Για τον Αλί Φαγιάντ, η αραβική άνοιξη είναι υπόθεση των Αράβων, στην οποία οι ΗΠΑ προσπάθησαν να παρέμβουν. Δύο είναι τα σημαντικά γεγονότα των τελευταίων ετών: η αποχώρηση του Μουμπάρακ και η απόσυρση των ΗΠΑ από το Ιράκ. Γεγονότα που δείχνουν μια σαφή αλλαγή στις στρατηγικές ισορροπίες στη Μέση Ανατολή.Για τη Συρία, ο Φαγιάντ δήλωσε ότι η σημερινή δεν μπορεί να θεωρηθεί ως μια δημοκρατική επανάσταση. Είναι αλήθεια ότι ο συριακός λαός έχει το δικαίωμα μιας δημοκρατικής αλλαγής, αλλά οι ΗΠΑ, η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ θέλουν δημοκρατία; Το γεγονός είναι ότι η Συρία πληρώνει την υποστήριξή της στην αντίσταση. Σε κάθε περίπτωση -συνέχισε το στέλεχος της Χεζμπολά- βλέπουμε μια αλλαγή στη Μέση Ανατολή. Τώρα υπάρχει ένας νέος παίκτης: ο λαός. Βρισκόμαστε προ των πυλών μιας νέας αραβικής πορείας. Το νέο είναι ότι το Ισλάμ ανέβηκε στην κυβέρνηση και ότι οι ΗΠΑ είναι πιο αδύναμες.
Τρεις μεγάλες προκλήσεις
Βρισκόμαστε μπροστά σε μεγάλες προκλήσεις: πρώτον, ο αγώνας ενάντια στο σιωνισμό και τον ιμπεριαλισμό, που δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να αντικατασταθεί από έναν εσωτερικό πόλεμο μεταξύ των Αράβων. Μετά πρέπει να αποτρέψουμε τη Fitna, δηλαδή το θρησκευτικό πόλεμο μεταξύ Σιιτών και Σουνιτών, και τέλος πρέπει να προστατεύσουμε όλες τις συνιστώσες της κοινωνίας των πολιτών. «Αναφέρθηκα στην Fitna» -είπε ο Φαγιάντ- «επειδή πρόκειται για ένα πραγματικό πρόβλημα». Εξάλλου, αυτό έχει ήδη συμβεί, μετά την πρώτη αμερικανική εισβολή στο Ιράκ, στον Λίβανο μετά τη δολοφονία του Χαρίρι, και σήμερα στη Συρία.
Στη Μέση Ανατολή συγκρούονται τρία προγράμματα: το πρόγραμμα των Αμερικανών, που στοχεύει στον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και την υποστήριξη στο Ισραήλ, των Τούρκων, που το χαρακτηρίζει ένας «νεο-οθωμανισμός», που είναι και καρπός της μη εισόδου της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το πρόγραμμα των αντιστασιακών κινημάτων, που δεν είναι ένα θρησκευτικό πρόγραμμα. Έπειτα, υπάρχουν και τα υπο-προγράμματα: αυτά της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ, το ιρανικό πρόγραμμα και το φιλελεύθερο μοντέλο.
Μια μουσουλμανική… Βεστφαλία
Αφού θύμισε τις εσωτερικές συγκρούσεις στον αραβικό κόσμο, και αναφερόμενος στην «Ειρήνη της Βεστφαλίας» του 1648, ο Φαγιάντ είπε ότι «χρειαζόμαστε μια μουσουλμανική Βεστφαλία, όχι τόσο για να τερματιστούν οι θρησκευτικοί πόλεμοι, όσο για να αποτραπούν νέοι και πιο σοβαροί. Φοβόμαστε έναν «τριακονταετή πόλεμο». Αυτό δεν πρέπει να συμβεί, δεν θα είχε νόημα». Για να προχωρήσουμε προς τη σωστή κατεύθυνση θα είναι ζωτικής σημασίας τόσο κρατικές οντότητες όσο και μη κρατικές. Στους πρώτους εμείς τοποθετούμε το Ιράν, το Ιράκ και την Αίγυπτο, στους δεύτερους τη Χαμάς, τη Χεζμπολά και τη Μουσουλμανική Αδελφότητα.
«Να συνδυάσουμε την αντίσταση με τη δημοκρατία, την ελευθερία με την απελευθέρωση»
«Σήμερα οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι πιο αδύναμες, μετά την ήττα των Σιωνιστών στο Λίβανο, την απώλεια της Αιγύπτου και την αποχώρηση από το Ιράκ» σημειώνει ο Αλί Φαγιάντ, υπογραμμίζοντας ότι: «Πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα, συνδυάζοντας την αντίσταση με τη δημοκρατία, την ελευθερία με την απελευθέρωση».
Μετά από πολλές παρεμβάσεις στη διάρκεια της συζήτησης, ο Φαγιάντ πήρε και πάλι το λόγο παρατηρώντας πως η πλειονότητα των ερωτήσεων περιστράφηκε γύρω από το θέμα της Συρίας. Ένα ζήτημα που έχει δύο πτυχές: την πάλη για δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και την ιμπεριαλιστική συνωμοσία για την ανατροπή της Συρίας. «Πώς μπορούμε να στηρίξουμε τα αιτήματα του συριακού λαού και να νικήσουμε ταυτόχρονα την ιμπεριαλιστική πολιτική; Αυτό είναι το πρόβλημα». «Εγώ δεν αρνούμαι τη φιλία μας με τον Assad, ο οποίος υποστηρίζει την αντίσταση. Ταυτόχρονα, δεν αρνούμαι τη διαφθορά και τα λάθη του συριακού καθεστώτος».
Ωστόσο, σύμφωνα με τον Φαγιάντ, η κατάσταση είναι διαφορετική από εκείνη της Τυνησίας και της Αιγύπτου, διότι ο Assad συνεχίζει να έχει την υποστήριξη της πλειοψηφίας των Σύρων. Επομένως είναι λάθος το αίτημα της αντιπολίτευσης να φύγει ο Assad ως προϋπόθεση για διαπραγματεύσεις. «Παράλληλα, δεν νομίζω ότι από αυτή την κατάσταση μπορεί να υπάρξει επιστροφή στη σταθερότητα». Και για να αποφύγουν τον εμφύλιο πόλεμο και τη διαίρεση, «πρέπει να βοηθήσουμε το λαό της Συρίας να καταλήξει σε μια γραμμή συνεννόησης. Το 2014 θα γίνουν προεδρικές εκλογές στη Συρία. Προηγουμένως, θα πρέπει να έχει μπει ένα τέλος στον εμφύλιο, με τη σύσταση κυβέρνησης εθνικής ενότητας». Ο Φαγιάντ κατέληξε υπενθυμίζοντας το ρόλο της αντίστασης ως αποφασιστικό παράγοντα σε αυτή την ταραχώδη φάση της κατάστασης στη Μέση Ανατολή.
