Ζητούμενο ο παλλαϊκός-γενικός ξεσηκωμός με αποφασιστικούς αγώνες διαρκείας. Του Γρηγόρη Καλομοίρη
Συντριπτικό πακέτο μέτρων κοινωνικού ολοκαυτώματος προωθεί η άθλια συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ υλοποιώντας μέχρι κεραίας τις επιταγές της τρόικα και του ελληνικού κεφαλαίου. Η κυβέρνηση προχωρά σε εγκληματική λεηλασία όσων έχουν απομείνει από τα εργατικά-λαϊκά εισοδήματα και δικαιώματα, με στόχο δήθεν την αποφυγή της χρεοκοπίας, ενώ οδηγεί ολοταχώς στη χρεοκοπία του λαού.
Η επαναδιαπραγμάτευση που είχαν «υποσχεθεί» τα κόμματα που συγκυβερνούν αποδείχθηκε όνειρο θερινής νυκτός. Αυτό που έμεινε είναι τα 11,7 δισ. ευρώ (που θα ξεπεράσουν τα 20 δισ. τελικά) και τα κροκοδείλια δάκρυα της Μέρκελ πριν καταπιεί το θύμα της. Και μπορεί ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας να δηλώνει ότι «το βιοτικό επίπεδο του ελληνικού λαού έχει πέσει, αλλά όχι δραματικά», όμως ο λαός ξέρει ότι δεν πάει άλλο.
Οι πρόσφατες κυβερνητικές «διαρροές» περί νέων απαιτήσεων της τρόικας στον ιδιωτικό τομέα δείχνουν ότι οι εργοδότες απαιτούν νέα αντεργατικά μέτρα που να τους παρέχουν μεγαλύτερη ευελιξία ώστε να προσλαμβάνουν, να απολύουν, να απασχολούν τους εργαζόμενους όπως και όποτε τους βολεύει, μέτρα που εντείνουν στο έπακρο την εκμετάλλευση.
Η ανεργία έσπασε στη χώρα μας όλα τα μεταπολεμικά ρεκόρ. Οι μαζικές απολύσεις εργαζομένων έχουν γενικευτεί.
Ο δημόσιος και κοινωνικός πλούτος της χώρας ξεπουλιέται αντί «πινακίου φακής». Η εκποίηση της Αγροτικής Τράπεζας, του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και των δημόσιων επιχειρήσεων και υποδομών στρατηγικής και κοινωνικής σημασίας αποτελεί εθνικό έγκλημα. Η μείωση μισθών και συντάξεων συνοδεύεται με τεράστια φορολογική επιβάρυνση εργαζομένων και συνταξιούχων, που απειλούνται με κατάσχεση ακόμα και πρώτης κατοικίας, εάν δεν πληρώσουν τους μισθούς τριών και τεσσάρων μηνών, που είναι ο υπεραυξημένος φόρος εισοδήματος και τα χαράτσια που τον συνοδεύουν. Εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκές οικογένειες «πνίγονται μέσα στα χρέη τους». Οι μειώσεις των μισθών και συντάξεων έχουν καταστήσει αδύνατη την εξυπηρέτηση των δανείων τους.
Επί 2,5 χρόνια οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι βιώνουμε την πλήρη ανατροπή των εργασιακών, μισθολογικών, ασφαλιστικών, κοινωνικών, δημοκρατικών δικαιωμάτων μας. Έχουμε γυρίσει ένα αιώνα πίσω. Η απόγνωση, η απελπισία, και δυστυχώς οι αυτοκτονίες έχουν γίνει πλέον στοιχεία της καθημερινότητάς μας.
Μπροστά σ’ αυτές τις εξελίξεις δεν υπάρχει κανένα περιθώριο αναμονής. Ο χρόνος τρέχει επικίνδυνα για τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα.
Την ώρα που η κυβέρνηση ετοιμάζεται να δώσει τη χαριστική βολή στους εργαζόμενους και στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, οι πλειοψηφίες στη ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ για ένα μεγάλο διάστημα μένουν «σιωπηλές». Η ηγεσία της ΓΣΣΕ παρακολουθεί απαθής να διεξάγεται μια επίθεση ζωής και θανάτου για τους εργαζόμενους και προτρέπει σε υπογραφή συμβάσεων με μειωμένους μισθούς.
