Του Ρούντι Ρινάλντι.

Η δεύτερη επέτειος της δολοφονίας του Α. Γρηγορόπουλου δεν διέφερε πολύ από την πρώτη. Συλλήψεις και έφοδοι σε στέκια, πέρσι στο Ρεσάλτο στη Νίκαια, φέτος στην κατάληψη της Θεσσαλονίκης. Τρομοϋστερία πέρσι με διαδόσεις ότι θα καιγόταν η Αθήνα ξανά, φέτος με τη γνωστή μέθοδο της «εξάρθρωσης» ομάδων του νέου «αντάρτικου πόλης». Όπλα, γιάφκες, βαριοπούλες, αλεξίσφαιρα, έτσι να μην ξεχνάμε τις καλές μέρες της ανθούσας δημοκρατίας μας.

Υπήρχε μια ασήμαντη διαφορά σε σχέση με πέρυσι: ο υπουργός δεν ήταν ίδιος. Ο σκληρός Χρυσοχοϊδης είχε ήδη μετακινηθεί και υπουργός «προστασίας του πολίτη» είναι ο Χρήστος Παπουτσής. Ο κ. Παπουτσής από το νέο του πόστο έδειξε υπερβάλλοντα ζήλο στην πρώτη μεγάλη πρόβα από τότε που ανάλαβε. Η κτηνωδία των ΜΑΤατζήδων (δεκάδες τραυματίες), τα χημικά (απαγορευμένα) που έπεσαν, δεκάδες συλλήψεις, συνδυάστηκε με μια νέα τακτική: χτυπάμε περίπου 20 λεπτά πριν την αναγγελθείσα ώρα της πορείας, εξαναγκάζουμε την πορεία να ξεκινήσει νωρίτερα και μάλιστα την περικυκλώνουμε με δυνάμεις από δεξιά και αριστερά και σε ορισμένα σημεία τη σπάμε με γενικά ντου.

Άλλοι καιροί οι σημερινοί. Καμιά σχέση π.χ. με τις 8 Αυγούστου 1978 όταν η κυβέρνηση της Δεξιάς απαγόρευσε τη συγκέντρωση των τραπεζοϋπαλλήλων στα Προπύλαια και κατέλυσε ξεδιάντροπα το άσυλο. Κάπου εκεί ήταν τότε ο κ. Παπουτσής σαν μέλος του Κ.Σ. της ΕΦΕΕ (πρόεδρος) και διαμαρτυρόταν στις αστυνομικές δυνάμεις. Άλλοι καιροί, άλλο ΠΑΣΟΚ. Όπως το 1981 όταν εκλέχτηκε με τη δέσμευση να καταργήσει τα ΜΑΤ. Σχεδόν αμέσως έφτιαξε τα ΜΕΑ (ομάδες ασφαλιτών που την έπεφταν σε πορείες και συγκεντρώσεις) και μετά τις διαδηλώσεις ενάντια στο πετροχημικό στην Αιτωλοακαρνανία μετά από 2 χρόνια ξαναεμφανίστηκαν τα ΜΑΤ και από τότε είναι συμπλήρωμα της ζωής μας. Απλά αποσύρθηκαν για άλλους λόγους οι μισητές αύρες.
Τώρα, ο κ. Παπουτσής μετά από μια μακρά πορεία-θητεία σε όργανα της Ε.Ε., σε κυβερνητικά πόστα (π.χ. υπουργός Nαυτιλίας, τότε με το Σαμίνα) και αφού «αντιπολιτεύτηκε» το κεντρικό ΠΑΣΟΚ, ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος μέσα στη Βουλή (π.χ. η κόντρα του με τον Σαχινίδη) περνά από το «καψώνι» του υπουργού Δημόσιας Τάξεως ή Προστασίας του Πολίτη. Η Δαμανάκη για δικούς της λόγους αρνήθηκε τη θέση όταν της την πρότειναν. Ο Παπουτσής δεν είχε ενδοιασμούς.
Οι ξυλοδαρμοί στα αστυνομικά τμήματα, η παρακρατική δράση των ομάδων καταστολής στις διαδηλώσεις, οι σχέσεις με τη CIA, οι σκευωρίες της αντιτρομοκρατικής είναι πράγματα που βαρύνουν προσωπικά τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, εντάσσονται σχεδόν στα απαραίτητα καθήκοντά του. Ο Παπουτσής τ’ αποδέχεται όλ’ αυτά και πολλά άλλα.
Τι κρίμα, Χρήστο. Πού ’σαι νιότη μου που μού ’λεγες πως θα γινόμουν άλλος.
Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!