Συνέντευξη στον Μιχάλη Σιάχο
Ο Βαγγέλης Πιλάλης, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του Συνασπισμού, μιλάει στον Δρόμο για το επικείμενο συνέδριο, τις θέσεις τις οποίες υποστηρίζει η Πρωτοβουλία για την Αριστερή Ανασύνθεση και τις ενδεχόμενες εκβάσεις της συνεδριακής διαδικασίας
Είστε απ’ αυτούς που στηρίξατε τη διεξαγωγή του συνεδρίου…
Η τάση μας υποστήριξε τη διεξαγωγή συνεδρίου μ’ ένα συγκεκριμένο σκεπτικό. Το σκεπτικό ήταν να προχωρήσουν κάποιες οργανωτικές και καταστατικές αλλαγές, οι οποίες θα διασφαλίσουν ότι την επόμενη μέρα ο Συνασπισμός θα λειτουργεί με άλλον τρόπο, με άλλου τύπου διαδικασίες από τις κεκτημένες, ώστε να μπορέσει να εγγυηθεί και κάποια πράγματα στο ΣΥΡΙΖΑ, με την έννοια ότι είναι η μεγαλύτερη πολιτική δύναμη που συμμετέχει στο εγχείρημα. Αυτή ήταν η αρχική πρόθεση, το σκεπτικό με το οποίο στηρίξαμε την επιλογή της διεξαγωγής του εκτάκτου συνεδρίου. Το Συνέδριο, όμως, έχει πάρει άλλη τροπή, η οποία δεν σχετίζεται με αυτές τις αφετηριακές επιλογές στήριξής του.
Το πρώτο που ιεραρχούσαμε στο συνέδριο ήταν ο Συνασπισμός να στηρίξει πολιτικά την επιλογή ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό δεν ιεραρχήθηκε από την επιτροπή θέσεων. Υπήρξαν και οι αντίθετες απόψεις των συντρόφων της Ανανεωτικής Πτέρυγας. Δεύτερον, ήταν το ζήτημα ενός στρατηγικού επαναπροσανατολισμού των θέσεων σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση και με τη συμμετοχή στην ευρωζώνη. Τρίτον, ήταν το ζήτημα που σχετίζεται με την κρίση και το χρέος. Στηρίξαμε μία άλλη στρατηγική, τη στάση πληρωμών, που ήταν απόρροια και της στρατηγικής εξόδου από την ευρωζώνη και της αλλαγής γραμμής απέναντι στα ευρωπαϊκά. Θεωρούμε, δηλαδή, ότι η στάση πληρωμών είναι μια βασική επιλογή και χρειάζεται να διαμορφωθεί ο συσχετισμός που θα στηρίξει κάτι τέτοιο. Συμπυκνώνει, όμως, ένα αίτημα το οποίο μπορεί να προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις, επωφελείς για τις δυνάμεις εργασίας, μεσοπρόθεσμα, στην ελληνική κοινωνία και -γιατί όχι- και στην ευρωπαϊκή. Άρα, μονομερής στάση πληρωμών, που σημαίνει έξοδος απ’ την Ευρωζώνη, εθνικοποίηση των νευραλγικών τομέων της οικονομίας και κυρίως του χρηματοπιστωτικού συστήματος, φορολόγηση της κίνησης κεφαλαίων και, βέβαια, όλα αυτά μαζί με ένα σχέδιο αναδιανομής του εισοδήματος. Βέβαια, δεν υπάρχουν, για να είμαστε ρεαλιστές, οι συσχετισμοί για να το πραγματοποιήσουμε, αλλά αυτό θα όφειλε να ‘ναι η απάντηση της ριζοσπαστικής Αριστεράς σήμερα απέναντι σε όλη αυτή την κρίση χρέους. Αυτό θα δημιουργήσει τους συσχετισμούς.
Το τέταρτο ήταν αυτό που λέμε επανίδρυση του Συνασπισμού, ως φορέα Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Εισηγηθήκαμε μεγάλες οργανωτικές και καταστατικές αλλαγές, οι οποίες θα εγγυόνταν την εσωκομματική δημοκρατία και όχι αυτόν τον ιδιότυπο συγκεντρωτισμό των τάσεων που υπάρχει σήμερα. Επίσης, υπάρχει η τροπολογία που έχουμε κατεβάσει για το συνδικαλιστικό, η οποία μίλαγε για μη συμμετοχή στα προεδρεία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Ο κόσμος έχει ανάγκη να δει την απεξάρτηση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς από μια ψευτοθεσμική συμμετοχή στα επίσημα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος. Αυτά ήταν τα πέντε ουσιαστικά σημεία που η Αριστερή Ανασύνθεση διαφοροποιήθηκε και εξ αυτού κατέβασε εναλλακτική πλατφόρμα.
