Μετά από δύο χρόνια και μισό από τη στιγμή που η διεθνής συμμορία της τρόικας και οι ντόπιοι δοσίλογοι αποφάσισαν ότι η Ελλάδα θα γίνει ένα απέραντο εργασιακό νεκροταφείο και νεκροτομείο άταφων ανθρώπων, εμείς οι «μεταταγμένοι» είμαστε τα πρώτα θύματα αυτής της βάρβαρης πολιτικής και μετά από επτά μήνες και κάτι μέρες ατομικά ο καθένας από εμάς η συλλογικά βιώνουμε στο πετσί μας την πλήρη καταστροφή.
Βέβαια πάντα στην Ιστορία οι ξένοι κατακτητές και οι ντόπιοι υπηρέτες τους θέλουν και τους κουκουλοφόρους τους. Αυτό ακριβώς έγινε και με μας, κάποιοι μέσα από το βαθύ σύστημα των ΗΣΑΠ έδειξαν με το δάχτυλο ποιοι να εκτελεστούν πρώτοι ηθικά, οικονομικά, κοινωνικά, ελπίζοντας ότι θα σωθούν οι ίδιοι (οι κουκουλοφόροι εκτελούνται πάντα τελευταίοι).
Στο διάστημα αυτό των επτά μηνών, κανένα συλλογικό όργανο εκλεγμένο και με την δική μας συμμετοχή πριν από δέκα μήνες, άρα οργανικό κομμάτι του ακόμα, δεν ασχολήθηκε αν αυτός ο κόσμος που εκδιώχθηκε ζει και πως ζει αν βιοπορίζει και πως. Ασχολήθηκε όμως μαζί μας η ΣΤΑΣΥ Α.Ε. ΗΣΑΠ με ένα ψυχρό υπηρεσιακό σημείωμα να παραδώσουμε στην διεύθυνση εκμετάλλευσης κάποια αντικείμενα «μεγάλης» αξίας που πήραμε φεύγοντας όπως το τρίκλειδο, ψαλίδι ακύρωσης εισιτηρίων και κάποια κλειδιά καμίας χρηστικής αξίας για μας παρά μόνο συναισθηματικής.
«Αιδώς Αργείοι»
