Δείγμα του εκφασισμού μιας κοινωνίας είναι η συμπεριφορά των ΜΜΕ απέναντι στην είδηση.
Οι ίδιοι που φρίττουν στην έννοια της «στρατευμένης» είδησης, έχουν μετατρέψει τις σελίδες των εφημερίδων σε γκρίζα (και κίτρινη πολλές φορές) διαφήμιση όχι μόνο της τρόικας και του Μνημονίου, αλλά και των συμφερόντων κάθε τραπεζίτη, εφοπλιστή, μεγαλοκαρχαρία. Δεν θα περίμενε όμως το ίδιο κανείς και από το λεγόμενο «πολιτιστικό» ρεπορτάζ, που από τη φύση του θα ’πρεπε να ’ναι πιο ελεύθερο.
Η υπόθεση με το «απαγορευμένο» σποτάκι του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων θύμισε τη ρήση του Τόμας Μαν για αυτούς που καταγγέλλουν τη φρίκη της εικόνας, ενώ αδιαφορούν για τη φρίκη της πραγματικότητας. Ανατρίχιασε το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, καθώς και συγκεκριμένα συγκροτήματα Τύπου, με το γεγονός ότι το φιλμάκι, με κεντρικό μήνυμα «Χωρίς παρελθόν, δεν υπάρχει μέλλον», ξυπνά τις μνήμες από την κλοπή στην Ολυμπία και την Πινακοθήκη. Απεφάνθησαν ότι θα εκθέσει διεθνώς τη χώρα και ότι θα δείξει πως τα μουσεία μας είναι αφύλαχτα, λες και η κλοπή ενός πίνακα του Πικάσο από το κέντρο της Αθήνας δεν το έδειξε με τον πιο εύγλωττο τρόπο. Κι ακόμη περισσότερο, το γεγονός ότι το υπουργείο Πολιτισμού και η διευθύντρια της Πινακοθήκης είχαν ως μεγαλύτερο μέλημα να υποβαθμίσουν το γεγονός ειδησεογραφικά, παρά να παραδεχτούν ότι όντως οι περικοπές εγκυμονούν κινδύνους! Στην ίδια γραμμή και το protagon.gr: «Αν εξαιρέσουμε την κλοπή στην Ολυμπία και την Πινακοθήκη, δεν είδαμε κάνα γιουρούσι από φιλότεχνες σπείρες εναντίον της πολιτιστικής μας κληρονομιάς». Δηλαδή, τι άλλο θα ’πρεπε να μας κλέψουν για να αρχίσουμε να ανησυχούμε;
Η USA Today πριν από λίγες μέρες έγραψε ότι τα μνημεία κινδυνεύουν από τις συνεχιζόμενες περικοπές στον πολιτισμό, που με τα νέα μέτρα αναμένεται να φτάσουν σε ένα επιπλέον 50%. Το άρθρο αναφερόταν εκτενώς στην αύξηση των λαθρανασκαφών κατά 25% τα τελευταία δύο χρόνια και την έλλειψη προσωπικού για να την αντιμετωπίσει. Ποια ήταν η «είδηση» για το Βήμα; Το ότι η ξένη εφημερίδα λοιδορεί τη χώρα μας με ψέματα, γράφοντας ότι «τα μνημεία μας πέφτουν από κακή συντήρηση»! Μήπως, όμως, η ίδια εφημερίδα «κανακεύει» την εκάστοτε πολιτική ηγεσία με την επιλεκτική αναπαραγωγή της πραγματικότητας;
Η έλλειψη προσωπικού στον πολιτισμό έχει «χτυπήσει κόκκινο». Υπάρχουν μουσεία κλειστά, μνημεία αφημένα στην τύχη τους, κτίρια που χρειάζονται συντήρηση. Υπάρχουν υπηρεσίες που δεν έχουν πληρώσει το λογαριασμό της ΔΕΗ. Όλα αυτά δεν αποτελούν είδηση. Υπάρχουν εκατοντάδες λαθρανασκαφές σε όλη τη χώρα και μόλις 2.000 φύλακες. Κι όμως, «είδηση» είναι οι φιέστες της πολιτικής ηγεσίας. Όταν ένα δημόσιο μουσείο είναι κλειστό, φταίνε οι εργαζόμενοι που είναι τεμπέληδες, όταν όμως το Μουσείο Μπενάκη, μετά από δεκάδες απολύσεις, ανακοινώνει ότι θα είναι ανοιχτό 4 μέρες την εβδομάδα, κανείς δεν αναρωτιέται για το πώς διαχειρίστηκε το Δ.Σ. του Μουσείου το κληροδότημα και την πλούσια κρατική επιχορήγηση που απολαμβάνει εδώ και χρόνια. Όταν στο Δ.Σ. του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων (όπου εισρέουν τα χρήματα από τα εισιτήρια των αρχαιολογικών χώρων) διορίζεται ως μέλος ο πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας των υπαλλήλων του υπουργείου, το όνομα του οποίου έγινε ευρύτερα γνωστό όταν, μετά την πτώση Ζαχόπουλου, αποκαλύφθηκε πόσα από τα χρήματα του Ειδικού Λογαριασμού κατευθύνονταν στα Ταμεία της Ομοσπονδίας; Ούτε αυτό είναι «είδηση» για το πολιτιστικό ρεπορτάζ -μη θίξουμε και τις ισορροπίες της τρικομματικής κυβέρνησης που τον διόρισε! Είδηση είναι όταν κλείνει η Ακρόπολη από τους «κακούς» εργαζόμενους που τολμούν να απεργήσουν.
