Προς τα πού πρέπει να προσανατολίσει τον λαό η Αριστερά
Αυτό που συμβαίνει τις μέρες αυτές με τον Παπακωνσταντίνου δεν είναι κάτι απ’ αυτά που «γενικά συμβαίνουν». Η πιο άστοχη, από την πλευρά της Αριστεράς, τοποθέτηση είναι μια τοποθέτηση του τύπου «η υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ βγάζει για μια ακόμα φορά στην επιφάνεια τη σαπίλα του πολιτικού συστήματος» (Αλέκα Παπαρήγα, 29/12). Όχι, δεν πρόκειται «για μια ακόμα φορά»! Δεν είναι αυτή η περίπτωση! Αυτό το είδος τοποθέτησης είναι μια τοποθέτηση που θέλει να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα και όχι να αναδείξει πραγματικά τη σαπίλα του πολιτικού συστήματος και να το ανατρέψει.
Ή μήπως δεν είναι αυτός ο στόχος; Αποπροσανατολιστική δεν είναι η «σκανδαλολογία» που επιδιώκει να αναδείξει τη σαπίλα αυτή στο συγκεκριμένο και να στοχοποιήσει το πολιτικό σύστημα. Aποπροσανατολιστική είναι η γενικόλογη αναγωγή των πάντων στον καπιταλισμό και τη σαπίλα του.
«Για μια ακόμα φορά» έχουμε μια χώρα στην οποία επιβάλλεται μια θεραπεία-σοκ, το Μνημόνιο, που ξεπουλά το δημόσιο πλούτο και κάνει τους φτωχούς φτωχότερους. Αυτό είναι το μόνο που συμβαίνει «για μια ακόμα φορά». Το να αποκαλύπτεται ότι ένας από τους βασικούς υπεργολάβους αυτής της θεραπείας-σοκ, ο υπουργός Οικονομικών της επιβολής του Μνημονίου, ο δεύτερος άνθρωπος-κλειδί, μετά τον ίδιο τον Παπανδρέου, είναι ο ίδιος ένας από αυτούς που πιθανώς «τρώνε» από την όλη επιχείρηση, ότι είναι ύποπτος για μαύρο χρήμα φροντίζοντας μάλιστα να σβήσει τα ίχνη του, σβήνοντας τα ονόματα συγγενικών του ανθρώπων που τον βοήθησαν να τα βγάλει στην Ελβετία, αυτό δεν είναι κάτι που «γενικά συμβαίνει» με τις θεραπείες-σοκ. Ούτε έχουν περάσει δέκα χρόνια από το Μνημόνιο. Δεν μιλάμε για το παρελθόν. Μιλάμε για το Μνημόνιο, ενεργό ακόμα, στον τρίτο χρόνο εφαρμογής του και για ένα βασικό του -μέχρι πρότινος- άνθρωπο.
Συνεπώς, ένα πρώτο πράγμα είναι ότι ο βασικός υπουργός του Μνημονίου είναι ο ίδιος ύποπτος διαφθοράς. Καταρρέει έτσι η εικόνα της δημοσιονομικής τάξης και πάταξης -τάχα- της φοροδιαφυγής κ.λπ. που θέλει να επιβάλει το Μνημόνιο για να σώσει -τάχα- τη χώρα. Ο Παπακωνσταντίνου και το «σόι» του στις διάφορες θέσεις, κρατικές, επιχειρηματικές και μιζαδόρικες, είναι το ίδιο σινάφι που τα έφαγε όλα τα προηγούμενα χρόνια, βύθισε την Ελλάδα στη ρεμούλα και την κρίση και ήρθε τώρα να μας σώσει για λογαριασμό του ΔΝΤ και της Ε.Ε. Σε τι διαφέρει η πολιτική που συνεχίζουν οι νέοι υπεργολάβοι, subcontractors των Μέρκελ και Λαγκάρντ από την πολιτική Παπακωνσταντίνου; Είναι ακριβώς η συνέχειά της, με όλες τις κωλοτούμπες Σαμαρά, και πρέπει να ανατραπεί τώρα! Πόσο και σε τι διαφέρουν ηθικά οι προηγούμενοι subcontractors Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου από τους τωρινούς Σαμαρά-Στουρνάρα; Πόσο διαφέρουν αυτοί από το σινάφι που φανερώνεται ότι ανήκε το «σόι» Παπακωνσταντίνου, Τσοχατζόπουλου και λοιπών; Είναι το ίδιο ακριβώς σινάφι, είναι απλώς το πολιτικό σύστημα!
Το δεύτερο σημαντικό στοιχείο είναι ότι η τρόικα, για να κυβερνήσει και να επιβάλλει τις πολιτικές της, έχει την απόλυτη ανάγκη να στηριχτεί σε αυτό ακριβώς το προσωπικό. Ο Σαμαράς για να συνεχίζει να κυβερνά σπρώχνοντας τη χώρα στο γκρεμό έχει την απόλυτη ανάγκη να στηριχτεί στο Βενιζέλο, το Νο2 γνώστη της λίστας και επόμενο υπουργό Οικονομικών, που επίσης δεν έκανε απολύτως τίποτα όπως και ο Παπακωνσταντίνου. Το ξέπλυμα Βενιζέλου από την κυβέρνηση, γιατί χωρίς το ΠΑΣΟΚ έχει καταρρεύσει και η κυβέρνηση και το όλο… πρότζεκτ της τρόικας, φανερώνει όχι μόνο τη συνενοχή του συνόλου του αστικού πολιτικού κόσμου, αλλά και την απόλυτη ευθραυστότητα αυτού του πολιτικού συστήματος, της κυβέρνησης, του τροϊκανού καθεστώτος. Η κυβέρνηση Σαμαρά στηρίζεται στον Βενιζέλο, τον ξεπλένει, είναι συνένοχη.
Αυτόν τον πολιτικό προσανατολισμό του λαού πρέπει να επιδιώξει η Αριστερά, σ’ αυτή τη ρότα επιβάλλεται να κινηθεί, διευρύνοντας τις ρωγμές του κλυδωνιζόμενου πολιτικού συστήματος. Με το να ακολουθεί τη «συνταγή νομιμότητας» που επιβάλλουν οι πρωταγωνιστές των σκανδάλων, όχι μόνο υπηρετεί άθελά(;) της τον αποπροσανατολισμό και το «πλυντήριο», αλλά αφήνει και ένα σημαντικό και δίκαιο λαϊκό αίτημα να το εκμεταλλεύονται οι πιο σκοτεινές δυνάμεις του συστήματος.
Τ.Τ.
