Μας απασχολεί πολύ η αναβάθμιση των σχέσεων μεταξύ της ελληνικής και της ισραηλινής κυβέρνησης, κυρίως στο στρατιωτικό τομέα. Πώς βλέπετε εσείς αυτό το θέμα;
Η κυβέρνηση Νετανιάχου δεν ενεργεί και δεν συνεργάζεται με στόχο την υποστήριξη της ειρήνης και την οικονομική συνεργασία μεταξύ των χωρών. Βλέπει την Ελλάδα ως εναλλακτικό πέρασμα στην Ευρώπη (αντί για την Τουρκία) ενώ την ενδιαφέρει και η στρατιωτική συνεργασία. Βεβαίως, η συνεργασία με την Τουρκία δεν έχει διακοπεί. Ουσιαστικά, η κυβέρνηση Νετανιάχου θέλει να ανοίξει ένα καινούργιο πεδίο για να υποστηρίξει την επιθετική της πολιτική στη Μεσόγειο. Με αυτή την έννοια δεν συμφωνώ πως η κυβέρνηση Νετανιάχου προσδιορίζει τη σχέση της με την Ελλάδα με στόχο τη βοήθεια προς αυτήν. Σ’ αυτή την περίοδο, μάλιστα, της οικονομικής κρίσης. Όχι. Αυτή η προσδοκία είναι λαθεμένη. Στην πραγματικότητα θέλει να εδραιώσει την επιθετική λογική του Ισραήλ στην περιοχή.
Επιπλέον, απειλεί όλο και πιο έντονα το Ιράν με πόλεμο.
Φυσικά αυτά που μόλις ανέφερα μπαίνουν στο πλαίσιο των απειλών του Νετανιάχου για πόλεμο στο Ιράν. Η δική μας θέση είναι καθαρή. Είμαστε ενάντια στον πόλεμο. Είμαστε ενάντια στα πυρηνικά όπλα γενικά στην περιοχή – είτε είναι στο Ιράν είτε στο Ισραήλ. Το Ιράν έχει ένα πυρηνικό πρόγραμμα ειρηνικό ή ό,τι είναι τέλος πάντων, το οποίο σε κάθε περίπτωση πρέπει να βρίσκεται μέσα στο πλαίσιο των διεθνών κανόνων. Η ειρωνεία είναι ότι το Ισραήλ, ενώ έχει πυρηνικά όπλα και αυτή την καταστροφική δύναμη, αρνείται να συμμετέχει στις διεθνείς συμφωνίες για τον περιορισμό των πυρηνικών όπλων. Οι απειλές ενάντια στο Ιράν μπορεί να προκαλέσουν έναν περιφερειακό πόλεμο που θα εμπλέξει όλες τις χώρες της περιοχής. Γι’ αυτό το λόγο πιστεύω ότι η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να φροντίσει να μην είναι, μελλοντικά, κομμάτι αυτής της επιθετικής νοοτροπίας στην περιοχή της Μεσογείου. Επιπλέον, οι σχέσεις οι ιστορικές, πολιτιστικές, οικονομικές της Ελλάδας με τις αραβικές χώρες, πρέπει να διατηρηθούν και να διασφαλιστεί η περιφερειακή ειρήνη με τρόπο ισορροπημένο και ανεξάρτητο, όχι κάτω από την ομπρέλα της ισραηλινής κυβέρνησης στην περιοχή.
Πώς είδατε το Μεσογειακό Συνέδριο της Αριστεράς; Σε αυτό ήρθατε σε πιο στενή επαφή με τον ΣΥΡΙΖΑ – πώς βλέπετε την προσπάθειά του;
Το Συνέδριο αποτελεί μια σημαντική στιγμή για το συντονισμό και τη συνεργασία των αριστερών και κομμουνιστικών κομμάτων της Μεσογείου αλλά και στον κόσμο, κατά συνέπεια. Αυτό είναι σημαντικό, αν σκεφτούμε ότι οι δεξιές και ιμπεριαλιστικές δυνάμεις έρχονται σε επαφή μέσω των κρατών και των κυβερνήσεων και με διάφορους άλλους τρόπους, όπως το συνέδριο του Νταβός για την παγκόσμια οικονομία. Οι επαναστατικές δυνάμεις, οι αριστερές, οι δυνάμεις της αλλαγής, εκείνες που αντιπαρατίθενται στον καπιταλισμό δεν συντονίζονται με τρόπο επαρκή. Συναντήσεις όπως η σημερινή πρέπει να διαμορφώσουν βάσεις για το μέλλον, για το συντονισμό των αγώνων και για την οργάνωση ενός κοινού κέντρου πληροφόρησης όπου θα γίνεται ανταλλαγή εμπειριών, ιδεών, πληροφοριών για τον κοινό μας αγώνα.
Υπάρχει το τελευταίο διάστημα αυτή η σημαντική προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα. Αυτό το κόμμα κέρδισε μεγάλη εμπιστοσύνη στις τελευταίες εκλογές και είναι το δεύτερο κόμμα αυτή τη στιγμή στη χώρα, που σημαίνει ότι αποτελεί την εναλλακτική στην εξουσία. Έχει μια τεράστια ανάπτυξη και φυσικά εμείς ελπίζουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μετατραπεί σε κόμμα, από συνασπισμό οργανώσεων που είναι σήμερα, αλλά ήδη η προσπάθεια είναι σημαντική. Ελπίζουμε να γίνει εφικτή η συνεργασία ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ και τις άλλες προοδευτικές και δημοκρατικές δυνάμεις στην Ελλάδα που θα διαμορφώσουν ένα εναλλακτικό πρόγραμμα για τον ελληνικό λαό. Αυτό αποτελεί ανάγκη για τους λαούς της Μεσογείου και του κόσμου.
Τ.Μ.
