Οι Godspeed της διπλανής πόρτας!

Του Γιάννη Κολοβού. Όταν οι Godspeed You! Black Emperor έπαιξαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, το 2002, δεν είχαν καν κάποιον εγχώριο διανομέα για τους δίσκους τους. Κι όμως, η συναυλία ήτανε sold-out και στο Ρόδον, έναν πολύ μεγάλο χώρο για τα δεδομένα μιας ανεξάρτητης μπάντας, που στην πατρίδα της έπαιζε μπροστά σε μερικές δεκάδες φίλων, ο κόσμος κρεμότανε απ’ τα ταβάνια! Τυχαίο; Δε νομίζω!

«Μήπως το ελληνικό κοινό έχει τελικά γούστο και αισθητήριο;», είχα αρχικά αναρωτηθεί. Ήταν και η μυθολογία που κουβαλούσε η μπάντα στην πλάτη της: ήταν «νεοαναρχικοί», ζούσαν σε ένα κοινόβιο σε κάποιον εγκαταλελειμμένο σιδηροδρομικό σταθμό – ή κάπου εκεί κοντά, ξέρετε πώς λειτουργούν οι μύθοι! Ήτανε εντελώς ανεξάρτητοι ως μουσικοί, αφού δεν γούσταραν οι δίσκοι τους να πηγαίνουν σε δισκοπωλεία-αλυσίδες ή να τους αγοράζεις με την πιστωτική σου από το Ίντερνετ. Εδώ που τα λέμε, όλες αυτές οι ιστορίες (που τελικά αποδείχθηκαν αληθινές στο μεγαλύτερο μέρος τους) όχι μόνο δεν καθιστούν δημοφιλές ένα συγκρότημα, αλλά μάλλον το οδηγούν στην απομόνωση, στο μικρό αλλά φανατικό κοινό μερικών εκατοντάδων βαρεμένων.
Και στην Ελλάδα μετράει σίγουρα αυτό: όλοι ψάχνουμε για το «cult», το άγνωστο, εκείνο που δεν πρόκειται ποτέ να ανακαλύψει ο διπλανός μας… Δεν μας χαλάει καθόλου να δείχνουμε «ψαγμένοι»!
Στην ουσία όμως, αυτό που είχε συμβεί ήταν κάτι διαφορετικό: οι Godspeed ανήκουν στους πρωτοπόρους του post-rock. Το post-rock ως μουσική φόρμα παρέπεμπε από τη μία στην χωρίς στίχους αισθητική της ηλεκτρονικής μουσικής, δηλαδή άφηνε τον ακροατή να δημιουργήσει τις δικές του εικόνες, να ερμηνεύσει σαφώς πιο ελεύθερα εκείνο που άκουγε, από την άλλη δεν ήταν το συνεχές «μπλιμπλίκι» των κλώνων του τέκνο. Ήταν ροκ με τα όλα του, με κιθάρες, μπάσο, ντραμς – όλα τα στοιχεία μιας ροκ performance. Κι ενώ στα raves, αν δεν είχες φάει τα χάπια σου, σύντομα βαριόσουν, εδώ το βλέμμα σου επικεντρωνόταν σε ένα σταθερό σημείο αναφοράς: η μπάντα επί σκηνής και οι εντυπωσιακές προβολές κινούμενης εικόνας που παρουσίαζε το συγκρότημα στο πίσω μέρος του πάλκου. Ο συνδυασμός της σωματικής πρόσληψης της μουσικής και η εγκεφαλική επεξεργασία ενός συγκεκριμένου θεάματος (και όχι απλώς διάχυτων ήχων) ήταν το στοιχείο που έκανε το post-rock των Godspeed μοναδικό.

