Επιλέξαμε σε αυτό το φύλλο να δώσουμε τον λόγο σε πολίτες που συμμετέχουν στο κίνημα των πλατειών. Και αυτό γιατί είναι σημαντικό για τον Δρόμο να ακούγεται δυνατά η φωνή όσων αγωνίζονται σε κάθε ευκαιρία.

Ο λαός πάντα έχει τη δύναμη για ανατροπή
Αυτό που με παρακίνησε να έρθω στο Λευκό Πύργο είναι η μεγάλη αποδοχή του κόσμου στο κάλεσμα στις 25 Μαΐου, λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση των νέων μέτρων της κυβέρνησης. Ήταν μια κινητοποίηση διαφορετική και ανοργάνωτη. Θεωρώ ότι υπάρχουν κοινά αλλά και πολλές διαφορές μεταξύ των αγανακτισμένων, αλλά είναι λογικό όταν μαζεύονται τόσες χιλιάδες άνθρωποι για πρώτη φορά σε ένα τέτοιο μαζικό κίνημα. Άλλοι που έχουν ξαναζήσει παρόμοιες καταστάσεις, ήρθε σαν μια ακόμη λογική απόρροια των γεγονότων. Άλλοι που είχαν απογοητευτεί μένουν γιατί ένιωσαν ενοχές, τύψεις, φόβο και τελικά αποφασιστικότητα για το ότι κάπως έπρεπε να αντιδράσουν σε όσα γίνονται. Μια άλλη μερίδα κόσμου μένει γιατί τώρα ήταν η πρώτη φορά που «ξεβολεύτηκε» και εξοργίστηκε με όσα ακούει ή βλέπει. Όπως και να έχει ο λαός πάντα θα έχει τη δύναμη για την ανατροπή.

Θάλεια, 27 ετών

Να πάρουμε τη ζωή μας πίσω…
Είμαι αγανακτισμένη, είμαι οργισμένη, ώρες ώρες φοβισμένη και απελπισμένη, ύστερα θυμώνω και επαναστατώ. Θυμώνω γιατί μέχρι σήμερα που έφτασα τα 50, δεν πρόδωσα ούτε τις δημοκρατικές μου ιδέες ούτε την πατρίδα μου. Φοβάμαι μην μείνω χωρίς δουλειά. Πώς θα συνεχίσουν τα παιδιά τις σπουδές τους; Πώς θα πληρώσω το δάνειο για το σπίτι που πήρα; Τι λάθος έκανα; Πού έσφαλα;
Λυπάμαι και θυμώνω γιατί όλη αυτή η κατάσταση δεν επιτρέπει στα παιδιά μου να ονειρευτούν, να ελπίσουν σε ένα όμορφο δημιουργικό αύριο. Το μέλλον τους είναι θλιβερά αβέβαιο.
Λυπάμαι γιατί ήθελα να προσφέρω στα παιδιά μου ένα καλύτερο μέλλον. Να τους πω είμαι εδώ, προχώρα στα όνειρά σου και θα σε στηρίξω. Αλλά θα πω ψέματα, δεν μπορώ πια να τα στηρίξω, ακόμη και το χαρτζιλίκι τους με δυσκολία το δίνω. Και τότε αγανακτώ και επαναστατώ.
Επαναστατώ, βγαίνω στο δρόμο με τους υπόλοιπους αγανακτισμένους φωνάζοντας και απαιτώντας να φύγουν όλοι αυτοί που καταχράστηκαν τη «ζωή μας», που πούλησαν τα όνειρα των παιδιών μας, που πλούτισαν σε βάρος του κοινωνικού συνόλου.
Άρχισα να ελπίζω βλέποντας ότι εκδηλώνουν την αγανάκτησή τους όλο και πιο πολλοί. Ελπίζω, γιατί δεν είμαστε πια μόνο αγανακτισμένοι αλλά και αποφασισμένοι να το αλλάξουμε όλο αυτό. Να πάρουμε τη ζωή μας πίσω…

Μ.Χ.

 

Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!