Οι εργαζόμενοι, οι νέοι, οι άνεργοι πρέπει να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας, κάνοντας όλες τις απαραίτητες τομές για να νικήσουν οι αγώνες. Αυτό απαιτεί την επανίδρυση του συνδικαλιστικού κινήματος, σε αντιπαράθεση με τον υποταγμένο συνδικαλισμό, και με αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων. Με ενωτική προσπάθεια στη βάση, στα πρωτοβάθμια σωματεία και τους συλλόγους, με διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας, με οριζόντιο συντονισμό των συνδικάτων, με αποφασιστικές μορφές πάλης, με συσπείρωση των ανέργων και των ελαστικά εργαζόμενων. Η οργάνωση της αντίστασης δεν μπορεί να εξαντληθεί στην εξαγγελία μιας 24ωρης πανελλαδικής απεργίας στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα στις 26 Σεπτέμβρη. Απαιτείται τα συνδικάτα να αναπτύξουν κινητικότητα σε όλα τα επίπεδα, πολύμορφες δράσεις με στόχο τη γενικευμένη πολιτική σύγκρουση με την κυβέρνηση. Η απεργία θα πρέπει να προετοιμαστεί με μαζικές διαδικασίες στους χώρους δουλειάς, περιοδείες και ενημέρωση των εργαζομένων. Οργανώνουμε δυναμικές μορφές πάλης, όπως καταλήψεις, αποκλεισμούς δημόσιων κτιρίων κ.ά. Αναπτύσσουμε τη δράση μας με δυναμικές μαζικές μορφές αντίστασης κατά της ληστρικής φοροεπιδρομής.
Ούτε ο κατακερματισμός του κάθε κλάδου, ούτε η άρνηση συγκρότησης ενός αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής μπορεί να οδηγήσει μακριά.
Ζητούμενο σήμερα είναι ο παλλαϊκός-γενικός ξεσηκωμός με αποφασιστικούς αγώνες διάρκειας, με αμεσότητα στην αντίδραση αλλά και σχέδιο, πρόγραμμα και προοπτική.
Να ξαναπιάσουμε το νήμα των μεγάλων κινητοποιήσεων και να αγωνιστούμε για:
• Να μην ψηφιστούν τα εφιαλτικά μέτρα των 20 δισ.
• Να ακυρωθούν τα μνημόνια, η δανειακή σύμβαση και όλο το νομοθετικό πλαίσιο που σκλαβώνει το λαό στην δικτατορία του κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
• Αποδέσμευση της χώρας από την Τρόικα και τα επαχθή δάνεια – διαγραφή του χρέους, σύγκρουση με τις πολιτικές της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
• Εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και των μεγάλων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας.
• Υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών και επιχειρήσεων – υπεράσπιση της δημόσιας περιουσίας.
• υπεράσπιση των μισθών, των συλλογικών συμβάσεων, των συντάξεων και των δικαιωμάτων μας. Να καταργηθούν όλα τα χαράτσια που επιβλήθηκαν στον λαό. Απαγόρευση των απολύσεων, όχι στην εφεδρεία.
• Προστασία της δημόσιας παιδείας – υγείας – κοινωνικής ασφάλισης και πρόνοιας
• Ουσιαστική προστασία για τους ανέργους και τους κοινωνικά αποκλεισμένους.
Η 26η Σεπτέμβρη μπορεί και πρέπει να είναι μέρα παλλαϊκού ξεσηκωμού των εργαζόμενων, ανέργων, επαγγελματιών, αγροτών και ευρύτερα της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας με πολιτικό στόχο την ανατροπή της αντιλαϊκής κυβέρνησης.
Η Ριζοσπαστική Αριστερά οφείλει να επιστρατεύσει όλες τις δυνάμεις της για να αποτελέσει η κινητοποίηση της Τρίτης 18/9/12, στις 6 μ.μ. στα Προπύλαια, που οργανώνει ο Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων Ιδιωτικού και Δημόσιου Τομέα, σταθμό στη συγκρότηση του αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής.