Τι περιμένετε από το Συνέδριο; Πού εκτιμάτε ότι θα καταλήξει και πόσο -η όποια κατάληξή του- θα επηρεάσει τη Ριζοσπαστική Αριστερά γενικότερα και τον ΣΥΡΙΖΑ ειδικότερα;
Στο συνέδριο αυτό υπάρχουν δύο «εκδοχές». Η πρώτη είναι να βαδίσουμε προς μια νέα «ΕΑΡινοποίηση» του Συνασπισμού, που νομίζω είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί. Το άλλο σενάριο είναι ότι ο κόσμος και τα μέλη του Συνασπισμού θα εξαναγκάσουν τις ηγεσίες να προσφύγουν σε μία σύνθεση προς τ’ αριστερά. Αν αυτό επιτευχθεί, κι εγώ ελπίζω ότι θα επιτευχθεί, θα ξεμπλοκάρει, σε μεγάλο βαθμό, τη λογική του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό, βέβαια, προϋποθέτει την ανασυγκρότηση της αριστερής πλειοψηφίας του κόμματος, και την πολιτική καταδίκη των επιλογών της ανανεωτικής πτέρυγας. Αυτό, επίσης, προϋποθέτει το ότι ο σημερινός μας πρόεδρος θα κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Αν δεν κινηθεί σ’ αυτή την κατεύθυνση, θα είναι πρόεδρος -θα ‘λεγα- της 2ης ΕΑΡ. Η εκτίμησή μου είναι ότι υποχρεωτικά θα κινηθεί, επειδή νομίζω ότι οι ρίζες είναι στο βαθύ πυρήνα της πλειοψηφίας και επειδή η προοπτική του για τα πράγματα, -τον γνωρίζω καλά και προσωπικά τον Αλέξη- είναι πιο αριστερά.
Είπατε ότι ο κόσμος θα αναγκάσει την ηγεσία να κάνει τη δεύτερη αριστερή στροφή της. Πώς το εισπράττετε αυτό από τη συμμετοχή σας σε όλες τις προσυνεδριακές διαδικασίες; Τι ζητάει και τι περιμένει ο κόσμος;
Η συμμετοχή, γενικά, είναι πιο μικρή από το αναμενόμενο. Όταν η συζήτηση, όμως, εστιάζεται στο τι κάνουμε ως Αριστερά για την κρίση του χρέους και τι κάνουμε με τον ΣΥΡΙΖΑ, εκεί πραγματικά υπάρχει ένα γνήσιο ενδιαφέρον. Εκεί βασίζω και την ελπίδα ότι με τον ουσιαστικό διάλογο μέσα στο συνέδριο δεν θα κατορθώσουν κάποιοι να οδηγήσουν τα πράγματα εκεί που θέλουν. Τα πολιτικά μηνύματα θα ‘ναι τέτοια προς την ηγεσία που θα την εξαναγκάσουν να κάνει την απαραίτητη διόρθωση προς τα αριστερά. Η ηγεσία πρέπει να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει, είναι αναγκασμένη να το κάνει.
Υπάρχει και το ενδεχόμενο, όμως, να μιλήσουν για δεύτερη αριστερή στροφή, αλλά στην πράξη να συνεχιστεί η ίδια ρότα…
Μην ξεχνάτε ότι, πλέον, υπάρχει το ζήτημα του κοινωνικού καταλύτη. Δηλαδή, έχει τόσες απαιτήσεις πλέον η κοινωνία και είναι τόσα πολλά τα μέτωπα που δεν υπάρχει η πολυτέλεια μιας επικοινωνιακής διαχείρισης των αντιθέσεων. Και θέλω να πω το εξής. Εμείς δεν θεωρούμε ότι εύκολα φτιάχνεται ένας φορέας της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Άρα, πρωτοβουλίες που έχουν προέλθει μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ, μετωπικού χαρακτήρα, τις βλέπουμε με πολύ θετικό τρόπο, αλλά δεν τις βλέπουμε ως προπλάσματα ίδρυσης ενός νέου φορέα της Αριστεράς, στον οποίο οι απογοητευμένες δυνάμεις από τους εσωτερικούς φορείς της Αριστεράς θα μπορέσουν να μετοικήσουν. Εμείς, αυτό που θα θέλαμε, είναι η ριζοσπαστικοποίηση, η δεύτερη αριστερή στροφή, η ριζοσπαστικοποίηση του Συνασπισμού και η επανίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ.
