με κόντρα τον καιρό: Μα το ναυτικό δεν ήταν πάντα για τις δεξιώσεις;

Ως φαίνεται, δεν ήταν πάντοτε και τόσο αγαπητό το θωρηκτό «Αβέρωφ», όσο έγινε τις τελευταίες μέρες με αφορμή τσιφτετέλια, καρσιλαμάδες και άλλες πολιτιστικές επιδόσεις εφοπλιστοπαίδων στο κατάστρωμά του. (Ούτε και ο κατά το 1/3 δωρητής και συνονόματός του «εθνικός ευεργέτης» ήταν ποτέ ιδιαίτερα αγαπητός, αλλά τι να κάνουμε, μέχρι τώρα την ιστορία τη γράφουν οι νικητές…) Θα προσπεράσουμε με θυμηδία τις εξαγριωμένες δηλώσεις αξιωματικών εν αποστρατεία για το «κατάντημα» του πολεμικού πλοίου, αναλογιζόμενοι σε πόσες ανάλογες τελετές έχουν λάβει οι ίδιοι μέρος σε εν ενεργεία στρατόπεδα.
Πώς να προσπεράσουμε όμως το γεγονός ότι η σκληρή οικονομική κρίση χτυπά και τους γόνους των εφοπλιστικών οικογενειών, όταν προκειμένου για γαμήλιο πάρτι είπαν να μη δώσουν τα μαλλιοκέφαλά τους στα γνωστά μαγαζιά αλλά να κάνουν την έκπληξη, διοργανώνοντας δεξίωση σε ένα ειδυλλιακό setting (που λένε και στη χώρα τους) με ιστορικές αναφορές και μάλιστα… δωρεάν! Κι αντί να επαινέσουμε τους ελληνόπαιδες για το πνεύμα οικονομίας, δημιουργήθηκε ολόκληρο θέμα…
Η καταδίκη από τους δημοσιογράφους, τα κόμματα, τους απόστρατους για τη βεβήλωση του πλοίου-μουσείου ήταν άμεση. Ευτυχώς, δηλαδή, που ήταν και πλοίο! Γιατί αν ήταν σκέτο μουσείο, η αντιμετώπιση θα ήταν πολύ διαφορετική. Υπό τύπον όχι απλώς παραίνεσης, αλλά παρατήρησης, η δημοσιογράφος της Καθημερινής επισημαίνει στον υπουργό Πολιτισμού (25/5): «Οι Τούρκοι ενοικιάζουν επιλεκτικά κάποια από τα μνημεία τους για ιδιωτικές χρήσεις, λ.χ., γεύματα στη Βιβλιοθήκη της Εφέσου, εξασφαλίζοντας μεγάλα ποσά για τη συντήρησή τους». Το μήνυμα είναι σαφές: σε τέτοιες μέρες κρίσης, είναι δυνατόν να δίνουμε λεφτά σε μνημεία, μουσεία και πολιτισμό; Ας βρουν τα λεφτά μόνα τους, ας τα νοικιάσουμε για δεξιώσεις. Τι σημασία έχει, άλλωστε, η προστασία του πολιτιστικού περιβάλλοντος μπροστά στον υπέρτατο κίνδυνο χρεοκοπίας της χώρας; Απλή μετωνυμία του: τι σημασία έχουν τα εργασιακά ή ασφαλιστικά δικαιώματα, οι συντάξεις, η προστασία του περιβάλλοντος, μπροστά στον νέο εθνικό στόχο της «εξόδου από την κρίση»;
Η υπόθεση της «βεβήλωσης» του θωρηκτού δεν είναι μόνο αστεία. Είναι μια πραγματική αντιστροφή της πραγματικότητας από αυτούς που θέλουν να μας κάνουν να καταπιούμε την κάμηλο διυλίζοντας τον κώνωπα!