Καταιγισμός πιέσεων από ΔΝΤ, Ε.Ε. και τραπεζική «Διεθνή» για να εξαφανιστεί το διακύβευμα των εκλογών. Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου
Τι ενοχλητικό πράγμα η κοινωνία! Τι περιττή πολυτέλεια η βούλησή της! Κάπως έτσι μπορούν να ξαναδιαβαστούν οι γεμάτες δυσφορία δηλώσεις αξιωματούχων της Ε.Ε., του ΔΝΤ, της τραπεζικής Διεθνούς για τις επικείμενες εκλογές στην Ελλάδα. Οι οποίες υποτίθεται ότι θα προκηρυχθούν μέχρι τη Μεγάλη Τετάρτη, αλλά καλό είναι να κρατά κανείς πισινή. Μια – δυο εβδομάδες αργότερα από τις 6 Μαΐου δεν χάθηκε ο κόσμος. Ή μήπως χάθηκε; Όχι, λέει ο υπουργός Εσωτερικός Τάσος Γιαννίτσης, που είναι ο πρώτος που έσπασε επίσημα τις βεβαιότητες για την ημερομηνία των εκλογών.
Ο καταιγισμός δηλώσεων από εκπροσώπους της τροϊκανής «σωτηρίας» για τις αβεβαιότητες των ελληνικών εκλογών που είχε προηγηθεί, ίσως εξηγεί πιο πειστικά από την επίκληση «τεχνικών λόγων» και νομοθετικών υποχρεώσεων αυτής της Βουλής το ενδεχόμενο μετάθεσης της ημερομηνίας. Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΔΝΤ, Τζέρι Ράις, προκάλεσε ήδη έναν μίνι ρητορικό πόλεμο με την Ν.Δ. με τις δηλώσεις του ότι «οι εκλογές αποτελούν πηγή αβεβαιότητας για την Ελλάδα, αλλά και μια ευκαιρία για τα δύο μεγάλα κόμματα που στηρίζουν τους στόχους του προγράμματος να λάβουν εντολή για να υλοποιήσουν αυτούς τους στόχους».
Η Ν.Δ. έσπευσε να ερμηνεύσει τις δηλώσεις αυτές ως παρέμβαση του ΔΝΤ για αναβολή των εκλογών, το ΔΝΤ αντέδρασε με τα συνήθη σχόλια περί παρερμηνείας, αλλά η πραγματική –και τρομοκρατική- παρέμβαση προήλθε από την επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ: «Δεν είναι βέβαιο ότι η Ελλάδα έχει αποφύγει τη χρεοκοπία και την υποχρεωτική έξοδο από την Ευρωζώνη και την Ε.Ε.», αναφέρει σε τηλεοπτική εκπομπή αμερικανικού δικτύου που θα μεταδοθεί την Κυριακή. Η κ. Λαγκάρντ, αν και με προφανή στόχο να περιορίσει το πολιτικό διακύβευμα των εκλογών στο βολικό δίλημμα «Μνημόνιο 2 ή χρεοκοπία», επισημαίνει και μια προφανή πραγματικότητα. Κανείς, ούτε οι αγορές που «ανησυχούν για τις εκλογές», δεν πιστεύει ότι ακόμη και με το PSI σώζεται η ελληνική παρτίδα.
Σχεδόν ταυτόχρονα, ο διευθυντής του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Ινστιτούτου IIF, Τσαρλς Νταλάρα ,δήλωνε κάτι ανάλογο με τον εκπρόσωπο του ΔΝΤ, τονίζοντας πως «οι εκλογές στην Ελλάδα δημιουργούν αβεβαιότητα και κάποια ανησυχία στις αγορές». «Κατά την προεκλογική περίοδο είναι εύκολο να γίνουν λάθη», πρόσθετε. Και μπορεί να αθροίσει κανείς κι άλλες τέτοιες… χαριτωμένες δηλώσεις, όπως του επικεφαλής της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι, που υποστηρίζει πως το ζητούμενο στην Ελλάδα είναι «οι σταθερές πολιτικές συνθήκες» (ολίγη ανησυχία), αλλά ταυτόχρονα προειδοποιεί πως «μόνο οι βιώσιμες ελληνικές τράπεζες θα αντλούν στο εξής ρευστότητα» από την ΕΚΤ.