Με δεδομένα αυτά και κυρίως την κοινωνική πραγματικότητα, η οποία δείχνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και τα όρια της Αριστεράς και τα όρια του πολιτικού συστήματος, πώς μπορεί αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει το επόμενο βήμα, να αποτελέσει ξανά την ελπίδα και να είναι ο καταλύτης του πολιτικού συστήματος;
Για να κάνουμε έναν πιο αποτελεσματικό ΣΥΡΙΖΑ, θα έλεγα ότι αυτό που προέχει είναι να ξανακάνουμε την Αριστερά τρόπο ζωής. Εάν δεν γίνει αυτό, θα είμαστε καταδικασμένοι να είμαστε μια διεκδικητική δύναμη που δεν θα μπορεί να προκαλεί μπλοκάρισμα του συστήματος και ανατροπές. Η οπτική μας είναι η εξής: ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτή τη στιγμή, είναι μια πολιτική συμμαχία που έβαλε στρατηγικά ζητήματα και πλαισιώθηκε από χιλιάδες αριστερούς. Αυτό το πράγμα πρέπει να το αναζωογονήσουμε. Αν δεν γίνει αυτό, μαζί με την κρίση και την αλλαγή των ευρύτερων πολιτικών συσχετισμών, θα αποδομηθεί σύμπασα η Αριστερά.
Να κλείσουμε με τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, με την υπόθεση Κουβέλη. Βγήκαν πολλές ανακοινώσεις που στοχοποιούν την Αριστερή Ανασύνθεση…
Μας έκανε εντύπωση αυτό το μπαράζ δηλώσεων για το ζήτημα. Εδώ παραβιάζεται μια βασική δημοκρατική αρχή: Το δικαίωμα του μέλους να επιλέγει ποια πρόσωπα και ποιες πολιτικές λογικές πίσω απ’ τα πρόσωπα στηρίζει. Ο Φώτης ο Κουβέλης είναι ένας σύντροφος που έχει πάρα πολλές φορές εκτραπεί, σε σχέση με τα συμφωνηθέντα, τις συνεδριακές αποφάσεις. Έτσι είναι ένα πρόσωπο που θα μπορούσε να αποδοκιμαστεί στα πλαίσια ενός συνεδρίου. Άρα, για ποιο λόγο αυτός ο εκνευρισμός, αυτό το μπαράζ δηλώσεων; Όσα έγιναν ήταν μία ψήφος πολιτικής αποδοκιμασίας και όχι μεθόδευση. Δεν βρισκόμαστε στη θέση του ενόχου, στον οποίο μάλλον βρίσκεται ο σύντροφος Κουβέλης, για όλα αυτά που έχει κάνει στο δημόσιο λόγο του ΣΥΡΙΖΑ και του Συνασπισμού αναντίστοιχα με τις αποφάσεις του. Να πω, επιπλέον, ότι υπάρχει και ένα ζήτημα τοπικού χαρακτήρα, το οποίο δεν έχει ειπωθεί. Στην Καλλιθέα υπάρχει, όπως όλοι γνωρίζουμε, ένα ολόκληρο κίνημα σχετικά με τον Ιππόδρομο και την παραλία ενάντια στα σχέδια κατασκευαστικών εταιριών να δημιουργηθεί ένα τεράστιο εμπορικό κέντρο. Ο σύντροφος Κουβέλης ο σύντροφος ο Λεβέντης και η συντρόφισσα Φιλίνη στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είχαν τοποθετηθεί θετικά στην κατασκευή του εμπορικού κέντρου.
Κατά πλειοψηφία, βέβαια, η κοινοβουλευτική ομάδα αποφάσισε να μην στηρίξει στη Βουλή αυτή την επιλογή. Καταλαβαίνετε, όμως, πώς ένιωσαν τα μέλη του Συνασπισμού που διαμαρτύρονται και κινητοποιούνται στην περιοχή της Καλλιθέας, όταν έμαθαν πως μέλος της οργάνωσής τους υποστηρίζει το αντίθετο.
