Αν θυμάστε, όταν συνέβη το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη και οι σανίδες που μετάφερε μια νταλίκα λύθηκαν και έπεσαν πάνω σε ένα πούλμαν γεμάτο μαθητές σκορπώντας το θάνατο, όλοι είχαν μιλήσει για το ξεκλήρισμα στην κυριολεξία της νεολαίας (μιας συγκεκριμένης ηλικίας) ενός ολόκληρου χωριού.

Σήμερα, ο ειδικός σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου, Τομάζο Παντόα Σκιόπα (πρώην υπουργός Οικονομικών της Ιταλίας και μέλος του Δ.Σ. της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κ.λπ.) μιλώντας από το ιδιαίτερο βήμα του Ελληνοαμερικάνικου Επιμελητηρίου στις 29/11, αναφέρει πως για την «αποκατάσταση της ελληνικής αξιοπιστίας θα χρειαστούν πολλά χρόνια και αν υποθέσουμε ότι μια γενιά είναι 30 χρόνια θα χρειαστεί το ένα τρίτο μιας γενιάς». Έτσι μας βοηθάει να σκεφτούμε πιο σφαιρικά τις συνέπειες που θα υπάρξουν από την εφαρμογή του Μνημονίου και τη διαφαινόμενη επιμήκυνσή του για την οποία και πανηγυρίζουν οι οσφυοκάμπτες πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες.
Περίπου μια γενιά πρόκειται να χαθεί, αυτό είναι πάνω-κάτω το κόστος που υπολογίζεται ως τώρα από τις πολιτικές που εφαρμόζονται αν μετρήσουμε σε κοινωνικό επίπεδο τη ζημιά που προκαλεί στη χώρα το Μνημόνιο. Ένα τεράστιο τμήμα της κοινωνίας ήδη βουλιάζει στην απόγνωση και τον αποκλεισμό και ένα νέο πρόκειται να δοκιμάσει στο πετσί του μια νέα βάρβαρη κατάσταση εκμετάλλευσης που συνιστά επί της ουσίας την επιστροφή στις σχέσεις που επικρατούσαν τον 19ο αιώνα. Η «κινεζοποίηση» των εργασιακών σχέσεων δεν οδηγεί σε κανένα «θαύμα» αλλά σε ολοκαύτωμα των εργαζομένων μέσα από μια απίστευτη συμπίεση του εργατικού κόστους για να επιτευχθεί η μαγική «ανταγωνιστικότητα».
Οι θεραπείες-σοκ, σαν αυτή που εφαρμόζεται (και υπό μορφή πειράματος στην Ελλάδα και προς εξαγωγή σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες οσονούπω) οδηγούν και σε άλλα αποτελέσματα που θα προσμετρηθούν σε λίγα χρόνια: Μείωση κατά 4-5 χρόνια του προσδόκιμου μέσου όρου ζωής, όπως έγινε στην πρώην Σοβιετική Ένωση και άλλες ανατολικές χώρες.

Η καταστροφή συμπληρώνεται με τη συρρίκνωση όχι μόνο της δημοκρατίας, των δικαιωμάτων, της εργατικής αμοιβής, της λαϊκής κυριαρχίας αλλά και των εθνικών κυριαρχικών ορίων.
Η «ευρωποποίηση» της χώρας πρέπει να αποτιμηθεί με όρους κοινωνικούς, ταξικούς και εθνικούς. Όσο γρηγορότερα τόσο το καλύτερο. Άλλωστε σε ολόκληρη τη Γηραιά Ήπειρο, από κάθε πόρο της, βγαίνει η απαίτηση να κατεδαφιστεί το νεοφιλελεύθερο ευρωπαϊκό σχέδιο που χρόνια τώρα διαμόρφωσε την ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική, τους συσχετισμούς, το πλαίσιο συνύπαρξης ισχυρών και αδύναμων, των σχέσεων της Ευρώπης με τον πλανήτη και τις υπόλοιπες δυνάμεις. Σχέδιο που χρεοκοπεί παταγωδώς μπροστά στα μάτια μας. Η χρεοκοπία του είναι το υλικό υπόστρωμα μιας νέας κοινωνικής έκρηξης που αγκαλιάζει την ήπειρο και ενοποιεί αγώνες που γίνονται σε κάθε γωνιά της.
Κοινωνικό ξεκλήρισμα, ακύρωση της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας, συρρίκνωση της εθνικής κυριαρχίας. Παρατεταμένη θεραπεία-σοκ, νέα καθεστωτική φάση με τρόικα και Μνημόνιο, περιορισμός μαρασμός και υποβάθμιση της χώρας σε ένα διεθνές διαμετακομιστικό και μεταπρατικό κέντρο περιορισμένης και μη προσδιορισμένης κυριαρχίας. Μοντέρνο προτεκτοράτο με θυσιασμένο τον εργαζόμενο λαό.
Θα το επιτρέψουμε; Θα επαληθευτεί ο ποιητής;

Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις εκεί που πάει να σκύψει
με το σουγιά στο κόκκαλο με το λουρί στο σβέρκο

Νάτη πετιέται απο ξαρχής κι αντριεύει και θεριεύει
και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου

(Γιάννης Ρίτσος, 18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας)

 

Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!