Το κλίμα πολιτικής αβεβαιότητας που πράγματι εκπέμπουν οι δημοσκοπήσεις, δείχνοντας την πιθανότητα ακόμη και μιας Βουλής δέκα κομμάτων, ευνοεί σενάρια μικρής ή μεγαλύτερης μετάθεσης των εκλογών. Στα σενάρια αυτά ανθίσταται προς το παρόν η βιαστική Ν.Δ. και ο αρχηγός της, ο οποίος επενδύει τα πάντα στο δίλημμα «αυτοδυναμία ή νέες εκλογές», που επί της ουσίας είναι μια άλλη, απλώς πιο ιδιοτελής κομματικά εκδοχή του «Μνημόνιο ή χρεοκοπία». Παρ’ όλα αυτά, και με δεδομένο ότι από πουθενά δεν προκύπτει αισιοδοξία για αυτοδυναμία, δεν αποκλείεται και η ηγεσία της Ν.Δ. να κάνει δεύτερες σκέψεις.
Σε κάθε περίπτωση, ακόμη κι αν όλα προχωρήσουν βάσει του αρχικού σχεδιασμού, οι επικείμενες εκλογές αναμένεται να διεξαχθούν σε ένα κλίμα πρωτοφανών πιέσεων από τους αξιωματούχους της τρόικας και τις ευρωπαϊκές ηγεσίες τουλάχιστον ως προς το περιεχόμενό τους. Οι κάλπες που θα στηθούν μοιάζει να μην έχουν καν διακύβευμα. Οι δεσμεύσεις του Μνημονίου 2 είναι το μόνο κυβερνητικό πρόγραμμα που γίνεται αποδεκτό από τους εταίρους, η συγκυβέρνηση θεωρείται κι αυτή δεδομένη σε περίπτωση που δεν υπάρχει αυτοδυναμία, χάρη στις δικλείδες ασφαλείας του εκλογικού συστήματος, και οι πολίτες περιορίζονται σε ρόλο κομπάρσου σε ένα κακοστημένο εκλογικό θέατρο.
Οι αβεβαιότητες της ευρωπαϊκής ελίτ για την έκβαση των ελληνικών εκλογών, όποτε κι αν γίνουν, συνοδεύονται από πολύ ευρύτερες αβεβαιότητες για τη συνταγή εξόδου της Ευρωζώνης από την κρίση. Ένα μήνα από το κλείσιμο του ελληνικού PSI, τα νέα ελληνικά ομόλογα παραμένουν στα αζήτητα, με τις αποδόσεις τους στην περιοχή του 22%, ενώ οι πιέσεις των αγορών είναι διαρκείς στην Πορτογαλία, ακόμη περισσότερο στην Ισπανία, αλλά ακόμη στη Γαλλία όπου, τρεις εβδομάδες πριν τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών ο Σαρκοζί κραδαίνει στους ψηφοφόρους ως φόβητρο την Ελλάδα.
Και η έκβαση αυτών των εκλογών στην πιο πιστή σύμμαχο της Γερμανίας, τη Γαλλία, ίσως είναι ένας από τους λόγους που κάνει και την επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ και όλους τους επιτηρητές του ελληνικού πειραματόζωου να εντείνουν την πολιτική τρομοκρατία εις βάρος των Ελλήνων προ της κάλπης.
Ο καταιγισμός δηλώσεων από εκπροσώπους της τροϊκανής «σωτηρίας» για τις αβεβαιότητες των ελληνικών εκλογών που είχε προηγηθεί, ίσως εξηγεί πιο πειστικά από την επίκληση «τεχνικών λόγων» και νομοθετικών υποχρεώσεων αυτής της Βουλής το ενδεχόμενο μετάθεσης της ημερομηνίας. Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΔΝΤ, Τζέρι Ράις, προκάλεσε ήδη έναν μίνι ρητορικό πόλεμο με την Ν.Δ. με τις δηλώσεις του ότι «οι εκλογές αποτελούν πηγή αβεβαιότητας για την Ελλάδα, αλλά και μια ευκαιρία για τα δύο μεγάλα κόμματα που στηρίζουν τους στόχους του προγράμματος να λάβουν εντολή για να υλοποιήσουν αυτούς τους στόχους».
Η Ν.Δ. έσπευσε να ερμηνεύσει τις δηλώσεις αυτές ως παρέμβαση του ΔΝΤ για αναβολή των εκλογών, το ΔΝΤ αντέδρασε με τα συνήθη σχόλια περί παρερμηνείας, αλλά η πραγματική –και τρομοκρατική- παρέμβαση προήλθε από την επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ: «Δεν είναι βέβαιο ότι η Ελλάδα έχει αποφύγει τη χρεοκοπία και την υποχρεωτική έξοδο από την Ευρωζώνη και την Ε.Ε.», αναφέρει σε τηλεοπτική εκπομπή αμερικανικού δικτύου που θα μεταδοθεί την Κυριακή. Η κ. Λαγκάρντ, αν και με προφανή στόχο να περιορίσει το πολιτικό διακύβευμα των εκλογών στο βολικό δίλημμα «Μνημόνιο 2 ή χρεοκοπία», επισημαίνει και μια προφανή πραγματικότητα. Κανείς, ούτε οι αγορές που «ανησυχούν για τις εκλογές», δεν πιστεύει ότι ακόμη και με το PSI σώζεται η ελληνική παρτίδα.
