Όταν ήμουν έφηβος, μία πολύ αγαπημένη παιδική φίλη, από αριστερή οικογένεια, μας πήγε ένα απόγευμα να δούμε την ταινία «Φαρενάιτ 451» του συγγραφέα Ray Bradbury σε σκηνοθεσία του Φρανσουά Τριφό (1966). Η Μίτση είχε πατέρα τον ηθοποιό Γιώργο Βρασιβανόπουλο, που μας μιλούσε για το σινεμά και το θέατρο, αλλά και για το Μακρονήσι όπου είχε δοκιμάσει τη «φιλοξενία» της εθνικοφρόνου παρατάξεως. Εγώ θαύμαζα τη βιβλιοθήκη του, αλλά δεν είχα την παιδεία του για να καταλάβω το νόημα της ταινίας.

Για μένα, η ζωή ήταν μπροστά, ανοιχτή και ελπιδοφόρα. Μια κοινωνία που οι διοικούντες έχουν απαγορεύσει όχι μόνο την ανάγνωση, αλλά και την ύπαρξη βιβλίων, δεν ανταποκρινόταν στις εικόνες που είχα από το παρόν, ούτε στις εικόνες που έρχονταν στο νου μου από το μέλλον. Οι πυροσβέστες που έκαιγαν τις βιβλιοθήκες και οι παραβάτες που κατέφευγαν σε ένα δάσος όπου ο καθένας αποστήθιζε ένα απαγορευμένο βιβλίο για να το διασώσει και να το μεταφέρει ζωντανό, ήταν αποκύημα μιας δημιουργικής φαντασίας, χωρίς καμία σχέση με την πραγματικότητα. Το μόνο αληθινό ήταν η θερμοκρασία των 451 βαθμών Φαρενάιτ που κάνει ένα βιβλίο στάχτη.
Αυτή η εφηβική εμπειρία μού ξαναήρθε εφιαλτικά στο μυαλό βλέποντας ένα δεκάλεπτο βίντεο, από τη Wall Street στη Νέα Υόρκη, όπου, εδώ και μέρες, εκατοντάδες νέοι έχουν καταλάβει συμβολικά την Liberty Plaza κοντά στο Χρηματιστήριο, με συνθήματα όπως «Είμαστε το 99%» εναντίον της ολιγαρχίας του 1% που υφαρπάζει τη μερίδα του λέοντος από το εθνικό εισόδημα. Στα πλάνα, ο ντοκιμαντερίστας Μάικλ Μουρ απευθύνει το λόγο στους καταληψίες χωρίς μικρόφωνο ή ντουντούκα και, για να ακουστεί, όσοι είναι μαζεμένοι γύρω του επαναλαμβάνουν εν χορώ τις μικρές φράσεις του, σαν ενισχυτές και μεγάφωνα!
Όχι γιατί δεν διαθέτουν την τεχνολογία, αλλά γιατί η αστυνομία της Νέας Υόρκης έχει απαγορεύσει στους διαμαρτυρόμενους πολίτες να χρησιμοποιούν μικροφωνική εγκατάσταση, ακόμα και ντουντούκα! Η ποινή για τους παραβάτες είναι τριάντα μέρες φυλακή! Και ο επιχειρηματίας που έχει αγοράσει την πλατεία και της έχει δώσει το όνομά του, έχει ζητήσει από την αστυνομία να απαγορευτούν οι σκηνές και οι υπνόσακοι στο Zuccotti Park. Έτσι, ακόμα και οι βραδινές γενικές συνελεύσεις που σχολιάζονται οι εξελίξεις και παίρνονται αποφάσεις για την πορεία του κινήματος, πραγματοποιούνται, αξιοθαύμαστα υπομονετικά και αποτελεσματικά, με τα ίδια ανθρώπινα μεγάφωνα!
Αν πρωτοέβλεπα σήμερα την ταινία «Φαρενάιτ 451», θα μου φαινόταν εντελώς ρεαλιστική και άκρως τρομαχτική!

Στ. Ελλ.

 

Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!