Μαζική συμμετοχή στην πρωτοβουλία του Συνδέσμου Συνεργασίας Μελών Ενόπλων Δυνάμεων
του Λεωνίδα Σακλαμπάνη
Ο στρατός στους δρόμους! Μια φράση που σε άλλες εποχές θα δημιουργούσε ανατριχίλα, ξεθάβοντας από τη πρόσφατη ιστορία της χώρας αναμνήσεις βίας και απολυταρχίας, σήμερα, εν έτη 2010, φαντάζει ως ένα από τα πλέον ενθαρρυντικά μηνύματα των ημερών μας.
Η έλευση του ΔΝΤ, του «μηχανισμού στήριξης» και του πακέτου των μέτρων κατά των εργαζομένων, ανάγκασε ακόμη και το -παρεξηγημένο από όλους μας- σώμα των ενόπλων δυνάμεων, να αντιδράσει και να βρεθεί στο κέντρο της πόλης απέναντι από τα ΜΑΤ και δίπλα στο πλευρό της κοινωνίας.
Η πρωτοβουλία του Συνδέσμου Συνεργασίας Μελών Ενόπλων Δυνάμεων, για συνάντηση στο Μοναστηράκι και βόλτα στο κέντρο της πόλης, χαρακτηρίστηκε από μαζική συμμετοχή και χαιρετίστηκε από την πλειοψηφία των εργαζομένων. Στην πραγματικότητα όμως, πίσω από την απλή «συνάντηση και τη βόλτα για καφέ», κρύβεται η ανάγκη και η θέληση για τη δημιουργία συνδικαλιστικού σωματείου.
«Θέλουμε συνδικαλισμό»
Από το 2004, παραμένει στάσιμο στην ολομέλεια του Άρειου Πάγου η δημιουργία σωματείου στις ένοπλες δυνάμεις. Ο κ. Γιώργος Παπαδάκης είναι ο γενικός γραμματέας του ΣΥΣΜΕΔ και Ανθυποπλοίαρχος του Πολεμικού Ναυτικού: «Είμαστε σύνδεσμος, αστικού χαρακτήρα. Προσωπικά θα επιθυμούσα τη δημιουργία συνδικαλιστικού σωματείου σε μια εποχή που υπάρχει αναστροφή του κλίματος εντός των ενόπλων δυνάμεων. Όλοι ζητάνε να γίνει κάτι. Όχι κατ’ ανάγκη συνδικαλισμός αλλά κάτι που θα μπορέσει να βγάλει τη φωνή του ένστολου στις ένοπλες δυνάμεις προς τα έξω. Διότι, ειδικά τον τελευταίο καιρό, υπήρξαν δημοσιεύματα που ήταν παντελώς αναληθή».
Οι μνήμες της Χούντας και η εικόνα των ένστολων στην κοινωνία δεν ήταν ποτέ η καλύτερη δυνατή. Υπάρχει όμως η αίσθηση της αλλαγής αναφέρει ο κ. Παπαδάκης: «Ναι, υπήρξε η Χούντα, ναι ήταν άσχημα χρόνια, αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά. Οι εποχές έχουν αλλάξει, έχουμε μια ελεύθερη κοινωνία και πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί οι ένστολοι μετά από τόσα χρόνια, πρέπει να βρίσκονται εκτός κοινωνίας. Δυστυχώς βέβαια, αυτό που αντιμετωπίζουμε από τους συνανθρώπους μας είναι η απαξίωση. Δηλαδή βλέπουν στολή και λένε: “Ωχ, οι χουντικοί, οι ακροδεξιοί κ.λπ.”. Θεωρώ ότι αυτό είναι μια λανθασμένη αντιμετώπιση. Διότι στις τάξεις των ενόπλων δυνάμεων υπάρχουν πολλοί που ανήκουν είτε στην Αριστερά, είτε στο Κέντρο, είτε στη Δεξιά. Αυτό που θα θέλαμε εμείς, βέβαια, θα ήταν να είμαστε ακομμάτιστοι. Ειδικά στις ένοπλες δυνάμεις».
Η οικονομική αφαίμαξη των ΕΠ.ΟΠ., των αξιωματικών και των υπαξιωματικών, οι ρουσφετολογικές εξελίξεις μα κυρίως η απαξίωση από τη πολιτική ηγεσία είναι τα βασικά ζητήματα των ένστολων, οι οποίοι πλήττονται περισσότερο από κάθε άλλο δημόσιο υπάλληλο: «Εμείς δεν διατυμπανίζουμε πουθενά ότι είμαστε διαφορετικοί από τους υπόλοιπους. Υπάρχει αναβρασμός και επίθεση σε όλη τη κοινωνία. Στις ένοπλες δυνάμεις, τα επιδόματα κόπηκαν κατά 20%. Το ποσό που περικόπτεται στους ένστολους, είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που κόβεται στις άλλες κατηγορίες των δημοσίων υπαλλήλων και αυτό διότι το 2003, με νόμο, κάποια βασικά επιδόματα ενσωματώθηκαν στο μισθό τους. Αυτό δεν έγινε ποτέ στους ένστολους και στα σώματα ασφαλείας. Με πραγματικούς αριθμούς οι απώλειες είναι από 45 ευρώ για τους ΕΠ.ΟΠ. και μέχρι 140 ευρώ στο βαθμό του Πλοιάρχου», δηλώνει ο κ. Παπαδάκης υπογραμμίζοντας για τη πολιτική ηγεσία:
«Υπάρχει απαξίωση από τη πολιτική ηγεσία. Πρόσφατα δημοσιεύματα εμφάνιζαν τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας να μιλά απαξιωτικά για τις ένοπλες δυνάμεις προκαλώντας την παραίτηση ενός Υποναυάρχου και ένας Πλοίαρχου, γεγονότα που ποτέ δεν διαψεύστηκαν. Όταν λοιπόν εγώ βλέπω ότι ο πολιτικός μας ηγέτης αναφέρεται με αυτό το τρόπο για το ένστολο προσωπικό, πως πρέπει να αισθάνομαι;», διερωτάται κλείνοντας ο γ.γ. του ΣΥΣΜΕΔ.
