Οι δυο δρόμοι του ΣΥΝ

Χαλαρή συμμαχία ή εμβάθυνση των σχέσεων εντός του ΣΥΡΙΖΑ πλην του Μετώπου είναι το δίλημμα που εκφράζει σε γενικές γραμμές η απόφαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής (ΚΠΕ) του ΣΥΝ που συνεδρίασε το περασμένο Σαββατοκύριακο. Όπως όλα δείχνουν όμως, η ηγεσία του φαίνεται να επιλέγει το δεύτερο διαζευκτικό για τον ΣΥΡΙΖΑ που θέλει.

Την περασμένη εβδομάδα αντιπροσωπεία του ΣΥΝ, με επικεφαλής τον γραμματέα του κόμματος Δημήτρη Βίτσα συναντήθηκε με πέντε συνιστώσες του συμμαχικού σχήματος στο πλαίσιο της απόφασης της ΚΠΕ για διμερείς συναντήσεις με στόχο τη διερεύνηση της επόμενης μέρας για τον ΣΥΡΙΖΑ. Την Παρασκευή πραγματοποιήθηκε συνάντηση με εκπροσώπους της ΚΟΕ και της ΑΚΟΑ και την Πέμπτη με εκπροσώπους της ΔΕΑ, της ΚΕΔΑ και της ΡΟΖΑ. Πιθανότατα την επόμενη Τετάρτη και αφού ολοκληρωθούν οι επαφές θα συνεδριάσει η Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΝ, και στη συνέχεια θα διατυπώσει την τελική της πρότασή. Με στόχο το Μέτωπο Πάντως, το πλαίσιο των προϋποθέσεων που θέτει ο ΣΥΝ στις διμερείς συζητήσεις περισσότερο προαναγγέλλει τη διάλυση παρά την ενδυνάμωση του συμμαχικού σχήματος. Τα όρια που τέθηκαν στη συνεδρίαση της ΚΠΕ φαίνεται να στοχεύουν στον αποκλεισμό του Μετώπου. «Η ύπαρξη ανασυνθέσεων στο εσωτερικό μιας συμμαχίας αποτελεί ευτυχές γεγονός, από τη στιγμή που συγκροτείται ως τέτοια, όμως, και απευθύνεται ως ένα στην κοινωνία θα μετέχει και ως μία συνιστώσα στη συμμαχία», σημειώνεται στην απόφαση του κομματικού οργάνου. Στο ίδιο κείμενο τονίζεται με έμφαση ότι «δεν μπορεί στο εσωτερικό μιας συμμαχίας να συγκροτούνται και να δοκιμάζονται πολιτικά σχέδια που παραμένουν εν δυνάμει αυτόνομα έως και ανταγωνιστικά υποτιμώντας την κοινή διαδικασία. Τέτοια είναι η περίπτωση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής και η τοποθέτησή μας σ’ αυτό το θέμα είναι αδιαπραγμάτευτη». Σε άλλο σημείο υπογραμμίζεται με πατερναλιστικό τρόπο ότι «ο Συνασπισμός δεν μπορεί να αποτελεί πεδίο κριτικής για όλο τον υπόλοιπο ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα με βαρύτατους χαρακτηρισμούς δημόσια». Αντίθετα η ηγεσία του ΣΥΝ διεκδικεί για τον εαυτό της αυτό το δικαίωμα. Ενδεικτικές είναι οι αναφορές στο ψηφοδέλτιο της Ελεύθερης Αττικής και τον Αλέκο Αλαβάνο. Στο κείμενο της απόφασης γίνεται λόγος για «διχαστική επιλογή του “Μετώπου Ανατροπής και Αλληλεγγύης” στην Αττική» που «υπηρετούσε μικροκομματικά συμφέροντα και αρχηγικού τύπου επιδιώξεις». Ακόμα, ότι ο επικεφαλής της Ελεύθερης Αττικής εκφώνησε «ένα απογειωμένο σχέδιο με βασικά στοιχεία το βερμπαλισμό και την αντικαπιταλιστική αντιευρωπαϊκή ρητορεία».

Αξίζει να σημειωθεί ότι το Αριστερό Ρεύμα διαφώνησε με τους αποκλεισμούς που έθεσε η ηγεσία του ΣΥΝ. Ωστόσο, η πρόταση που κατέθεσε στην ψηφοφορία μειοψήφησε. Πάντως, στο κείμενό του ασκεί σκληρή κριτική προς την ηγεσία του κόμματος τονίζοντας ότι ο «ΣΥΝ εμφανίζεται να έχει χάσει ένα από τα βασικά φυσιογνωμικά του χαρακτηριστικά, την ενωτική του διάθεση, γεγονός που τον καθιστά μη φερέγγυο συνομιλητή στο χώρο της Αριστεράς». Σχετικά με τις εκλογές, χαρακτήρισε «ρηχό, αποκλειστικά, σχεδόν, επικοινωνιακό» το χαρακτήρα που έλαβε η «συνεργασία με τον λεγόμενο “σοσιαλιστικό χώρο“» η οποία «οδηγήθηκε σε αποτυχία». Σε επίπεδο πλειοψηφίας, όμως, υπήρξαν διάφορες εκτιμήσεις σχετικά με τον ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιοι μάλιστα πρότειναν δημοκρατική εμβάθυνση του συμμαχικού σχήματος, με την προϋπόθεση, όμως, το Μέτωπο να διαλυθεί ή να φύγει, ενώ τα στελέχη της «Πλατφόρμας 2010» ξεκαθάρισαν ότι δεν υπάρχει καμία δυνατότητα συμπόρευσης. Γ.Κ.