Χωρίς πυξίδα

Τα αποτελέσματα των σχηματισμών της «εξωκοινοβουλευτικής» Αριστεράς στις Ευρωεκλογές, μάλλον θα έπρεπε να θεωρούνται μια από τις εκπλήξεις, που προέκυψαν από την συγκέντρωση των αποτυπώσεων της λαϊκής ψήφου, ως έκφραση γνώμης, προτίμησης, τάσης προς δέσμευση. Πολλά ακόμη θα μπορούσαν να προστεθούν ώστε να προσεγγιστεί, το δυνατόν πληρέστερα, ο μονολεκτικός όρος «ψήφος». Ο πληθυντικός επίσης στην εισαγωγική φράση – «αποτυπώσεις της ψήφου» – είναι υποχρεωτικός, σε αντιδιαστολή με τα χιλιοειπωμένα παραπλανητικά, του τύπου «ο λαός έδωσε εντολή», «ο λαός έδειξε τι θέλει ή τι δεν θέλει» και τα σχετικά. Η ψήφος του λαού εννοείται, δεν είναι… μία, ούτε προκύπτει διά συνισταμένης και προσθαφαιρέσεων. Ακόμη σημαντικότερο, αποδεικνύεται πολυσήμαντη.

Κι ενώ σπανίζουν οι αποδέκτες που θα την αναγνώσουν, θα την αναλύσουν και θα την αξιοποιήσουν ουσιαστικά, εντούτοις περισσεύουν αυτοί που έχουν καλλιεργήσει στο έπακρο την καταπληκτική ικανότητα να επενδύουν στις ψήφους των πολιτών, βιαίως συμπιεσμένες και επιδέξια κατεργασμένες ως ποσοστιαία νούμερα, έτσι ώστε να αποτελούν πρόσφορο αντικείμενο διαχείρισης. Και το πιο εντυπωσιακό είναι πως αυτή η διαδικασία επαναλαμβάνεται με θαυμαστή πιστότητα, όποιον πολιτικό χώρο κι αν εκφράζουν – όποιο μέγεθος κι αν καταγράφουν, τα εκλογικά ποσοστά.

Δυστυχώς, επιστρέφοντας στο θέμα του σημειώματος, την ίδια αρετή έχουν καλλιεργήσει επιδέξια και οι εκπρόσωποι της «εξωκοινοβουλευτικής» Αριστεράς (ο όρος «εξωκοινοβουλευτική» είναι σαφώς προβληματικός, αλλά η αδυναμία ακριβούς προσδιορισμού απηχεί το βαθύτερο υπαρξιακό έλλειμμα του αυτοπροσδιορισμού).

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ διαμαρτυρήθηκε δικαίως, επειδή στον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών οι σχηματισμοί που υποστήριξε, παρουσιάζονταν στα επίσημα αποτελέσματα του υπουργείου Εσωτερικών, χωρίς πολιτική σήμανση, εξαφανίζοντας έτσι την πανελλαδική καταγραφή τους που άγγιξε το 2,5%. Αλλά ενώ τέτοια λαθροχειρία ήταν αδύνατον να επαναληφθεί στις Ευρωεκλογές με το ενιαίο ψηφοδέλτιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αυτό με δυσκολία ξεχώριζε, όποτε και αν εμφανιζόταν στις οθόνες ο συνολικός κατάλογος των συνδυασμών, περίπου στη μέση, με υποδιαστολή δεκαδικού πίσω από το μηδέν.

Τέτοια καταγραφή σε τέτοιους καιρούς, δεν οφείλεται ούτε στους… ταξικούς εχθρούς, ούτε πολύ περισσότερο στην πόλωση, αφού αρκεί μια ματιά στην πρωτοφανή διασπορά εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών που έφτασαν ως την κάλπη, στα πιο απίθανα ψηφοδέλτια. Με «δεδικασμένο» την αυτοκτονική επιλογή της έκθεσης στην εκλογική μάχη του Ιούνη του 2012, μία διετία παραλυτικής εσωστρέφειας εκτονώθηκε στην άσφαιρη κραυγή αυτοεπιβεβαίωσης «έξω από το ευρώ και την Ε.Ε.»! Είναι δεδομένο πως το ανατιναγμένο κοινωνικό και πολιτικό τοπίο της χώρας θα χαντακώσει πολλούς, ενδεχομένως κι από όσους σήμερα προβάλλουν με ηγεμονικές υποθήκες. Η χαρτογράφηση είναι προϋπόθεση χάραξης πορείας. Αλλά χωρίς πυξίδα και οδηγητή δεν γίνεται.

Θητεία Τυμβωρύχου, εκτελεί η «σειρά» του ’69

 

 

Σχόλια

Exit mobile version