Ένα χρόνο μετά τις φιέστες και τις διθυραμβικές δηλώσεις των εκπροσώπων και των δύο αστικών κυβερνήσεων (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ) για τα «οφέλη» της επένδυσης της κινεζικής Cosco στην Ελλάδα, οι εκπρόσωποι του κινεζικού κεφαλαίου δείχνουν τι εννοούν «επένδυση», απειλώντας ξεκάθαρα τους υποτελείς τους πως εάν δεν εξυπηρετηθούν οι αξιώσεις τους, θα τους αφήσουν στα κρύα του λουτρού.
Οι Κινέζοι της Cosco έχουν μετατρέψει τον Προβλήτα ΙΙ του εμπορευματικού Λιμανιού του Πειραιά σε «ελεύθερη ζώνη» εισροής κινεζικών προϊόντων, κάνοντας χρήση των απαράδεκτων τελωνειακών διευκολύνσεων της σύμβασης παραχώρησης. Εκμεταλλεύονται άγρια τους εργαζόμενους στο ΣΕΜΠΟ, δημιουργώντας τριτοκοσμικές συνθήκες και απαγορεύοντάς τους ρητά ακόμη και το δικαίωμα στη δημιουργία συνδικάτου (βλ. Δρόμος, φύλλο 34), ενώ έχουν «στεγνώσει» τον ΟΛΠ από δουλειές, μειώνοντας τόσο πολύ τις τιμές (αφού έχουν καταφέρει να συμπιέζουν το εργατικό κόστος) έτσι που οι Προβλήτες του ΟΛΠ να καθίστανται ασύμφοροι.
Με τον τσαμπουκά του μεγάλου επενδυτή, έχουν καταφέρει ώστε να πάρει παράταση τρεις φορές σε διάστημα ενός χρόνου ο διαγωνισμός για το έργο κατασκευής του πρώτου εμπορευματικού κέντρου της χώρας στο Θριάσιο Πεδίο, καθώς θέτουν όρους για τη συμμετοχή τους (μήπως και για την «μαγειρεμένη» μειοδότησή τους στο διαγωνισμό;), οι οποίοι είναι αντίθετοι με το εθνικό αλλά και κοινοτικό Δίκαιο.
Ένα από τα βασικά αιτήματά τους είναι να τους επιτραπεί να δημιουργήσουν, εντός του Θριασίου, μονάδα ελαφριάς μεταποίησης των κινεζικών εισαγόμενων προϊόντων που θα προορίζονται για αγορές της Ευρώπης. Να φέρνουν δηλαδή με δικά τους πλοία, κινεζικά προϊόντα, να βάζουν εδώ ένα… κουμπί βαφτίζοντάς τα κοινοτικά, γλιτώνοντας έτσι και τον ΦΠΑ που θα έπρεπε να πληρώσουν για εξαγωγές μη κοινοτικών προϊόντων!
Το δεύτερο αίτηµα των Κινέζων είναι η δημιουργία ελεύθερης ζώνης εµπορίου στους χώρους του Εμπορευματικού Κέντρου, κάτι που επίσης είναι αντίθετο με τους νόμους περί ελεύθερου ανταγωνισμού. Παράλληλα, δείχνοντας τα «δόντια» τους στους Έλληνες εξαγωγείς, ζητούν να λειτουργήσουν εκθεσιακό κέντρο, στο οποίο να εκτίθενται τα διακινούμενα προϊόντα (τους), ενώ ξεκαθαρίζουν ότι για να συμμετέχουν στο διαγωνισμό θα πρέπει η ολοκλήρωση του έργου να πάρει παράταση 5ετίας για να… ξεπεράσουν την κρίση! Και όλα αυτά μόνο εάν λάβουν τα 25 δισ. ευρώ αποζημίωσης του Ελληνικού Δημοσίου που διεκδικούν για επιστροφή ΦΠΑ, από τα οποία έχουν πάρει τα 9,5 δισ. ευρώ.
Tα ερωτήματα που τίθενται είναι τα εξής: α) γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις της τελευταίας 10ετίας υποβάθμισαν το συγκεκριμένο έργο με τόσες παρατάσεις (οι πρώτοι διαγωνισμοί για το εμπορευματικό στο Θριάσιο είχαν γίνει προ του 2004), ώστε να αποθαρρυνθούν οι ελληνικές επιχειρήσεις από τη συμμετοχή σε αυτό; Μήπως για να δοθεί αυτό το κομβικό έργο για τις εμπορευματικές ροές της χώρας (σύνδεση με λιμάνι, σιδηρόδρομο, εθνικές οδούς) κοψοχρονιά σε κάποιον μεγάλο «επενδυτή» τύπου Cosco; Β) γιατί κόπτονται οι κ. Ρέππας και Παμπούκης να εξασφαλίσουν τη συμμετοχή των Κινέζων στο διαγωνισμό, με όποιους όρους ακόμη και σε βάρος του ελληνικού Δημοσίου;
Εντέλει, ας μας πουν ξεκάθαρα τι άλλο έχουν «υποσχεθεί» στους Κινέζους επενδυτές.
