Της Μαρίνας Μπρέστα
Δύο στοιχεία καθόρισαν ουσιαστικά την συμμετοχή μου στο ψηφοδέλτιο της Δημοτικής Κίνησης Πολιτών Καλλιθέας. Το πρώτο στοιχείο είναι η κατανόηση της νέας εποχής ή, πιο απλά, το τι νιώθω ότι αντιμετωπίζω στην καθημερινή μου ζωή. Και αυτό το νιώθω, το αντικρίζω, το ακούω και το συζητάω με τους φίλους, τους συντρόφους, τους συγγενείς μου που βρίσκονται στην ίδια ηλικία με εμένα.
Είμαι νέα και νιώθω το φόβο της ανεργίας, είμαι νέα και όμως είμαι εγκλωβισμένη σε τοίχους που βάζουν οι επιλογές και οι πολιτικές της τρόικας και των υπαλλήλων τους. Είμαι νέα και γι’ αυτό αρνούμαι να το δεχτώ. Σκέφτομαι πως η οργή και η απογοήτευση που νιώθω πρέπει να μετασχηματιστεί δημιουργικά σε επιμονή, σε αντοχή, σε αισιοδοξία, σε πράξη. Όχι, δεν θα μας κάνουν να αισθανόμαστε πανικό, να αισθανόμαστε μόνοι, ανίκανοι. Υπάρχει ένα μικρό φως στο σκοτάδι του μονόδρομου τους. Λέγεται αλληλεγγύη. Λέγεται δράση, λέγεται αγώνας.
Και μια μικρή στιγμή αυτού του αγώνα είναι και οι αυτοδιοικητικές εκλογές. Ο στόχος δεν είναι απλά ένα «καλό ποσοστό». Ο στόχος είναι η τιμωρία τους και η δημιουργία ενός ρεύματος τοπικά, παναττικά, πανελλαδικά κόντρα στα σχέδια τους. Και αυτό το ρεύμα θα ενωθεί με αυτό των Γάλλων νεολαίων και εργαζόμενων που μας έδωσαν ελπίδα και δύναμη αυτές τις μέρες, με τους λαούς της Ευρώπης, σχηματίζοντας ένα μεγάλο κίνημα ανατροπής και αλλαγής που θα προσπαθήσει να ξεχρεώσει μια μεταχρονολογημένη επιταγή, για έναν άλλο κόσμο όπου η νεολαία θα πρωταγωνιστεί παραγωγικά, πολιτιστικά, δημοκρατικά, επιστημονικά, που θα παίρνει αυτό που της ανήκει. Είναι μια μικρή μάχη που εντάσσεται σε ένα μεγάλο, δύσκολο, πολύμορφο αλλά και όμορφο αγώνα (η ομορφιά του έγκειται ακριβώς στην δυσκολία του) αντοχής.
Το δεύτερο στοιχείο είναι οι άμεσες ανάγκες μας. Άμεση ανάγκη είναι σε τοπική κλίμακα να υπάρξουν κινήσεις που να ασκούν την αγωνιστική, έμπρακτη αλληλεγγύη και όχι την φιλανθρωπία, για όλους όσους το έχουν ανάγκη (και επί της ουσίας το έχουμε όλοι-ες), που να καταργούν την κυρίαρχη ιδεολογία του «ο καθένας μόνος του», που υπονομεύει την ουσία της κοινωνίας ως έννοιας. Και σε αυτό ένας Δήμος θα μπορούσε να παίξει συνεκτικό ρόλο ανάμεσα στις διάφορες κοινωνικές κατηγορίες που συνυπάρχουν στην πόλη μας, στους χιλιάδες νέους, τους ανέργους, κοντά στους φτωχούς και ανήμπορους συνταξιούχους, μαζί με τους τρομοκρατημένους και απογοητευμένους εργαζόμενους και ενισχυτικό ρόλο στον αγώνα τους κόντρα στα σχέδια της κυβέρνησης του Μνημονίου και του Καλλικράτη.
Ο στόχος ακόμα και γι’ αυτή τν μικρή στιγμή, τη μικρή μάχη είναι την επόμενη μέρα, την 8η Νοέμβρη, να έχουμε κάνει ένα μικρό βήμα προς τα εμπρός εμείς και προς τα πίσω αυτοί, μέχρι τελικά να τους διώξουμε.
* Η Μαρίνα Μπρέστα είναι υποψήφια δημοτικός σύμβουλος Καλλιθέας με τον συνδυασμό Δημοτική Κίνηση Πολιτών Καλλιθέας
