O ενθουσιασμός ήταν μεγάλος με τα συχνά χειροκροτήματα και συνθήματα να δίνουν τον τόνο. Ο πολύς κόσμος που παραβρέθηκε ήταν ιδιαίτερα ευχαριστημένος από την κρουστικότητα και την πληρότητα του προγράμματος.
Διάχυτη ήταν η αίσθηση ότι πρόκειται για μια πολύ σημαντική μέρα. Διάχυτη ήταν η πεποίθηση ότι έφθασε η ώρα της Αριστεράς, η ώρα του λαού.
Μνημόνιο ή ΣΥΡΙΖΑ
Στην αρχή της ομιλίας του ο Αλέξης Τσίπρας είπε ότι «το μόνο δίλημμα της 17ης Ιουνίου συμπυκνώνεται στη διάζευξη: Μνημόνιο ή ΣΥΡΙΖΑ. Κυβέρνηση Μνημονίου με πυρήνα τη Ν.Δ. ή αντιμνημονιακή προοδευτική κυβέρνηση με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ;». Εξαπέλυσε, επίσης, δριμύτατη επίθεση σε Σαμαρά και Βενιζέλο λέγοντας: «Θυμόμαστε όλοι τον κ. Σαμαρά να κομπορρημονεί από τηλεοράσεως τον περασμένο Φεβρουάριο για τη σκληρή διαπραγμάτευσή του με τους δανειστές. Ότι χάρη σε εκείνον για πρώτη φορά η Ελλάδα διαπραγματεύτηκε με τους δανειστές. Τον θυμόμαστε να διαβεβαιώνει τον ελληνικό λαό ότι δεν πρόκειται να δεχτεί τη μείωση των κύριων και των επικουρικών συντάξεων. Και αυτό που με περηφάνια απέρριπτε στις κάμερες, το υπέγραψε μετά από λίγο στο τραπέζι της άνευ όρων παράδοσης στους δανειστές. Υπέγραψε τη μείωση και των κύριων και των επικουρικών συντάξεων. Εξαπάτησε τον ελληνικό λαό μία φορά τον Φεβρουάριο. Προσπαθεί τώρα να τον εξαπατήσει για δεύτερη φορά. Να υφαρπάξει την ψήφο του και να την παραδώσει στην κυρία Μέρκελ. Ο δε φυσικός αυτουργός του Μνημονίου και νομοθέτης της διαπλοκής, ο κ. Βενιζέλος, έχει κηρύξει προεκλογικό πόλεμο στα δικά του νομοθετήματα. Έχει φτάσει να ζητάει μέχρι και την αναθεώρηση των δυσμενών όρων της δανειακής σύμβασης. Της δανειακής σύμβασης που ο ίδιος υπέγραψε και εκβίασε την ψήφισή της από την τότε κοινοβουλευτική πλειοψηφία ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.».
Αναφερόμενος στα διλήμματα που τίθενται, ο Αλ. Τσίπρας είπε: «Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να γίνει πρωτοπόρα δύναμη αλλαγής στην Ευρώπη. Τα ψευτοδιλήμματα “Μνημόνιο ή δραχμή” χρησιμοποιούνται για να κρύψουν τη μόνη υπαρκτή εξίσωση: Μνημόνιο=επιστροφή στη δραχμή».
Παρωχημένο το «ανήκομεν εις την Δύσιν»
Αναφερόμενος στη διεθνή θέση της χώρας, ο Αλ. Τσίπρας είπε: «Η υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας και της εθνικής ανεξαρτησίας της πατρίδας μας, αποτελεί αδιαπραγμάτευτη προτεραιότητα. Η χώρα μας είναι ισότιμο μέλος της Ε.Ε. Από αυτή τη σχέση απορρέουν δικαιώματα και υποχρεώσεις. Η χώρα μας, όμως, είναι ταυτόχρονα και ένας σημαντικός πολιτισμικός, εμπορικός και ενεργειακός κόμβος τριών ηπείρων στο Νότιο και Ανατολικό άκρο της Ευρώπης. Το παρωχημένο δόγμα “ανήκομεν εις την Δύσιν”, που μετατράπηκε σταδιακά σε “παραδινόμαστε εις τους ισχυρούς”, δεν μπορεί να συνεχίζει να αποτελεί πυξίδα της εξωτερικής μας πολιτικής».
Καταχειροκροτήθηκε ο Αλ. Τσίπρας όταν επιτέθηκε στα ΜΜΕ της διαπλοκής. Δεσμεύθηκε ότι θα υπάρξει «δημοκρατικό πλαίσιο στη διαχείριση του δημόσιου αγαθού των τηλεοπτικών συχνοτήτων και στη λειτουργία των ιδιωτικών ραδιοτηλεοπτικών Μέσων». Μίλησε επίσης για Εθνική Προγραμματική Συμφωνία με τον κλάδο της ναυτιλίας και τον εφοπλιστικό κόσμο, που θα αυξήσει τα φορολογικά έσοδα. «Θα επανεξεταστούν από μηδενική βάση οι σχέσεις ανάμεσα στο ελληνικό κράτος, τη ναυτιλία και τον εφοπλιστικό κόσμο, με στόχο τη κατάργηση των προκλητικών 58 διαφορετικών φοροαπαλλαγών».
