Της Ματίνας Παπαχριστούδη.

** Η αλήθεια είναι πως τα ιδιωτικά κανάλια είναι να τα κλαις. Τα στελέχη τους δηλαδή. Έχοντας αποδεχθεί μέχρι σήμερα τρεις ή τέσσερις μειώσεις μισθών, βρίσκονται στη μέγγενη του απόλυτου ευτελισμού τους. Εκ του ρόλου και της θέσης τους έλαβαν την αποστολή να πειθαναγκάσουν τους πολίτες να αποδεχθούν χωρίς αντιδράσεις τη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου και τα νέα μέτρα. Και όπως αποδεικνύεται καθημερινά στα δελτία ειδήσεων των 20:00 το κάνουν με ακόμη περισσότερη οργή και τσαντίλα απέναντι στους τηλεθεατές τους αλλά και απέναντι στους όποιους πολιτικούς προϊστάμενους της κυβέρνησης Παπαδήμου.

** Η κατάσταση γι’ αυτούς θα χειροτερέψει κι άλλο. Είναι που κλυδωνίζεται το ισχύον σύστημα λειτουργίας των media. Οι ιδιοκτήτες των Μέσων έχουν ήδη επιλέξει. Να διατηρήσουν τα κέρδη τους και να αφανίσουν τους εργαζομένους τους ή και τα ίδια τα Μέσα τους, έχοντας επιλέξει τη συρρίκνωση. Καθώς έχει κοπεί ο λώρος δανεισμού προσφεύγουν είτε σε Τράπεζες του εξωτερικού υποθηκεύοντας το προϊόν που πουλάνε στην Ελλάδα, είτε αναζητώντας νέα κεφάλαια, έξω-μιντιακά. Δεν θα εκπλαγούμε αν μετά από ένα διάστημα εμφανιστούν στα Μέσα, όσα αντέξουν δηλαδή και συνεχίσουν τη λειτουργία τους, νέοι μέτοχοι, νέα κεφάλαια. Από το χώρο της ενέργειας για παράδειγμα…

** Το κράτος από την άλλη, η κυβέρνηση, έχει επίσης επιλέξει. Δεν πρόκειται να κάνει καμία απολύτως παρέμβαση τους επόμενους μήνες, αφήνοντας τα media να φαγωθούν μεταξύ τους. Ικανοποιεί επιμέρους ιδιοκτήτες σε αυτά που απαιτούν και διευκολύνει τις κινήσεις τους αφήνοντας τα χρέη τους χωρίς έλεγχο, κάνοντάς τους δώρο τις οικονομικές υποχρεώσεις τους για τις συχνότητες, τον ειδικό φόρο τηλεόρασης, το αγγελιόσημο… Στην αγορά τους, αυτήν ακριβώς την περίοδο, έχουν οξυνθεί οι αντιθέσεις μεταξύ των εκδοτών και ιδιοκτητών που υπηρετούν με τις επιλογές τους το σύνθημα «Ο θάνατός σου η ζωή μου». Ως πρώτα θύματα και είδη προς εξαφάνιση θεωρούν οι μεγαλο-εκδότες τους μικρούς των media.

** Σε αυτό το κλίμα οι εκτιμήσεις για τη λειτουργία των ΜΜΕ είναι δυσοίωνες. Πολλά Μέσα θα κλείσουν, το Alter που βρίσκεται μια ανάσα πριν βάλει οριστικά λουκέτο είναι η πλέον χαρακτηριστική περίπτωση. Η Ελευθεροτυπία ανήκει μεν σε άλλη κατηγορία, κουβαλά το βαρύ φορτίο του ονόματός της, αλλά ως επιχείρηση Τύπου κινδυνεύει περισσότερο. Με ευθύνη της ιδιοκτησίας της κατά κύριο λόγο.

** Στον καμβά αυτών των εξελίξεων οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ βρίσκονται αντιμέτωποι με το Μνημόνιο νούμερο 3 στα media. Οι περικοπές και οι ατομικές συμβάσεις έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί στις εφημερίδες (με ελάχιστες εξαιρέσεις), το ίδιο τελείωσε και το πρώτο μεγάλο κύμα των απολύσεων. Κυρίως έχει προχωρήσει σε μεγάλο βαθμό η ενοποίηση της εργασίας για πολλά Μέσα και η αντικατάσταση των εργαζομένων σε οργανικές θέσεις από φθηνούς απασχολήσιμους με μπλοκάκι.

** Αυτό που πρωτεύει τώρα για τους ιδιοκτήτες είναι να διατηρήσουν ικανό αριθμό εργαζομένων που θα τους μεταφέρει στην επόμενη φάση λειτουργίας των Μέσων τους. Και γι’ αυτό θα αποδεχθούν ακόμη και την υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας, αρκεί να προβλέπει μείωση αποδοχών κατά τουλάχιστον 20%. Το ανακοίνωσε ήδη ο πρόεδρος των εκδοτών Σταύρος Ψυχάρης στην ηγεσία της ΕΣΗΕΑ.

 

Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!