Μετά από είκοσι χρόνια λειτουργίας τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ) καθώς και άλλα πανομοιότυπα ιδρύματα που «θεραπεύουν» την ιστορική μνήμη, απειλούνται από τη γενικευμένη κρίση και τη δραματική περικοπή των επιχορηγήσεων. Είναι γνωστό ότι τα ΑΣΚΙ αποτελούν έναν από τους σημαντικούς αρχειακούς φορείς καθώς η συλλογή τους περιλαμβάνει μεγάλο όγκο υλικού το οποίο αναφέρεται στην ιστορική διαδρομή της ελληνικής Αριστεράς και τη σύγχρονη ιστορία της.
Η σκέψη ότι αυτό το υλικό θα πάψει να είναι ανοιχτό στο κοινό, να μελετάται ή να αξιοποιείται από τους ιστορικούς ή ότι οι παράλληλες δράσεις των Αρχείων θα διακοπούν λόγω οικονομικών δυσχεριών, ενεργοποίησε τους υπευθύνους στο να αναζητήσουν λύσεις. Αφενός λύσεις πρόσκαιρες που στοχεύουν στην αναγκαία οικονομική «ανάσα» του σήμερα αλλά και άλλες που θα εξασφαλίζουν την απρόσκοπτη διαχρονική τους συνέχεια. Στην πρώτη κατηγορία ανήκει η πρωτοβουλία να απευθυνθούν σ’ ένα συγγενή χώρο, εκείνον των εικαστικών καλλιτεχνών.
Στην πρόσκληση ενίσχυσης ανταποκρίθηκαν τριάντα εννέα καλλιτέχνες, προσφέροντας αφιλοκερδώς 51 συνολικά έργα, τα οποία θα εκτεθούν από τις 6 έως τις 8 Απριλίου και στη συνέχεια (9 Απριλίου) θα δημοπρατηθούν στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων με τιμές εκκίνησης πολύ χαμηλότερες, όχι μόνο από εκείνες της αγοράς αλλά και από την πραγματική αξία των έργων. Ανάμεσα στα έργα που θα δημοπρατηθούν περιλαμβάνεται η αντιδικτατορική αφίσα Liberte pour la Grece, υπογεγραμμένη από τον Γάλλο φιλέλληνα Jean Marie Drot, το γλυπτό Ζευγάρι του Κλέαρχου Λουκόπουλου που κόσμησε το 1959 εξώφυλλο της Επιθεώρησης Τέχνης αλλά και ο Αντιστασιακός του Γιάννη Μαγκανάρη. Τα υπόλοιπα έργα υπογράφονται από τους καλλιτέχνες Μιχάλη Αγγελίδη, Μιχάλη Αμάραντο, Στάθη Βατανίδη, Νίκο Βλάχο, Βαγγέλη Γκόκα, Βαγγέλη Δημητρέα, Νίκη Ελευθεριάδη, Μανώλη Ζαχαριουδάκη, Μάκη Θεοφυλακτόπουλο, Λουϊζα Κακίση, Ειρήνη Κανά, Κυριάκο Κατζουράκη, Δημοσθένη Κοκκινίδη, Μαρία Κοκκίνου, Κώστα Κοντογιάννη, Αλέξη Κυριτσόπουλο, Γιώργο Λαζόγκα, Αλέκο Λεβίδη, Κλειώ Μακρή, Renata Menis, Δημήτρη Μεράντζα, Γιάννη Μιχαηλίδη, Μίλτο Μιχαηλίδη, Ελένη Μιχαήλου, Χρόνη Μπότσογλου, Θανάση Παναγιώτου, Ηλία Παπαηλιάκη, Ευτύχη Πατσουράκη, Μελίτα Πλακωτάρη-Kοντογιάννη, Νατάσσα Πουλαντζά, Μάριο Σπηλιόπουλο, Νίκο Στεφάνου, Αλέξανδρο Τζάννη, Άννα Φιλίνη, Σταύρο Χατζηϊωάννου και