Ιδιαίτερα καταχειροκροτήθηκε στο τέλος της ομιλίας του ο Αλ. Τσίπρας, καθώς είπε: «Δεν ισχυριζόμαστε πως λεφτά υπάρχουν. Δεν θα καταφεύγαμε ποτέ σ’ αυτήν τη χυδαιότητα. Ο ελληνικός λαός δεν ζητάει χρήματα ως επαίτης. Ζητάει εργασία για να αποκτήσει τα προς το ζην. Ζητάει να καλύπτονται οι βασικές ανάγκες του. Διαβεβαιώνουμε, όμως, ότι πόροι μπορούν να εξοικονομηθούν. Χωρίς τις στυγνές περικοπές του Μνημονίου».
Ο Παν. Λαφαζάνης παρουσίασε τα άμεσα μέτρα του κοινωνικού προγράμματος: «Άμεση ανακοπή της μείωσης των μισθών καθώς και άμεση κατάργηση της πράξης του Υπουργικού Συμβουλίου με την οποία μειώθηκε ο κατώτατος μισθός. Ο κατώτατος μισθός, έτσι, θα επανέλθει άμεσα στα 751 ευρώ μεικτά το μήνα. Άμεση επάνοδος του επιδόματος ανεργίας στα επίπεδα των 461 ευρώ, στα οποία βρισκόταν πριν από την πρόσφατη μείωση του με το 2ο Μνημόνιο, ενώ θα θεσπιστεί να χορηγείται εφεξής και στους αυτοαπασχολούμενους. Άμεση αποκατάσταση των Συλλογικών Συμβάσεων. Άμεση επαναφορά της μετενέργειας. Κατάργηση της εργασιακής εφεδρείας και σταμάτημα των απολύσεων στο Δημόσιο. Κατάργηση της ενοικίασης των εργαζομένων. Θέσπιση αυτεπάγγελτης εισαγγελικής δίωξης για τους υπεύθυνους των επιχειρήσεων που χρησιμοποιούν παράνομη-“μαύρη” εργασία. Άμεση επανασύσταση των Οργανισμών Εργατικής Κατοικίας και Εργατικής Εστίας. Κατάργηση του ειδικού τέλους ακινήτων (χαράτσι) με άμεση προτεραιότητα στα μικρομεσαία εισοδήματα και πρώτα απ’ όλα για τους άνεργους και όσους διαβιούν στα όρια της φτώχειας».
Η Σοφία Σακοράφα παρουσιάζοντας το τμήμα του προγράμματος που αφορά τον εκδημοκρατισμό του πολιτικού συστήματος, τη δημόσια διοίκηση και την ασφάλεια, έκανε λόγο για «μοντέλο λαϊκής διακυβέρνησης. Με την έννοια ότι ο έλεγχος δεν θα είναι μόνον θεσμικός, αλλά αμεσοδημοκρατικός, από τα ζωντανό κίνημα το οποίο θα ελέγχει, θα διαμορφώνει προτάσεις για τους κρίσιμους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας και του δημοσίου συμφέροντος και στο οποίο θα λογοδοτούμε». Συμπλήρωσε δε: «Με τον ελληνικό λαό στην πρώτη γραμμή του αγώνα, του ελέγχου και της λογοδοσίας, σας λέω με πλήρη συναίσθηση της ευθύνης μας, της πατριωτικής, της πολιτικής και της ταξικής μας ευθύνης, ότι ήρθε η ώρα της Αριστεράς».
Ο Θοδ. Δρίτσας παρουσιάζοντας το πρόγραμμα για την εξωτερική και αμυντική πολιτική, έκανε λόγο για «νέα, ανεξάρτητη, πολυδιάστατη, ενεργητικά φιλειρηνική εξωτερική πολιτική». Δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν: «Η εφαρμογή της αρχής “καμιά μονάδα των Ε.Δ. σε στρατιωτική αποστολή εκτός συνόρων”, η διακοπή της στρατιωτικής συνεργασίας με το επιθετικό κράτος του Ισραήλ, η οργανωτική ανασυγκρότηση με ενίσχυση της διακλαδικότητας και ο επανασχεδιασμός των εξοπλιστικών προγραμμάτων».
Η δυναμική του προγράμματος
Από την παρέμβαση του Γιάννη Δραγασάκη
Από τι θα εξαρτηθεί η δυναμική, η έκβαση του προγράμματός μας;
Πρώτον, βεβαίως από εμάς τους ίδιους. Από το ρυθμό και την ικανότητα που θα δείξουμε μέσα από μια βίαιη ωρίμανση να γίνουμε εκείνο το πολιτικό υποκείμενο συλλογικής και αλληλέγγυας ευθύνης που θα ενώσει τις ευρύτερες δυνάμεις οι οποίες μπορούν να υλοποιήσουν αυτό το σχέδιο.