Αν, τώρα, το μυαλό σας πάει δικαιολογημένα στην εποχή του progressive rock, θα πρέπει να υπογραμμίσω μερικές ουσιώδεις διαφορές. Οι progressive rockers της δεκαετίας του ’70 θεωρούσαν τη μουσική τους υψηλή τέχνη, γεγονός που τους οδήγησε σε υπερφίαλες εκτελέσεις, φανφαρονισμούς και, εν τέλει, αποξένωση από το κοινό τους. Αντίθετα, οι σύγχρονοι post rockers προτάσσουν τον «ανεξάρτητο» χαρακτήρα τους (θέτοντας εαυτούς μακριά από το δίκτυο των μεγάλων δισκογραφικών), τον βίο αντι-σταρ (γνωρίζετε το ονοματεπώνυμο πολλών μουσικών τους είδους;), την πολιτικοποίησή τους (ιδιαίτερα αυτό το στοιχείο είναι δομικό για την εικόνα των Godspeed), το θόρυβο εις βάρος της μελωδίας, τους δεσμούς που τους ενώνουν με το κοινό και όχι το προφίλ του αποξενωμένου ροκ ημίθεου. Οι post rockers είναι οι slackers της διπλανής πόρτας, τα κολεγιόπαιδα με υψηλές γνώσεις και δεξιότητες χωρίς, όμως, όνειρα και αυταπάτες ότι θα ανέβουν πολύ ψηλά. Επειδή λοιπόν κι εσείς, αναγνώστες κι αναγνώστριες, σίγουρα έχετε ένα πτυχίο (ή χρωστάτε κάτι λίγα μαθήματα και το πήρατε), είστε overqualified για τη δουλειά που «προσωρινά» έχετε ή άμεσα ψάχνετε, γνωρίζετε πολύ καλά πως ψηλά δεν θα φτάσετε –και πλέον, δεν το επιδιώκετε καν– και ταυτόχρονα βαρεθήκατε να σπρώχνεστε υπό τους θορύβους κάποιου hardcore συγκροτήματος, όπου η αντρίλα ρέει απ’ τα μπατζάκια των γύρω σας, ε λοιπόν, για όλους αυτούς τους λόγους ακούτε ή θα έπρεπε να ακούτε Godspeed! Εκεί είναι που θα βρείτε τον εαυτό σας!

Για την ιστορία, η πρώτη κυκλοφορία των Godspeed ήταν μία κασέτα που κυκλοφόρησε το 1994 σε 33 αντίτυπα! Έκτοτε, έχουν κυκλοφορήσει μόλις 4 άλμπουμ, αλλά έχουν δώσει εκατοντάδες συναυλίες σε όλο τον κόσμο. Κατάγονται από το Μόντρεαλ και δηλώνουν πολιτικοποιημένοι: στο μουσικό τους λόγο αρθρώνεται μια άποψη σε σπαράγματα, χωρίς συνθήματα και κραυγές, παρόλα αυτά έξυπνη στην εκφορά της. Τα μηνύματα προκύπτουν εν πολλοίς από τις προβολές που κάνουν κατά τη διάρκεια της συναυλίας τους –θεωρούν μόνιμα μέλη της μπάντας τους 3 σκηνοθέτες, που κατασκευάζουν τα ταινιάκια τους– ενώ αν, ντε και καλά, θέλετε να μάθετε πού ακριβώς τοποθετούνται στο πολιτικό φάσμα, θα σας παραπέμψω στο σύνθημα-κομμάτι τους No Flags (όχι σημαίες). Μια φήμη λέει ότι συνελήφθησαν από το FBI στην Οκλαχόμα, γιατί ο ιδιοκτήτης ενός βενζινάδικου που γέμιζαν το φορτηγάκι τους, τους θεώρησε τρομοκράτες!
Για το περιστατικό δήλωσαν ότι οι ίδιοι είναι προνομιούχοι που είναι Καναδοί και ξέμπλεξαν σχετικά γρήγορα, έθεσαν όμως το ερώτημα τι συμβαίνει με τους κατόχους κάποιου «εξωτικού» διαβατηρίου. Ευτυχώς που στην Ελλάδα είμαστε λιγότερο καχύποπτοι, λέω, και οι Godspeed θα εμφανιστούν στο Gagarin, την Παρασκευή και το Σάββατο 17 και 18 Δεκεμβρίου. Οι πόρτες θα ανοίξουν στις 21:00 και το εισιτήριο θα κοστίζει 30 € προπώληση και 38 στο ταμείο.