Το χειρότερο Μνημόνιο τελικά δεν είναι αυτό που επιβάλλεται στην οικονομία, αλλά αυτό που επιβάλλεται ως τρόπος σκέψης.
Η υπόθεση με το «απαγορευμένο» σποτάκι του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων θύμισε τη ρήση του Τόμας Μαν για αυτούς που καταγγέλλουν τη φρίκη της εικόνας, ενώ αδιαφορούν για τη φρίκη της πραγματικότητας. Ανατρίχιασε το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, καθώς και συγκεκριμένα συγκροτήματα Τύπου, με το γεγονός ότι το φιλμάκι, με κεντρικό μήνυμα «Χωρίς παρελθόν, δεν υπάρχει μέλλον», ξυπνά τις μνήμες από την κλοπή στην Ολυμπία και την Πινακοθήκη. Απεφάνθησαν ότι θα εκθέσει διεθνώς τη χώρα και ότι θα δείξει πως τα μουσεία μας είναι αφύλαχτα, λες και η κλοπή ενός πίνακα του Πικάσο από το κέντρο της Αθήνας δεν το έδειξε με τον πιο εύγλωττο τρόπο. Κι ακόμη περισσότερο, το γεγονός ότι το υπουργείο Πολιτισμού και η διευθύντρια της Πινακοθήκης είχαν ως μεγαλύτερο μέλημα να υποβαθμίσουν το γεγονός ειδησεογραφικά, παρά να παραδεχτούν ότι όντως οι περικοπές εγκυμονούν κινδύνους! Στην ίδια γραμμή και το protagon.gr: «Αν εξαιρέσουμε την κλοπή στην Ολυμπία και την Πινακοθήκη, δεν είδαμε κάνα γιουρούσι από φιλότεχνες σπείρες εναντίον της πολιτιστικής μας κληρονομιάς». Δηλαδή, τι άλλο θα ’πρεπε να μας κλέψουν για να αρχίσουμε να ανησυχούμε;
Η USA Today πριν από λίγες μέρες έγραψε ότι τα μνημεία κινδυνεύουν από τις συνεχιζόμενες περικοπές στον πολιτισμό, που με τα νέα μέτρα αναμένεται να φτάσουν σε ένα επιπλέον 50%. Το άρθρο αναφερόταν εκτενώς στην αύξηση των λαθρανασκαφών κατά 25% τα τελευταία δύο χρόνια και την έλλειψη προσωπικού για να την αντιμετωπίσει. Ποια ήταν η «είδηση» για το Βήμα; Το ότι η ξένη εφημερίδα λοιδορεί τη χώρα μας με ψέματα, γράφοντας ότι «τα μνημεία μας πέφτουν από κακή συντήρηση»! Μήπως, όμως, η ίδια εφημερίδα «κανακεύει» την εκάστοτε πολιτική ηγεσία με την επιλεκτική αναπαραγωγή της πραγματικότητας;
Η έλλειψη προσωπικού στον πολιτισμό έχει «χτυπήσει κόκκινο». Υπάρχουν μουσεία κλειστά, μνημεία αφημένα στην τύχη τους, κτίρια που χρειάζονται συντήρηση. Υπάρχουν υπηρεσίες που δεν έχουν πληρώσει το λογαριασμό της ΔΕΗ. Όλα αυτά δεν αποτελούν είδηση. Υπάρχουν εκατοντάδες λαθρανασκαφές σε όλη τη χώρα και μόλις 2.000 φύλακες. Κι όμως, «είδηση» είναι οι φιέστες της πολιτικής ηγεσίας. Όταν ένα δημόσιο μουσείο είναι κλειστό, φταίνε οι εργαζόμενοι που είναι τεμπέληδες, όταν όμως το Μουσείο Μπενάκη, μετά από δεκάδες απολύσεις, ανακοινώνει ότι θα είναι ανοιχτό 4 μέρες την εβδομάδα, κανείς δεν αναρωτιέται για το πώς διαχειρίστηκε το Δ.Σ. του Μουσείου το κληροδότημα και την πλούσια κρατική επιχορήγηση που απολαμβάνει εδώ και χρόνια. Όταν στο Δ.Σ. του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων (όπου εισρέουν τα χρήματα από τα εισιτήρια των αρχαιολογικών χώρων) διορίζεται ως μέλος ο πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας των υπαλλήλων του υπουργείου, το όνομα του οποίου έγινε ευρύτερα γνωστό όταν, μετά την πτώση Ζαχόπουλου, αποκαλύφθηκε πόσα από τα χρήματα του Ειδικού Λογαριασμού κατευθύνονταν στα Ταμεία της Ομοσπονδίας; Ούτε αυτό είναι «είδηση» για το πολιτιστικό ρεπορτάζ -μη θίξουμε και τις ισορροπίες της τρικομματικής κυβέρνησης που τον διόρισε! Είδηση είναι όταν κλείνει η Ακρόπολη από τους «κακούς» εργαζόμενους που τολμούν να απεργήσουν.
Το χειρότερο Μνημόνιο τελικά δεν είναι αυτό που επιβάλλεται στην οικονομία, αλλά αυτό που επιβάλλεται ως τρόπος σκέψης.
Σταμάτης Μαυροειδής
Σχόλια
