Σύμφωνα με τη μήνυση, 20.000 δολάρια δόθηκαν σε παραγγελίες σούσι, 50.000 για τη διατήρηση διαμερίσματος στο Μπρονξ, στο οποίο δεν κατοικούσε καν ο «ταγός» του λαού, ακόμη και παραλίγο υφαρπαγή 9 εκατομμυρίων δολαρίων τα οποία αν του δίνονταν οι κλινικές θα χρεοκοπούσαν. Ο γερουσιαστής «άρμεγε» τα ιδρύματα, διορίζοντας στη διοίκησή του οργανισμού στον οποίο υπάγονταν δικούς του ανθρώπους, συγγενείς ή βοηθούς του. Οι κλινικές του κ. Εσπάδα χρηματοδοτούνται κυρίως με ομοσπονδιακά και πολιτειακά κονδύλια για να παρέχουν, με το αζημίωτο προς τους ιδιώτες εκμεταλλευτές τους, ιατρικές υπηρεσίες στους φτωχούς ασθενείς του Μπρονξ, κυρίως μέσω της Medicare και Medicaid – των κρατικών υπηρεσιών περίθαλψης προς απόρους και ηλικιωμένους.
Οι υπεύθυνοι όμως, με τον κ. Εσπάδα πρώτο και καλύτερο, απλώς τσέπωναν την κρατική χρηματοδότηση και άφηναν απλήρωτους ακόμη τους εργαζόμενους στις κλινικές. Μήπως αυτή η ιστορία προεικονίζει το πεπρωμένο της πρόσφατης «μεταρρύθμισης» στον τομέα της υγείας, με την οποία παραδόθηκε στα χέρια των ιδιωτικών οργανισμών υγείας η περίθαλψη 46 εκατομμυρίων Αμερικανών;
(Πηγή: New York Times 20/4/2010)
