Άκρως αποτελεσματική η επίσκεψη Νταβούτογλου

Η επίσκεψη του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών στην Ελλάδα, δεν ήταν μια από τα συνηθισμένα. Δεν εγγράφεται στην ρουτίνα της ελληνοτουρκικής προσέγγισης, ούτε πρέπει να γίνει αντιληπτή μέσα από το νοητικό σχήμα: η Τουρκία το βιολί της. Ο Νταβούτογλου κατάφερε να κάνει την επίσκεψή του αιχμηρότατη. Όχι μόνο εξαιτίας των όσων είπε και έπραξε εντός της Ελληνικής επικράτειας, αλλά γιατί τα έκανε με τέτοιο τρόπο που κατάφερε να αναδείξει τη συνοχή και τη σημασία τους.
Ανασυγκρότησε το πλαίσιο των ελληνοτουρκικών, μέσα από την τουρκική οπτική, στοιχειοθέτησε τις τουρκικές διεκδικήσεις και τις ανέδειξε ως μέρος της πραγματικότητας. Έθεσε τις αιχμές της τουρκικής πολιτικής, που προαγγέλλουν τον επόμενο πολιτικό κύκλο. Όλα αυτά, μέσα από μια εμφαντική δημοσιοποίηση, που προετοιμάζει την ελληνική και την τουρκική κοινή γνώμη.
Ειδικότερα ο Νταβούτογλου:
– Επανεπιβεβαίωσε το casus beli (εδώ ας θυμηθούμε τις συγχητικές εκτιμήσεις, την κατευθυνόμενη παραφιλολογία της προηγούμενης περιόδου, πως τάχα η Τουρκία στα πλαίσια της στρατηγικής των μηδενικών προβλημάτων προς τους γείτονες, θα το καταργούσε). Αντλεί πλεονεκτήματα από τη χρήση της απειλής, καθώς πλέον η Αθήνα, πιέζεται να παραιτηθεί δικαιώματος, για επέκταση των θαλασσίων συνόρων στα δώδεκα μίλια.
– Αποκάλυψε ότι υπάρχει θέμα Καστελόριζου (με την βουβή συναίνεση της ελληνικής κυβέρνησης). Έχει βρεθεί η φόρμουλα, μέσα από την οποία θα εξαιρεθεί από τον εθνικό κορμό και την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας.
– Δήλωσε πως το Αιγαίο είναι η δυσκολότερη θάλασσα του κόσμου, διότι τα πράγματα εδώ είναι συγκεχυμένα. Υπαινιγμός, πως δεν ισχύουν συμβάσεις, διεθνές δίκαιο κ.λπ., κατά την πάγια τουρκική θέση.
– Επικέντρωσε στον εναέριο χώρο, ισχυριζόμενος πως υπάρχει διαφορετική ερμηνεία για το καθεστώς του. Πέρα από τα μέχρι τώρα γνωστά (μη αναγνώριση εναέριων συνόρων της Ελλάδας στα δέκα μίλια, καθολική απόρριψη του FIR κ.λπ.), το καινούργιο ήταν, πως οι υπερπτήσεις των ελληνικών πολεμικών αεροσκαφών πάνω από τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, συνιστούν παραβιάσεις. Έτσι, έχουμε μέσα στο 2010, δώδεκα χιλιάδες διακόσιες ελληνικές παραβιάσεις και δύο χιλιάδες οκτακόσιες τουρκικές. Άποψη, που ισχυρίζεται και αναδεικνύει ζήτημα αποστρατικοποίησης των νήσων, τοποθετώντας το σιγά – σιγά και αυτό στο πλαίσιο της διένεξης.
– Υπογράμμισε ότι οι διελεύσεις τουρκικών πολεμικών πλοίων θα πυκνώσουν, ώστε να εμπεδωθεί η άποψη στον τουρκικό λαό ότι έχει αντίστοιχα δικαιώματα.
