Ο καταστροφισμός του καπιταλιστικού συστήματος αναδύεται όλο και πιο έντονα σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Η παγκόσμια οικονομική κρίση, οι πόλεμοι, οι αναγκαστικές μετακινήσεις πληθυσμών, η καταστροφή του περιβάλλοντος, τα πυρηνικά ατυχήματα, η τεράστια φτωχοποίηση και ο αποκλεισμός, η μεγαλύτερη ανεργία όλων των εποχών, απλά καταγράφουν τους σπασμούς ενός συστήματος που μόνο καταστρέφοντας παραγωγικές δυνάμεις και την κοινωνία μαζί, μπορεί να διαιωνίσει την ύπαρξή του. Σε αυτό το φόντο το παγκόσμιο προλεταριάτο, η πιο πολυάνθρωπη τάξη του πλανήτη θα γιορτάσει τη δική του μέρα, την πρωτομαγιά, σε συνθήκες πολύ πιο πίσω κι από αυτές του Σικάγου το 1886 και με την φοβερή αναστάτωση όλων των όρων ζωής από την τεράστιας κλίμακας καπιταλιστική αναδιάρθρωση. Παντού όμως, σε όλο τον κόσμο, η κόκκινη σημαία των αγώνων και της αντίστασης θα ανεμίσει, προαναγγέλλοντας άλλους δρόμους.

Στην χώρα μας, ζούμε εδώ και ένα χρόνο μια νέα καθεστωτική φάση που παρωθήθηκε από την κατακτητική πολιτική του Μνημονίου και βυθίζει σε μια τεράστια οικονομική και κοινωνική καταστροφή το λαό και την τόπο. Στην ουσία, είμαστε χειροπόδαρα δεμένοι στο άρμα των δανειστών – τοκογλύφων και το άγριο «κούρεμα» του λαϊκού εισοδήματος είναι η μόνη εφαρμοζόμενη πολιτική. Το «πειραματόζωο» Ελλάς, ακουμπισμένο στο κρεβάτι του Προκρούστη περιμένει τις νέες δόσεις οικονομικών μέτρων. Η αναδιάρθρωση του χρέους θα είναι το νέο πλαίσιο για να διασώσουν τα κέρδη, να μεταθέσουν τα κόστη, να κρατήσουν την Ελλάδα νεκροζώντανη, ώστε να παραμείνει αλώβητο το χρεωστικό σύστημα που σήμερα αποκαλύπτεται και στοχοποιείται.

Ο πολιτικός κόσμος, και ιδιαίτερα η κυβέρνηση Παπανδρέου, συνειδητά προχώρησαν σε επιλογές και ρυθμίσεις που δεν θα τολμούσαν ούτε κατοχικές κυβερνήσεις. Έβαλαν την υπογραφή τους σε ένα από τα μεγαλύτερα κοινωνικά και οικονομικά εγκλήματα που έχουν γίνει σε βάρος της χώρας και του εργαζόμενου λαού. Θα ‘ρθει η μέρα που θα ακουστεί ο ήχος των ελικοπτέρων…
Ο λαός ένα χρόνο τώρα έδωσε σαφή δείγματα των διαθέσεών του και της γνώμης που έχει για όσα γίνονται. Μετά από την αρχική αμηχανία που προκάλεσε το σοκ των μέτρων (αφού άλλα είχε υποσχεθεί το ΠΑΣΟΚ προεκλογικά), ο λαός ξεκίνησε την αντίσταση και τους αγώνες. Πήρε μέρος σε γενικές απεργίες, έδειξε τη Βουλή και ολόκληρο τον πολιτικό κόσμο ως το βασικό υπεύθυνο, κατήγγειλε το Μνημόνιο, έφερε στην επιφάνεια το ζήτημα του χρέους, συγκρούστηκε με τη βία των ΜΑΤ, αποδοκίμασε όπου και όπως μπόρεσε τους εκπροσώπους του ΠΑΣΟΚ, ανέδειξε την ανάγκη ενός Μετώπου, άρχισε να βλέπει και να ζητά ουσιαστικές απαντήσεις στα κρίσιμα ζητήματα. Δεν μπόρεσε, όμως, να πολιτικοποιήσει, να ενώσει, να συντονίσει τους αγώνες. Η οργή και ο ριζοσπαστισμός που αναδείχθηκαν δεν είχαν μια κεντρική πολιτική έκφραση. Οι ευθύνες για αυτή την κατάσταση δεν βαραίνουν τον ίδιο το λαό, αλλά όσους μιλάνε πολύ στο όνομα της πρωτοπορίας…
Η φετινή πρωτομαγιά στη χώρα μας γιορτάζεται όπως κάθε χρόνο: Διαφορετικές συγκεντρώσεις, μικρή συμμετοχή, ελάχιστη προπαγάνδιση, σύγχυση και απογοήτευση για το πραγματικό ρεζιλίκι του επίσημου συνδικαλιστικού κινήματος που είναι βυθισμένο στη συνδιαλλαγή και τη φαυλότητα. Η φετινή πρωτομαγιά είναι μονάχα μια στιγμή σε έναν αγώνα διαρκείας και μακρόχρονο. Οι κινητοποιήσεις που έρχονται και ιδιαίτερα η γενική απεργία της 11ης Μαΐου πρέπει να αγκαλιαστούν από όλους τους εργαζόμενους, τη μόνη δύναμη που μπορεί με την παρουσία της να επιβάλλει μια άλλη πορεία. Για να ανατραπεί η χειρότερη κυβέρνηση όλων των εποχών, η κυβέρνηση που ξεδιάντροπα ξεπουλά τη χώρα και οδηγεί τους εργαζόμενους έναν αιώνα πίσω. Για να ανοίξει ένας άλλος κύκλος για την χώρα και το πολιτικό της σύστημα, για να κατακτηθεί η οικονομική και πολιτική ανεξαρτησία, για να ανοίξει ο δρόμος για έναν άλλο κόσμο εφικτό και αναγκαίο. Για να χτίσουμε το πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο του λαού!
Μπορούμε να επιβάλλουμε μια άλλη πορεία μόνο αν το πιστέψουμε κι αν αφιερώσουμε όλες τις δυνάμεις μας στο σκοπό αυτό. Τίποτα δεν καταχτιέται χωρίς προσπάθεια και αγώνα. Τίποτα δεν αλλάζει με εύκολο τρόπο και χωρίς μεγάλη προσπάθεια. Μια αισιόδοξη εικόνα του μέλλοντος μπορεί να στηριχτεί μόνο στην αποφασιστικότητα και στον αγώνα μας. Φυσικά, όπως τα μάτια και η καρδιά πολλών προοδευτικών ανθρώπων στρέφεται συχνά προς την Ελλάδα, έτσι κι ο νους και η καρδιά μας είναι στραμμένα ειδικά την 1η Μάη στους προλετάριους και τους λαούς όλου του κόσμου.

Μιχάλης Σιάχος

Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!