Ε, όχι και το ΠΑΜΕ στόχος

Η εμφάνιση του ΠΑΜΕ στη μεγαλειώδη κινητοποίηση της Τετάρτης, 15/6, πλάι στους υπόλοιπους διαδηλωτές-αγανακτισμένους, απεργούς -οργανωμένους κι ανοργάνωτους- δημιούργησε αρκετά θετικά αισθήματα σε όλους τους συμμετέχοντες.

Κι ας έδειχναν οι διαδηλωτές του ΠΑΜΕ να μην επιθυμούν και πολύ την ώσμωση, ας έδειχναν λίγο ξεκομμένοι και περιχαρακωμένοι στα δικά τους, προαποφασισμένα, συνθήματα. Ήταν η πρώτη διαδήλωση, μετά από ενάμιση χρόνο, που δεν υπήρξε υγειονομική ζώνη μεταξύ του πλήθους που διαδήλωνε με το μπλοκ του ΠΑΜΕ και του υπόλοιπου κόσμου. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά έμειναν στην Πλατεία Συντάγματος φωνάζοντας τα συνθήματά τους και χωρίς τις αγωνιώδεις επικλήσεις από μεγαφώνων «σύντροφοι αποχωρούμε συντεταγμένα προς… Μετρό Ακρόπολης».
Κι όμως, για κάποιους από την ηγεσία του ΚΚΕ αυτή η (αναγκαστική;) ολιγόλεπτη συμβίωση δεν έπρεπε να καταγραφεί στο κομματικό τους κοινό ως θετική. «Είχαν στόχο να χτυπηθεί το ΠΑΜΕ», γράφει ο τίτλος σχετικού άρθρου στο Ριζοσπάστη (16/6), ερμηνεύοντας ως στόχο της «άθλιας προβοκάτσιας κράτους και παρακράτους» τη συμμετοχή των δυνάμεων του ΠΑΜΕ και των ταξικών συνδικάτων. Μα, αν δεν κάνουμε λάθος σύντροφοι, όταν ξεκίνησε ο ψεκασμός με χημικά του πλήθους και μέχρι να γενικευτεί η επίθεση στο κέντρο της Πλατείας Συντάγματος, το μπλοκ των δυνάμεων του ΠΑΜΕ είχε αρχίσει να αποχωρεί. Την ώρα που το μεγάφωνο από τη Λ. Αμαλίας, καλούσε τον κόσμο να μη χάσει την ψυχραιμία του, τα πανό του ΠΑΜΕ στην οδό Όθωνος είχαν στραφεί με κατεύθυνση τη Φιλελλήνων, από όπου και αποχώρησαν σε λίγα λεπτά. Κι έμεινε το πλήθος του κόσμου που διαδήλωνε με το δικό του τρόπο, οργανωμένα ή ανοργάνωτα, να δεχτεί την εν ψυχρώ επίθεση των δυνάμεων καταστολής που κράτησε τουλάχιστον τρεις ώρες και περιλάμβανε χημικά, ξύλο, προσαγωγές, επιθέσεις μηχανοκίνητων μονάδων κ.λπ. Μπορεί, όπως λέει ο Ριζοσπάστης, «η ωριμότητα των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, η πείρα στην οργάνωση των αγώνων (να) απέτρεψε το χτύπημα της μεγαλειώδους συγκέντρωσης των ταξικών δυνάμεων για άλλη μια φορά», αλλά οι… μη ταξικές δυνάμεις για άλλη μια φορά (όπως έχει γίνει όλες τις φορές τον τελευταίο ενάμιση χρόνο που επιχειρήθηκε η πορεία να φθάσει στο Σύνταγμα) εισέπνευσαν αρκετά χημικά, διαλύθηκαν αναγκαστικά, αλλά άντεξαν κι ανασυντάχθηκαν πραγματοποιώντας μια ακόμα μεγαλειώδη συγκέντρωση που κράτησε πολλές ακόμα ώρες.
Μήπως, σύντροφοι, για άλλη μια φορά διαβάζετε την πραγματικότητα κατά πώς σας βολεύει; Σας δημιουργεί αμηχανία το γεγονός πως το πλήθος των αγανακτισμένων στις πλατείες, αρχίζει να έχει αποτελέσματα;