Σχεδόν ταυτόχρονα, ο διευθυντής του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Ινστιτούτου IIF, Τσαρλς Νταλάρα ,δήλωνε κάτι ανάλογο με τον εκπρόσωπο του ΔΝΤ, τονίζοντας πως «οι εκλογές στην Ελλάδα δημιουργούν αβεβαιότητα και κάποια ανησυχία στις αγορές». «Κατά την προεκλογική περίοδο είναι εύκολο να γίνουν λάθη», πρόσθετε. Και μπορεί να αθροίσει κανείς κι άλλες τέτοιες… χαριτωμένες δηλώσεις, όπως του επικεφαλής της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι, που υποστηρίζει πως το ζητούμενο στην Ελλάδα είναι «οι σταθερές πολιτικές συνθήκες» (ολίγη ανησυχία), αλλά ταυτόχρονα προειδοποιεί πως «μόνο οι βιώσιμες ελληνικές τράπεζες θα αντλούν στο εξής ρευστότητα» από την ΕΚΤ.
Το κλίμα πολιτικής αβεβαιότητας που πράγματι εκπέμπουν οι δημοσκοπήσεις, δείχνοντας την πιθανότητα ακόμη και μιας Βουλής δέκα κομμάτων, ευνοεί σενάρια μικρής ή μεγαλύτερης μετάθεσης των εκλογών. Στα σενάρια αυτά ανθίσταται προς το παρόν η βιαστική Ν.Δ. και ο αρχηγός της, ο οποίος επενδύει τα πάντα στο δίλημμα «αυτοδυναμία ή νέες εκλογές», που επί της ουσίας είναι μια άλλη, απλώς πιο ιδιοτελής κομματικά εκδοχή του «Μνημόνιο ή χρεοκοπία». Παρ’ όλα αυτά, και με δεδομένο ότι από πουθενά δεν προκύπτει αισιοδοξία για αυτοδυναμία, δεν αποκλείεται και η ηγεσία της Ν.Δ. να κάνει δεύτερες σκέψεις.
Σε κάθε περίπτωση, ακόμη κι αν όλα προχωρήσουν βάσει του αρχικού σχεδιασμού, οι επικείμενες εκλογές αναμένεται να διεξαχθούν σε ένα κλίμα πρωτοφανών πιέσεων από τους αξιωματούχους της τρόικας και τις ευρωπαϊκές ηγεσίες τουλάχιστον ως προς το περιεχόμενό τους. Οι κάλπες που θα στηθούν μοιάζει να μην έχουν καν διακύβευμα. Οι δεσμεύσεις του Μνημονίου 2 είναι το μόνο κυβερνητικό πρόγραμμα που γίνεται αποδεκτό από τους εταίρους, η συγκυβέρνηση θεωρείται κι αυτή δεδομένη σε περίπτωση που δεν υπάρχει αυτοδυναμία, χάρη στις δικλείδες ασφαλείας του εκλογικού συστήματος, και οι πολίτες περιορίζονται σε ρόλο κομπάρσου σε ένα κακοστημένο εκλογικό θέατρο.
Οι αβεβαιότητες της ευρωπαϊκής ελίτ για την έκβαση των ελληνικών εκλογών, όποτε κι αν γίνουν, συνοδεύονται από πολύ ευρύτερες αβεβαιότητες για τη συνταγή εξόδου της Ευρωζώνης από την κρίση. Ένα μήνα από το κλείσιμο του ελληνικού PSI, τα νέα ελληνικά ομόλογα παραμένουν στα αζήτητα, με τις αποδόσεις τους στην περιοχή του 22%, ενώ οι πιέσεις των αγορών είναι διαρκείς στην Πορτογαλία, ακόμη περισσότερο στην Ισπανία, αλλά ακόμη στη Γαλλία όπου, τρεις εβδομάδες πριν τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών ο Σαρκοζί κραδαίνει στους ψηφοφόρους ως φόβητρο την Ελλάδα.
Και η έκβαση αυτών των εκλογών στην πιο πιστή σύμμαχο της Γερμανίας, τη Γαλλία, ίσως είναι ένας από τους λόγους που κάνει και την επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ και όλους τους επιτηρητές του ελληνικού πειραματόζωου να εντείνουν την πολιτική τρομοκρατία εις βάρος των Ελλήνων προ της κάλπης.
Σχόλια
