Από τον Στρος Καν ώς τον Ρουμελιώτη, κι από ’κεί στη Βουλή. Του Χρήστου Πραμαντιώτη

Η σφοδρότητα με την οποία το ΠΑΣΟΚ επιτέθηκε εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ για την πρόταση σύστασης εξεταστικής επιτροπής σχετικά με την προσφυγή στο ΔΝΤ και στο μνημόνιο, φαίνεται εκ πρώτης όψεως δυσανάλογη. Για «πράξη προσβολής» έκαναν λόγο οι ανακοινώσεις της Ιπποκράτους, ενώ το γραφείο του πρώην πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι ποντάρει στην καταστροφή. Με μανία καταφέρεται εναντίον της αξιωματικής αντιπολίτευσης στις συζητήσεις του και ο νυν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευ. Βενιζέλος.
Πώς μπορεί να δικαιολογείται αυτό; Δεν είναι δα η πρώτη φορά που ένα κόμμα ζητά εξεταστική επιτροπή. Στην περίπτωσή μας όμως η υπόθεση υπερβαίνει αυτή καθαυτή τη συζήτηση για εξεταστική επιτροπή στην ολομέλεια της Βουλής. Μπαίνει στο στενό πυρήνα όλης της πολιτικής που ακολουθείται τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Κι ακόμη, φανερώνει την αγωνία του κομματικού μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ, που αισθάνεται τον κλοιό να σφίγγει γύρω του… Σε μια στιγμή που αποδεικνύεται δύσκολη η επιχείρηση ανασύστασης του κόμματος, το τελευταίο που θα ήθελε ο κ. Βενιζέλος και το επιτελείο του είναι να ανάψει εκ νέου η συζήτηση για τις κρίσιμες επιλογές της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ τα έτη 2009 και 2010.

Παρέμβαση Πεπόνη
Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι όμως το μόνο στοιχείο που φοβίζει το ΠΑΣΟΚ, καθώς εν προκειμένω συνδυάζεται με το γεγονός ότι το θέμα του ΔΝΤ έρχεται στη Βουλή και από άλλο δρόμο, αυτόν του οικονομικού εισαγγελέα. Ο Γρ. Πεπόνης ασχολήθηκε με την υπόθεση από τις αρχές Αυγούστου, αμέσως μετά από δηλώσεις του πρώην εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ, Παν. Ρουμελιώτη, ο οποίος σαφώς έλεγε ότι το ΔΝΤ γνώριζε πως «το ελληνικό πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής δεν βγαίνει».
Παρόλα αυτά, η κυβέρνηση Παπανδρέου ανέλαβε να το υλοποιήσει – και μάλιστα με μερικούς υπουργούς της να το υπερασπίζονται παθιασμένα. Τώρα η υπόθεση Ρουμελιώτη, και αφού οι οικονομικοί εισαγγελείς δεν μπορούν να διερευνούν ευθύνες πολιτικών, οδεύει στα αρμόδια όργανα της Βουλής για την αναζήτηση ενδεχόμενων ποινικών ευθυνών κυβερνητικών παραγόντων της κυβέρνησης Παπανδρέου.
Ο Παν. Ρουμελιώτης, ασχέτως αν είχε ιδιαίτερους σκοπούς να θέσει το όλο ζήτημα, και μάλιστα δύο (!!!) χρόνια μετά το… έγκλημα, άνοιξε μια ακόμη πληγή καθώς οι δηλώσεις του, που προκάλεσαν σάλο και οργισμένες αντιδράσεις από το ΠΑΣΟΚ, έθεσαν εξ αντικειμένου το ερώτημα: ο Γ. Παπανδρέου και το επιτελείο του δεν γνώριζαν την άποψη του τότε επικεφαλής του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος Καν, ότι το πρόγραμμα είναι προβληματικό και «δεν βγαίνει»;

Η εμπλοκή του Στρος Καν
Στο σημείο όμως που η συζήτηση φτάνει στον Ντ. Στρος Καν, η πληγή ανοίγει ακόμη περισσότερο, καθώς όλοι θυμούνται την πολιτική θύελλα την οποία είχαν προκαλέσει τον Φεβρουάριο 2011 οι δηλώσεις του ίδιου σε γαλλικό κανάλι, που αποκάλυπταν ότι ο Γ. Παπανδρέου εν κρυπτώ συζητούσε και προετοίμαζε, από τον Δεκέμβριο του 2009, την παρέμβαση του ΔΝΤ στην Ελλάδα. Ήταν ο καιρός που κυβερνητικά στελέχη «διαφήμιζαν» την Ελλάδα στα διεθνή fora με τις δηλώσεις περί «Τιτανικού», «διεφθαρμένης χώρας» κ.λπ…
Αν προχωρήσει η συζήτηση και η διερεύνηση του θέματος, αναμένεται ότι θα προκύψουν και άλλα στοιχεία που θα βάζουν ακόμη περισσότερο στη γωνία το ΠΑΣΟΚ, τον Γ. Παπανδρέου, αλλά και όσους βρέθηκαν να προωθούν το χαμό της χώρας και την ολοσχερή καταστροφή του λαού, για χάρη των διεθνών πιστωτών και μιας χούφτας εγχώριων ωφελούμενων. Το ΠΑΣΟΚ, βέβαια, καθόλου δεν επιθυμεί να συνεχιστεί μια τέτοια συζήτηση που θα αποκαλύψει τους «κρυμμένους σκελετούς στην ντουλάπα». Είναι όμως εξίσου λογικό να μην επιθυμούν τη συζήτηση αυτή και όλοι όσοι συνεχίζουν την ίδια πολιτική η οποία σχεδιάστηκε, μεθοδεύτηκε από το 2009 και ξεκίνησε να υλοποιείται από τον Μάιο του 2010 κι έπειτα. Ούτως ή άλλως η διαφάνεια και η αλήθεια δεν είναι από τα δυνατά σημεία της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας…

 

Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!