«Οι Έλληνες είναι βυθισμένοι στα σκατά και μάλιστα πολύ βαθιά… Αν δεν είχαμε έρθει εμείς, θα είχαν πέσει στην άβυσσο…» διατείνεται ο Ντομινίκ Στρος Καν, επιχειρώντας να υπεραμυνθεί στην επιβεβλημένη άφιξη της τριαξονικής αποστολής στην Ελλάδα, κυρίως όμως για να προσάψει μομφή συλλογικής ευθύνης για το ολίσθημα της παραγωγής και της δυσωδίας των ξεχειλισμένων λυμάτων. Και επειδή η χώρα δεν είχε τη δύναμη να αυτοκαθαρθεί, τι πιο φυσιολογικό από την άφιξη του διεθνούς παράγοντα με τα προηγμένα μηχανήματα εκ-κενώσεων και το (τοκογλυφικό) αζημίωτο, εννοείται.

Βέβαια, ο σοσιαλιστής Ντομινίκ δεν αναφέρθηκε στο συντροφικό προσύμφωνο που είχε «υπογράψει» πριν από την άφιξη των «δικών του», το οποίο είχε ως προμετωπίδα το δίσημο σύνθημα «Όλοι μαζί τα… κάνατε…». Και επειδή κανόνας χωρίς εξαίρεση δεν υπάρχει, είναι αυτονόητο ότι απ’ το «όλοι» κάποιοι… θα διέρρεαν, τελικά, κλείνοντας πονηρά το μάτι. Λίγοι, εννοείται, αλλά ποιοι;
Μα εκείνοι που, χρόνια τώρα, έχουν βυθίσει τη χώρα στα σκατά, οι ντόπιοι συνεργοί των αγορών, των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, οι Moody’s και οι Goodies του συστήματος. Αυτοί έστησαν το παιχνίδι, ώστε με πιο ισχυρές «πλάτες» να ρημάξουν τον τόπο, αρπάζοντας ό,τι απόμεινε από το δημόσιο πλούτο, διαλύοντας τον κοινωνικό ιστό, οδηγώντας στην εξαθλίωση εκατομμύρια πολιτών. Η επίκληση της γενικευμένης διαφθοράς ήταν απλώς πρόσχημα για την απρόσκοπτη συνέχειά της κι εργαλείο ίσως για την απόσβεση κοινωνικών αντιδράσεων.
Θα αναφέρουμε ένα μόνο παράδειγμα, το οποίο υπήρξε αφορμή για τον κοινότοπο πρόλογο: αφορά το Mall Athens, το μεγαλύτερο αυθαίρετο της Ευρώπης στο οποίο «εμπλέκονται» δύο πρωθυπουργοί, επτά υπουργοί και ο πιο πλούσιος Έλληνας στον κόσμο… Η υπόθεση, που διαρκεί 9 χρόνια, επρόκειτο να εκδικασθεί από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας τον Μάιο. Πήρε, όμως, και πάλι αναβολή. Κι αυτό, διότι στη δίκη διακυβεύεται κάτι πιο σημαντικό απ’ τα μεγάλα πρόστιμα, τα οποία ενδεχομένως θα κληθεί να πληρώσει η Lamda του κ. Λάτση και απ’ την ανάκληση αδειών δεκάδων καταστημάτων και κινηματογράφων, που στεγάζονται στο χώρο. Εκείνο που ενισχύεται με τις συνεχείς αναβολές είναι η μυστική «απόφαση» για την «παράκαμψη» (διάβαζε κατάργηση) του Συμβουλίου της Επικρατείας, της μόνης Δημόσιας Αρχής που μπορούσε να φρενάρει κάποιες κρατικές αυθαιρεσίες. Τέτοιες «Αρχές», ανάχωμα στην ασυδοσία, έχουν βάλει στο μάτι οι μηχανές του Μνημονίου. Απ’ αυτές θέλουν να απελευθερώσουν τη χώρα, με στόχο να μεγεθύνουν το βόθρο – κι όχι να τον καθαρίσουν, όπως προσποιούνται.
Η έμπνευση και η εφαρμογή του fast track είναι εδώ για να αποδείξει των λόγων την αλήθεια…

Στ.Μ.

 

Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!