Κώστας Χατζηαντωνίου, Αγκριτζέντο: Μυθιστόρημα, Αθήνα: Ιδεόγραμμα, 2009, 293 σελ. Συμπλοκή πολλών ειδών μυθοπλασίας στη γραμμή των «καλών γραμμάτων».
Χώρος το σημερινό Αγκριτζέντο, αλλά χρόνος όπου συγχέονται παρελθόν και παρόν.
Μυθιστόρημα ιδεών, θα μπορούσε να πει κανείς, όπου κρύβεται μια ολόκληρη θεωρία του συγγραφέα για την ύπαρξη και τη συνύπαρξη.
Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης, Από Στήθους: Ιστορίες Ελαφρών Ηθών και Ιδεών, Αθήνα: Καστανιώτη, 2009, 191 σελ.Α ρθρωτό έργο. Μικρές και μεγάλες εξιστορήσεις, ενμέρει πραγματικές, σε τέσσερις ενότητες, με επίκεντρο το γυναικείο στήθος. Μελέτη θέματος παρακινημένη από έναν φιλάνθρωπο φετιχισμό και καταφατικά αισθήματα προς τη ζωή και τη γυναίκα. Γραφή με προσεγμένες διαφυγές προς την πειραματική έκφραση.
Χρήστος Οικονόμου, Κάτι θα γίνει, θα δεις: Διήγηματα, Αθήνα: Πόλις, 2010, 264 σελ.
Δεκαέξι διηγήματα με σημερινές ιστορίες ανθρώπων από τις φτωχές συνοικίες της Αθήνας.
Η ματιά του αφηγητή παρακολουθεί δύσκολες ζωές, διατηρώντας μια σταθερή προβολή στο μέλλον, τη «μακρά διάρκεια», που τις καθιστά ακόμα πιο ζοφερές. Ανατρεπτικά αναδύεται η αισιοδοξία του τίτλου.
Λάμπρος Πολύζος, Η Συμφιλίωση: Μυθιστόρημα», Αθήνα: Σοκόλη-Κουλεδάκη, 2010, 205 σελ.
Μεταξύ υπαρξιστικού δράματος και σάτιρας, πολιτικού μανιφέστου και σύγχρονης αστικής ηθογραφίας, ο κεντρικός ήρωας ζει μια έξαψη αυτογνωσίας που είναι οικεία σε πολλούς. Διακριτές σκηνές ρεαλισμού στοιχειώνουν την ατμόσφαιρα συγκρουσιακού εφιάλτη που λύνεται με την υποδοχή της ρήξης ως μοίρας.

 

Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!