Κατάλυση κάθε συλλογικής διαπραγμάτευσης – γενίκευση των συνθηκών μεσαίωνα
Του Γιώργου Κατερίνη.
Οι νομοθετικές παρεμβάσεις που στοχεύουν στην πλήρη κατάργηση κάθε συλλογικής ρύθμισης στην εργασία δεν έχουν τέλος. Οι διαπραγματευτές της Τρόικας θέτουν συνεχώς στο τραπέζι όρους που αποδυναμώνουν κάθε συλλογική διεκδίκηση. Η θέσπιση των ειδικών επιχειρησιακών συμβάσεων ως δυνατότητα να ξεφεύγουν οι επιχειρήσεις από την υποχρέωση τήρησης των κλαδικών συμβάσεων δεν τους ικανοποίησε. Το αποτέλεσμα του πρώτου εξαμήνου μετρά, αν είναι σωστά τα στοιχεία που δίνει το υπουργείο Εργασίας, έξι όλες κι όλες τέτοιες διμερείς συμβάσεις. Αντίθετα οι κλαδικές συμβάσεις και διαιτητικές αποφάσεις που σωρεύονται για επέκταση στα γραφεία του υπουργείου ανέρχονται σε 72, οι 66, μάλιστα, από αυτές έχουν και την θετική εισήγηση του Ανώτατου Συμβούλιου Εργασίας. Αν μάλιστα προσθέσουμε και τις προσφυγές στον ΟΜΕΔ που στοιβάζονται λόγω του μη διορισμού διαιτητών και μεσολαβητών, φαίνεται ότι η διαδικασία υπογραφής συλλογικών συμβάσεων, έστω και μέσα από συμπληγάδες προχωρά. Σε αυτή τη φάση εμφανίζονται οι πληροφορίες για την κατάργηση της υποχρεωτικής επέκτασης των κλαδικών συμβάσεων σε όλες τις επιχειρήσεις, ανεξάρτητα αν είναι μέλη ή όχι της εργοδοτικής οργάνωσης που υπογράφει.
Μέχρι σήμερα κάθε κλαδική σύμβαση που υπογράφεται, με την επέκτασή της έχει εφαρμογή σε όλες τις επιχειρήσεις, εφόσον ο σύνδεσμος που την υπέγραψε εκπροσωπεί τουλάχιστον το 50% του αντίστοιχου κλάδου. Αν καταργηθεί η δυνατότητα επέκτασης, ο κάθε επιχειρηματίας θα μπορεί να αποχωρεί από τον εργοδοτικό σύνδεσμο, προκειμένου να μην εφαρμόσει την κλαδική σύμβαση. Έτσι κι αλλιώς, η ισχύς της συνδικαλιστικής διαπραγμάτευσης έχει αποδυναμωθεί με διάφορους τρόπους και κυρίως με τη θέσπιση υπερβάσεων στους όρους εργασίας. Τρεις τέτοιες βασικές ρυθμίσεις ανακοίνωσε ότι προωθεί το υπουργείο Εργασίας, που ανατρέπουν το τρίπτυχο των μέχρι σήμερα δεδομένων: μισθός, ωράριο, προϋπηρεσία.
– Οι νέοι 18 – 25 ετών θα προσλαμβάνονται με μείον 20% στο μισθό του νεοπροσλαμβανόμενου, δηλαδή με 591 ευρώ μικτά το μήνα ή 520 ευρώ καθαρά. Το δώρο αυτό στους εργοδότες, βαφτίζεται «κίνητρο για την πρόσληψη νέων» και αφορά πρόσληψη με συμβάσεις μέχρι δυο χρόνια. Η ασφαλιστική δικλείδα της μη απόλυσης άλλου προσωπικού είναι γελοία, αφού ο εργοδότης θα μπορεί κάθε δυο χρόνια να προσλαμβάνει κι άλλον.
– Ο χρόνος εργασίας μπορεί να επεκταθεί μέχρι δυο ώρες ημερησίως κι αυτό για διάστημα 6 μηνών. Είναι η λεγόμενη διευθέτηση χρόνου εργασίας, η οποία μέχρι τώρα ίσχυε για τέσσερις μήνες. Το εντελώς νέο στη ρύθμιση αυτή είναι η δυνατότητα αυτή η διευθέτηση να γίνεται με τη σύμφωνη γνώμη του 25% των εργαζομένων, ή του 15% σε επιχειρήσεις που έχουν μέχρι 20 άτομα προσωπικό. Δηλαδή, σε μια επιχείρηση κάτω των 10 ατόμων, αν συμφωνήσει ο εργοδότης με ένα μόνο εργαζόμενο θα μπορεί να κρατά όλους τους εργαζόμενους μέχρι 10 ώρες την ημέρα στη δουλειά χωρίς να πληρώνει υπερωρία.
– Οι συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου θα μπορούν να ανανεώνουν τη σύμβασή τους μέχρι τρεις φορές και για διάστημα μέχρι τρία χρόνια. Μόνο μετά την τριετία θεωρείται ότι καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες και η σύμβασή του μετατρέπεται σε αορίστου χρόνου.