Γιάννη Ψυχοπαίδη. Εκτός, όμως, από την πρωτοβουλία και τη συγκινητική χειρονομία των καλλιτεχνών που μεγευθύνει την αξία της στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, υπάρχει κι άλλος λόγος -σημαντικότερος από τον οικονομικό- που αφορά στη βούληση των ΑΣΚΙ να διευρύνουν το πλαίσιο των σχέσεων και την απήχησή τους στην ευρύτερη κοινωνία. Αυτή η δικτύωση αποτελεί, άλλωστε, το μόνο ασφαλή τρόπο που μπορεί να του εξασφαλίσει τη βιωσιμότητα και κυρίως τη συνέχεια των δράσεών τους…
Στην πρόσκληση ενίσχυσης ανταποκρίθηκαν τριάντα εννέα καλλιτέχνες, προσφέροντας αφιλοκερδώς 51 συνολικά έργα, τα οποία θα εκτεθούν από τις 6 έως τις 8 Απριλίου και στη συνέχεια (9 Απριλίου) θα δημοπρατηθούν στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων με τιμές εκκίνησης πολύ χαμηλότερες, όχι μόνο από εκείνες της αγοράς αλλά και από την πραγματική αξία των έργων. Ανάμεσα στα έργα που θα δημοπρατηθούν περιλαμβάνεται η αντιδικτατορική αφίσα Liberte pour la Grece, υπογεγραμμένη από τον Γάλλο φιλέλληνα Jean Marie Drot, το γλυπτό Ζευγάρι του Κλέαρχου Λουκόπουλου που κόσμησε το 1959 εξώφυλλο της Επιθεώρησης Τέχνης αλλά και ο Αντιστασιακός του Γιάννη Μαγκανάρη. Τα υπόλοιπα έργα υπογράφονται από τους καλλιτέχνες Μιχάλη Αγγελίδη, Μιχάλη Αμάραντο, Στάθη Βατανίδη, Νίκο Βλάχο, Βαγγέλη Γκόκα, Βαγγέλη Δημητρέα, Νίκη Ελευθεριάδη, Μανώλη Ζαχαριουδάκη, Μάκη Θεοφυλακτόπουλο, Λουϊζα Κακίση, Ειρήνη Κανά, Κυριάκο Κατζουράκη, Δημοσθένη Κοκκινίδη, Μαρία Κοκκίνου, Κώστα Κοντογιάννη, Αλέξη Κυριτσόπουλο, Γιώργο Λαζόγκα, Αλέκο Λεβίδη, Κλειώ Μακρή, Renata Menis, Δημήτρη Μεράντζα, Γιάννη Μιχαηλίδη, Μίλτο Μιχαηλίδη, Ελένη Μιχαήλου, Χρόνη Μπότσογλου, Θανάση Παναγιώτου, Ηλία Παπαηλιάκη, Ευτύχη Πατσουράκη, Μελίτα Πλακωτάρη-Kοντογιάννη, Νατάσσα Πουλαντζά, Μάριο Σπηλιόπουλο, Νίκο Στεφάνου, Αλέξανδρο Τζάννη, Άννα Φιλίνη, Σταύρο Χατζηϊωάννου και Γιάννη Ψυχοπαίδη. Εκτός, όμως, από την πρωτοβουλία και τη συγκινητική χειρονομία των καλλιτεχνών που μεγευθύνει την αξία της στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, υπάρχει κι άλλος λόγος -σημαντικότερος από τον οικονομικό- που αφορά στη βούληση των ΑΣΚΙ να διευρύνουν το πλαίσιο των σχέσεων και την απήχησή τους στην ευρύτερη κοινωνία. Αυτή η δικτύωση αποτελεί, άλλωστε, το μόνο ασφαλή τρόπο που μπορεί να του εξασφαλίσει τη βιωσιμότητα και κυρίως τη συνέχεια των δράσεών τους…
Σχόλια