Το δεύτερο εξαρτάται από την κοινωνία. Την ικανότητα της κοινωνίας να πολεμήσει το φόβο, την ικανότητα όλων μας να στραφούμε μπροστά προς μια θετική προοπτική, να διαμορφώσουμε μια νέα σχέση με την πολιτική πέρα από λογικές «ανάθεσης» και πελατειακών σχέσεων.
O τρίτος παράγοντας είναι οι εξελίξεις στην Ευρώπη. Από την αρχή είπαμε ότι το πρόγραμμά μας, ο αγώνας μας είναι ταυτόχρονα και εθνικός και ευρωπαϊκός. Από την αρχή είπαμε ότι θέλουμε να αλλάξουμε το υπόδειγμα. Και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Ακριβώς γι’ αυτό και η δική μας νίκη στις 17 του Ιούνη θα είναι ώθηση για όλους τους λαούς της Ευρώπης προς θετικές αλλαγές. Η πορεία της Ευρώπης θα επηρεάσει αντίστοιχα το δικό μας εγχείρημα.
Τέταρτον: Η δυναμική του προγράμματός μας θα εξαρτηθεί και από τη στάση άλλων δυνάμεων, πέρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τη Ρωσία, την Κίνα, τον αραβικό κόσμο, τη Λατινική Αμερική, χώρες και λαούς με τους οποίους επιδιώκουμε ισότιμες σχέσεις.
Όμως ο πρώτος και ο κύριος ρόλος είναι σε εμάς, την Αριστερά, και την κοινωνία σε αυτό το συμβόλαιο ελπίδας που απεικονίζει το πρόγραμμά μας.
Σε εμάς είναι η ευθύνη να το φέρουμε σε πέρας μέχρι τέλους.
Είναι στο χέρι μας να κάνουμε πράξη αυτή τη ρεαλιστική ουτοπία που η ιστορία έφερε μπροστά μας.
Η διάλυση του πελατειακού συστήματος όρος μετερρύθμισης της πολιτικής
Το πολιτικό σύστημα του καθεστωτικού δικομματισμού εδράζεται στη διαπλοκή και πριμοδοτεί μια διάχυτη διαφθορά. Το σύστημα αυτό και οι δομές του έχουν εισχωρήσει σε όλους τους πόρους της διοίκησης και του κράτους, σε πολλούς τομείς της κοινωνίας. Οι εκλογές της 6ης του Μάη έστειλαν ένα ισχυρό μήνυμα, ότι η ελληνική κοινωνία δεν ανέχεται πλέον αυτό το σύστημα. Η διάλυση του πελατειακού συστήματος θα είναι αποτέλεσμα συνδυασμένων ενεργειών «από τα κάτω» και «από τα πάνω». Απαιτεί τη μετάβαση από τον πολίτη- πελάτη που παθητικά αναθέτει τις τύχες του στην εκάστοτε κυβέρνηση, στο κόμμα ή την εξουσία γενικότερα, στον ενεργό, δημοκρατικό πολίτη που αισθάνεται και ενεργεί όχι ως μεμονωμένο άτομο αλλά ως μέλος του «δήμου», της κοινωνίας. Αυτό προϋποθέτει την ανάκτηση της εμπιστοσύνης προς την πολιτική και τους θεσμούς. Η πρότασή μας, το σχέδιό μας, διεκδικούν όχι μόνο την ψήφο αλλά κυρίως αυτή την εμπιστοσύνη. Για να αλλάξουμε το κράτος και από δυνάστης να γίνει υπηρέτης της κοινωνίας. Για να εφαρμόσουμε παντού αντικειμενικά κριτήρια, διαφανείς διαδικασίες και δημόσιους απολογισμούς, ώστε οι πολίτες να γνωρίζουν και να μπορούν να στηρίζουν και να ελέγχουν. Αυτή η διαδικασία αποδόμησης, αποσύνθεσης και τελικά διάλυσης του πελατειακού συστήματος, απαιτεί τη συνδρομή της κοινωνίας, της Βουλής, της Δικαιοσύνης. Η Δικαιοσύνη πρέπει να ανταποκριθεί στο πάνδημο αίτημα να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι όσο ψηλά κι αν βρίσκονται, στο πλαίσιο πάντα του Συντάγματος και του κράτους δικαίου. Η Βουλή πρέπει να καταργήσει του νόμους που θεσμοθετούν και προστατεύουν το δικομματισμό, να αλλάξει το νόμο περί ευθύνης υπουργών, να καταργήσει το πριμ των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα και να βάλει τέλος στην πολυνομία, που επιτρέπει την ανομία των ιδιοτελών συμφερόντων.
Στο κράτος και τη διοίκηση πρέπει να οργανωθεί μια «εισβολή» δημοκρατίας, αξιοκρατίας και δημοκρατικού προγραμματισμού στην καθημερινή λειτουργία της. Θεσμοθέτηση της αρχής του δημοκρατικού προγραμματισμού και του μακροχρόνιου σχεδιασμού σε όλα τα επίπεδα του κράτους
Με τον τρόπο αυτό δεν θα διαλυθεί μόνο το πελατειακό σύστημα, θα έχουν μετασχηματισθεί δημοκρατικά το πολιτικό σύστημα και οι όροι της πολιτικής ζωής.
