Φυσάει βοριάς: Επίσχεση εργασίας στο Νοσοκομείο Κιλκίς

Του Παναγιώτη Χρονόπουλου. Την εβδομάδα που μας πέρασε σημειώθηκε μια πολύ σημαντική εξέλιξη στο Νοσοκομείο Κιλκίς.

Οι εργαζόμενοι μετά από συνέλευση, από κοινού με το ιατρικό προσωπικό, αποφάσισαν να προχωρήσουν σε επίσχεση εργασίας λόγω των οφειλών που υπάρχουν από εφημερίες και υπερωρίες. Με δεδομένες τις νέες περικοπές στους μισθούς, καθιστούν ακόμα και την καθημερινή επιβίωση δύσκολη. Επιπλέον,η κατάσταση στο νοσοκομείο είναι οριακή με μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό και εξοπλισμό, συνταξιοδοτήσεις προσωπικού που δεν αντικαθίσταται, βάσει και των νέων οδηγιών Λοβέρδου-τρόικας, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα μείγμα εκρηκτικό αφορά τόσο τις συνθήκες εργασίας, όσο και την ασφάλεια του κόσμου.
Το προσωπικό κατέβαλε όλο το προηγούμενο διάστημα υπεράνθρωπες προσπάθειες για να διατηρήσει σε ένα αξιόμαχο επίπεδο το νοσοκομείο. Κοινώς, έβαλε πλάτη, όπως ζητήθηκε και από την κυβέρνηση. Η υπομονή όμως εξαντλήθηκε και όταν η ανοχή εκλαμβάνεται ως αδυναμία αγγίζει τα όρια του φαιδρού.
Το ζητούμενο όμως δεν είναι μόνον οι όφειλες άλλα και το σύστημα Υγείας που διαλύεται από ένα καθεστώς δωσιλογισμού, που έχει ξεπουλήσει τα πάντα στους διεθνείς τοκογλύφους. Οι εργαζόμενοι αποφάσισαν λοιπόν να αξιοποιήσουν την επίσχεσή τους, με το να ενημερώνουν καθημερινά τον κόσμο που έρχεται στο νοσοκομείο για την κατάσταση που υπάρχει, ενώ παράλληλα αποτρέπουν την απαράδεκτη είσπραξη του πεντάευρου της ντροπής από τους ασθενείς, δίνοντας έναν τόνο στο ότι οι ασθενείς στα δημόσια νοσοκομεία περιθάλπονται δωρεάν, χωρίς διακρίσεις.
Μια μικρή μειοψηφία συνεπικουρούμενη και από τη διοίκηση του νοσοκομείου προσπαθεί με διάφορα τερτίπια, ακόμα και εκβιασμούς, να κάμψει το φρόνημα των εργαζομένων, για να λαμβάνει πεισματικά την απάντηση που αρμόζει μέσα από τις γενικές συνελεύσεις που γίνονται και με ομόφωνες αποφάσεις. Μάλιστα, είναι αρκετά πιθανό οι συνεργάτες της παράνομης κυβέρνησης να προσπαθήσουν με κάθε μέσο να πνίξουν κάθε εστία αντίστασης, κάθε φωνή διαμαρτυρίας.
Επιπλέον, είναι αναγκαίο σύντομα η κατάσταση να βγει από τα στενά όρια του νοσοκομείου και να αγκαλιάσει ολόκληρη την τοπική κοινωνία, σε συντονισμό με άλλα σωματεία, φορείς αλλά και τον κάθε απλό πολίτη που πλήττεται βάναυσα.
Μπορεί ο χρόνος να πιέζει, μπορεί οι συνθήκες να είναι απαιτητικές μέχρι εκεί που δεν χωράει παραπέρα, άλλα με ένα τραγούδι στα χείλη μπορούμε να πάμε μπροστά: λίγο ακόμα να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα.