Οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής για κούρεμα κατά 50% του ελληνικού χρέους και για μόνιμη εγκατάσταση της τρόικας (και όχι μόνο…) στους μηχανισμούς διακυβέρνησης της χώρας, με ελληνική πρόσκληση μάλιστα, οδηγούν την καθεστωτική φάση που άνοιξε με την υπερψήφιση του Μνημονίου, τον Μάη του 2010, σε νέο πολιτικό κύκλο.

Η Ελλάδα ως χώρα, ως οικονομία, ως κοινωνία χάνει την υπόστασή της, μετατρέπεται σε νεοαποικιοκρατικό μόρφωμα, σε υβρίδιο κράτους-προτεκτοράτου που τελεί υπό επιτροπεία υπερεθνικών Αρχών γενικά και ιδιαίτερα υπό γερμανικό οικονομικό και πολιτικό έλεγχο. Μια νέα κατοχή σκιάζει τη χώρα.
Τα «τανκς» σήμερα έχουν άλλη μορφή, είναι τα χρηματιστηριακά δεσμά, είναι το χρέος, είναι οι δανειακές συμβάσεις, είναι η κατάλυση της λαϊκής και της εθνικής κυριαρχίας, η κατάλυση της δημοκρατίας. Η νέα κατοχή φέρνει απίστευτες στερήσεις και φτωχοποίηση του λαού, οικονομικό βασανισμό χωρίς τέλος, αφού πρέπει να απομυζηθεί ολοκληρωτικά ο εγχώριος πλούτος. Οι εκπρόσωποι της τρόικας, ως νέοι εισβολείς, θα διευθύνουν όλα τα νήματα της οικονομικής ζωής και θα οριοθετήσουν τις νέες ζώνες επιρροής και μοιράσματος της λείας ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές.
Τούτες τις μέρες, με τις αντιτιθέμενες εικόνες, από τη μια με τον Βενιζέλο να δηλώνει πως πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι και από την άλλη τη νεολαία να παρελαύνει με μαύρο περιβραχιόνιο, ώστε να δείξει έτσι το σύγχρονο «Όχι», είναι αναγκαίο σκύβοντας στις αγωνιστικές παραδόσεις του λαού μας να δώσουμε σύγχρονο περιεχόμενο στην αντικαπιταλιστική- αντιιμπεριαλιστική πάλη, οικοδομώντας ένα μεγάλο Μέτωπο εθνικής και λαϊκής σωτηρίας, για την πολιτική, οικονομική και κοινωνική διέξοδο της χώρας.
Παντού, σε κάθε χώρο, το σύγχρονο «Όχι» της κοινωνίας πρέπει να ακουστεί δυνατά και οργανωμένα. Ενωτικά και μετωπικά μορφώματα λαϊκής πάλης πρέπει να ξεφυτρώσουν παντού, συντονίζοντας τον αγώνα για την ανατροπή της καθεστωτικής υποταγής, της νέας κατοχής, για να φύγουν τρόικα, μνημόνια, κυβέρνηση και σάπιο πολιτικό σύστημα.
Μέσα από αυτόν τον αγώνα θα ξεπηδήσουν οι δυνάμεις εκείνες που θα θελήσουν, θα μπορέσουν, θα τολμήσουν να αδράξουν τα μηνύματα και τις ανάγκες της περιόδου, θα κινηθούν ενάντια στην άθλια συστημική πραγματικότητα, θα συγκεντρώσουν όρους ανατροπής.
Η Αριστερά οφείλει να ανταποκριθεί σε αυτές τις ανάγκες, να συμβάλει σε αυτόν τον προσανατολισμό.

 

Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!