Το σύνθημα «Εμπρός λαέ, μπορείς να τους νικήσεις, δε θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσεις» πρέπει το επόμενο διάστημα να ακουστεί παντού.
Η επαναδιαπραγμάτευση που είχαν «υποσχεθεί» τα κόμματα που συγκυβερνούν αποδείχθηκε όνειρο θερινής νυκτός. Αυτό που έμεινε είναι τα 11,7 δισ. ευρώ (που θα ξεπεράσουν τα 20 δισ. τελικά) και τα κροκοδείλια δάκρυα της Μέρκελ πριν καταπιεί το θύμα της. Και μπορεί ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας να δηλώνει ότι «το βιοτικό επίπεδο του ελληνικού λαού έχει πέσει, αλλά όχι δραματικά», όμως ο λαός ξέρει ότι δεν πάει άλλο.
Οι πρόσφατες κυβερνητικές «διαρροές» περί νέων απαιτήσεων της τρόικας στον ιδιωτικό τομέα δείχνουν ότι οι εργοδότες απαιτούν νέα αντεργατικά μέτρα που να τους παρέχουν μεγαλύτερη ευελιξία ώστε να προσλαμβάνουν, να απολύουν, να απασχολούν τους εργαζόμενους όπως και όποτε τους βολεύει, μέτρα που εντείνουν στο έπακρο την εκμετάλλευση.
Η ανεργία έσπασε στη χώρα μας όλα τα μεταπολεμικά ρεκόρ. Οι μαζικές απολύσεις εργαζομένων έχουν γενικευτεί.
Ο δημόσιος και κοινωνικός πλούτος της χώρας ξεπουλιέται αντί «πινακίου φακής». Η εκποίηση της Αγροτικής Τράπεζας, του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και των δημόσιων επιχειρήσεων και υποδομών στρατηγικής και κοινωνικής σημασίας αποτελεί εθνικό έγκλημα. Η μείωση μισθών και συντάξεων συνοδεύεται με τεράστια φορολογική επιβάρυνση εργαζομένων και συνταξιούχων, που απειλούνται με κατάσχεση ακόμα και πρώτης κατοικίας, εάν δεν πληρώσουν τους μισθούς τριών και τεσσάρων μηνών, που είναι ο υπεραυξημένος φόρος εισοδήματος και τα χαράτσια που τον συνοδεύουν. Εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκές οικογένειες «πνίγονται μέσα στα χρέη τους». Οι μειώσεις των μισθών και συντάξεων έχουν καταστήσει αδύνατη την εξυπηρέτηση των δανείων τους.
Επί 2,5 χρόνια οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι βιώνουμε την πλήρη ανατροπή των εργασιακών, μισθολογικών, ασφαλιστικών, κοινωνικών, δημοκρατικών δικαιωμάτων μας. Έχουμε γυρίσει ένα αιώνα πίσω. Η απόγνωση, η απελπισία, και δυστυχώς οι αυτοκτονίες έχουν γίνει πλέον στοιχεία της καθημερινότητάς μας.
Μπροστά σ’ αυτές τις εξελίξεις δεν υπάρχει κανένα περιθώριο αναμονής. Ο χρόνος τρέχει επικίνδυνα για τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα.
Την ώρα που η κυβέρνηση ετοιμάζεται να δώσει τη χαριστική βολή στους εργαζόμενους και στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, οι πλειοψηφίες στη ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ για ένα μεγάλο διάστημα μένουν «σιωπηλές». Η ηγεσία της ΓΣΣΕ παρακολουθεί απαθής να διεξάγεται μια επίθεση ζωής και θανάτου για τους εργαζόμενους και προτρέπει σε υπογραφή συμβάσεων με μειωμένους μισθούς.
