Από την πρεσβεία ώς την πλατεία Κοτζιά

Καλημέρα πελάτες μου. Νομίζω πως είμαστε όλοι λίγο κουρασμένοι ή κάνω λάθος; Τα προβλήματα «έριξαν» λίγο τους πελάτες μου. Εκεί στοχεύουν οι κυβερνώντες, στην ψυχολογίας μας.

Δεν ξεχνάω το νεαρό συμβασιούχο που μου έλεγε, σχεδόν κλαίγοντας, στον Άρειο Πάγο: «Τους δούλεψα, φίλε. Στα σκουπίδια οκτώ χρόνια με μπλοκάκι και 800 ευρώ και με πετάξανε στο δρόμο σαν σκουπίδι». Το νεαρό επιπλοποιό της Moda Banio με τα ακριβά έπιπλα που μάταια προσπάθησαν να πείσουν τον εργοδότη να ρίξει λίγο τις τιμές. Αυτός προτίμησε να διώξει 600 άτομα σε τρεις δόσεις. Και τώρα φεύγει για δουλειά στη Γερμανία! Και τα λόγια του γέροντα σοφού – Κρητικού, ίσως βγουν προφητικά: «Που λες, μωρ’ συ κοπέλι, ήρθε η στιγμή που η ιστορία γυρίζει πίσω και φτώχεια θα δούμε και φασισμό και πολέμους»! Το ξέρω είναι πολύ δύσκολο να παίρνεις πίσω γρήγορα ό,τι δικαιώματα σου κλέβουν, αλλά η τιμή και η αξιοπρέπεια της εργατιάς και του λαού δεν είναι διαπραγματεύσιμη!
Πάμε, τώρα, στην ιστορία μας. Είναι λίγο πικάντικη… Ο κύριος με το χοντρό σακάκι, το μουστάκι και την τραγιάσκα μου κάνει νεύμα έξω από τον Ερυθρό και μπαίνει στο ταξί. Για πού πάμε μπάρμπα, τον ρωτάω. Αυτός μάλλον ενοχλήθηκε από το «μπάρμπα» και λίγο βαριά μου απάντησε: «Καλλιθέα ή Κουκάκι» νομίζω, δεν θυμάμαι καλά. Σε κάποιο φανάρι τον κοιτάω καλά-καλά και σκέφτομαι, άραγε θα έχει ενδιαφέρον ο τύπος, μοιάζει με επαρχιώτη τσέλιγκα; Εγώ συνέχιζα να του ρίχνω μπηχτές για την οικονομία, το κυκλοφορικό χάος κ.λπ. Όποτε μου λέει: «Ετούτοι εδώ ρε, οι μπάσταρδοι, φταίνε για όλα!». «Ποιοι;» του λέω και μου δείχνει την Αμερικανική Πρεσβεία. «Όχι αυτός ο Ομπάμιας, αλλά αυτοί που κρύβονται πίσω του. Αυτοί κυβερνούνε τον κόσμο με τους Εβραίους!». Και ανεβάζει στροφές ο «κύριος τσέλιγκας». «Δικός τους δεν είναι και ο Γιωργάκης; Γι’ αυτό τα κάνει αυτά». Έτσι μπράβο, του λέω. Και ο λόγος φτάνει στον πρώην δήμαρχο. «Τι πράμα ήτανε αυτός ο δήμαρχος», μου λέει, «τα χάλασε όλα». «Αλλά θα σου πω μία ιστορία». «Κάποτε περνούσα από την Πλατεία Κοτζιά που είναι όλο πλάκες, χωρίς δέντρα. Βλέποντας, που λες, έξω από το Δημαρχείο, τους δημοτικούς αστυνόμους με τις στολές και τα γαλόνια, τους λέω: Ρε σεις, βάλτε κανένα δένδρο στην πλατεία που την κάνατε κουρούπι (όλο τσιμέντο). Αυτοί με κοιτάνε σαν γραφικό, οπότε εγώ παίρνω φόρα και τσαντισμένος τους ξαναλέω: Αφού δεν θέλετε στην πλατεία, βάλτε μια φουντωτή συκιά μπροστά στην είσοδο του δημαρχείου…».
Εγώ έχω ξεραθεί στα γέλια Να ξέρεις, του λέω, τις ιστορίες του δρόμου, τις γράφω στον Δρόμο. «Εντάξει, θα πάρω το Σάββατο μία».