– Τέλος, περιόδευσε στην Θράκη, ουσιαστική στόχευση του ταξιδιού του στην Ελλάδα. Έφθασε μέχρι τη Θεσσαλονίκη, ώστε πλάι στις επιδιώξεις, να σκιαγραφήσει και το τόξο των γεωγραφικών, αξιακών, ιστορικών αναφορών της Τουρκίας.
Η επίσκεψη Νταβούτογλου σε Αλεξανδρούπολη, Κομοτηνή και στον Έχινο, την καρδιά της πολυεπίπεδης μειονοτικής συγκρότησης, ήταν βαρύνουσας σημασίας. Η πολιτική του εκτουρκισμού του συνόλου των μουσουλμάνων της περιοχής, (Πομάκων, Ρομά) συνεχίζεται, με την σύμπνοια της ελληνικής κυβέρνησης. Η περιχαράκωση στα ιδιαίτερα ταυτοτικά χαρακτηριστικά της μειονότητας και ο σχεδιασμός για μετατροπή σε ιδιαίτερη κοινωνική δύναμη στην βάση αυτών των χαρακτηριστικών, συνεχίζεται. Το καινούργιο που εξήγγειλε ο Νταβούτογλου, είναι πως μπαίνουμε σε εποχή όπου η συμπαγής μειονότητα δεν θα περιορίζεται ως πράξη, παρουσία, στην Ροδόπη, αλλά θα γίνει αισθητή στο πανελλήνιο, κεντρικά. Ακόμα παραπέρα, προοιωνίζεται η εκμετάλλευση του ευρωπαϊκού τερέν, για τη δραστηριοποίηση της μειονότητας.
Τέλος ο Νταβούτογλου, καθόλου δευτερευόντως, έκανε παρεμβάσεις στο πεδίο των ιδεών και στον οπτιμισμό που στηρίζεται πάνω τους. Σε άρθρο του στην εφημερίδα Καθημερινή, απέρριψε τις έννοιες – δόγματα Ανατολή Δύση και στην θέση τους έθεσε τον ενιαίο ελληνοτουρκικό χώρο που σηματοδοτείτε από κοινωνική, πολιτιστική, ιστορική συμπόρευση, ικανή να δημιουργήσει μια σύγχρονη συνάρθρωση. Προτάσεις νεοοθωμανισμού που δεν στερούνται εγχώριων υποστηρικτών.
Από την άλλη, στην Ελλάδα τα πράγματα είναι δύσκολα. Η κρίση εκτείνεται σε όλους τους τομείς. Υπονομεύει τους όρους της εθνικής υπόστασης. Η χώρα μπλεγμένη στην επιλογή της πύκνωσης των σχέσεων με την Τουρκία, καθίσταται ακόμα πιο ευάλωτη. Η κυβέρνηση, κρατά το λαό ηθελημένα απληροφόρητο. Οι εξελίξεις στα εθνικά, απωθούνται στο ημίφως, ώστε να υπάρχουν περιθώρια για χειρισμούς, που αλλιώς θα εξόργιζαν, θα κρίνοντας απορριπτέοι. Ο Παπανδρέου, επέλεξε την μυστική διπλωματία (που δεν είναι συνώνυμη με την έλλειψη πληροφόρησης), το είδος της διπλωματίας που είναι απαραίτητο, όταν μεθοδεύονται εθνικές περιδινήσεις, αλλαγές συνόρων, συρρίκνωση της επικρατείας. Στα ελληνοτουρκικά, η ελληνική εξωτερική πολιτική συνειδητά δεν έχει κόκκινη γραμμή.
Χρειάζεται άλλη πολιτική στα εθνικά. Υπάρχει έδαφος για κάτι τέτοιο. Η κοινωνία αφυπνίζεται, όχι μόνο περί τα οικονομικά. Ολόπλευρα. Χρειάζεται και η Αριστερά να αλλάξει στάση στην οπτική, στις προτεραιότητες, στις αξιολογήσεις της. Για να βοηθήσει.

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!