Οι εργαζόμενοι, οι νέοι, οι άνεργοι πρέπει να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας, κάνοντας όλες τις απαραίτητες τομές για να νικήσουν οι αγώνες. Αυτό απαιτεί την επανίδρυση του συνδικαλιστικού κινήματος, σε αντιπαράθεση με τον υποταγμένο συνδικαλισμό, και με αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων. Με ενωτική προσπάθεια στη βάση, στα πρωτοβάθμια σωματεία και τους συλλόγους, με διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας, με οριζόντιο συντονισμό των συνδικάτων, με αποφασιστικές μορφές πάλης, με συσπείρωση των ανέργων και των ελαστικά εργαζόμενων. Η οργάνωση της αντίστασης δεν μπορεί να εξαντληθεί στην εξαγγελία μιας 24ωρης πανελλαδικής απεργίας στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα στις 26 Σεπτέμβρη. Απαιτείται τα συνδικάτα να αναπτύξουν κινητικότητα σε όλα τα επίπεδα, πολύμορφες δράσεις με στόχο τη γενικευμένη πολιτική σύγκρουση με την κυβέρνηση. Η απεργία θα πρέπει να προετοιμαστεί με μαζικές διαδικασίες στους χώρους δουλειάς, περιοδείες και ενημέρωση των εργαζομένων. Οργανώνουμε δυναμικές μορφές πάλης, όπως καταλήψεις, αποκλεισμούς δημόσιων κτιρίων κ.ά. Αναπτύσσουμε τη δράση μας με δυναμικές μαζικές μορφές αντίστασης κατά της ληστρικής φοροεπιδρομής.
Ούτε ο κατακερματισμός του κάθε κλάδου, ούτε η άρνηση συγκρότησης ενός αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής μπορεί να οδηγήσει μακριά.
Ζητούμενο σήμερα είναι ο παλλαϊκός-γενικός ξεσηκωμός με αποφασιστικούς αγώνες διάρκειας, με αμεσότητα στην αντίδραση αλλά και σχέδιο, πρόγραμμα και προοπτική.
Να ξαναπιάσουμε το νήμα των μεγάλων κινητοποιήσεων και να αγωνιστούμε για:
• Να μην ψηφιστούν τα εφιαλτικά μέτρα των 20 δισ.
• Να ακυρωθούν τα μνημόνια, η δανειακή σύμβαση και όλο το νομοθετικό πλαίσιο που σκλαβώνει το λαό στην δικτατορία του κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
• Αποδέσμευση της χώρας από την Τρόικα και τα επαχθή δάνεια – διαγραφή του χρέους, σύγκρουση με τις πολιτικές της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
• Εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και των μεγάλων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας.
• Υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών και επιχειρήσεων – υπεράσπιση της δημόσιας περιουσίας.
• υπεράσπιση των μισθών, των συλλογικών συμβάσεων, των συντάξεων και των δικαιωμάτων μας. Να καταργηθούν όλα τα χαράτσια που επιβλήθηκαν στον λαό. Απαγόρευση των απολύσεων, όχι στην εφεδρεία.
• Προστασία της δημόσιας παιδείας – υγείας – κοινωνικής ασφάλισης και πρόνοιας
• Ουσιαστική προστασία για τους ανέργους και τους κοινωνικά αποκλεισμένους.
Η 26η Σεπτέμβρη μπορεί και πρέπει να είναι μέρα παλλαϊκού ξεσηκωμού των εργαζόμενων, ανέργων, επαγγελματιών, αγροτών και ευρύτερα της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας με πολιτικό στόχο την ανατροπή της αντιλαϊκής κυβέρνησης.
Η Ριζοσπαστική Αριστερά οφείλει να επιστρατεύσει όλες τις δυνάμεις της για να αποτελέσει η κινητοποίηση της Τρίτης 18/9/12, στις 6 μ.μ. στα Προπύλαια, που οργανώνει ο Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων Ιδιωτικού και Δημόσιου Τομέα, σταθμό στη συγκρότηση του αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής.
Το σύνθημα «Εμπρός λαέ, μπορείς να τους νικήσεις, δε θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσεις» πρέπει το επόμενο διάστημα να ακουστεί παντού.
* Ο Γρηγόρης Καλομοίρης
είναι αντιπρόεδρος του Γ.Σ. της ΑΔΕΔΥ
είναι αντιπρόεδρος του Γ.Σ. της ΑΔΕΔΥ
Σχόλια
