Αρχική κοινωνία εργασία Απειλές και συστηματικές προβοκάτσιες στα ΕΛ.ΠΕ.

Απειλές και συστηματικές προβοκάτσιες στα ΕΛ.ΠΕ.

Με μια πρωτοφανή δικαστική διαδικασία η οποία εξελισσόταν την ώρα που έκλεινε το φύλλο η διοίκηση προσπαθεί να απαγορεύσει τις απεργιακές κινητοποιήσεις.

Aποφασισμένοι να  υπερασπιστούν τη συλλογική τους σύμβαση αλλά και το δίκιο του αγώνα τους, ειδικά μετά την ανηλεή επίθεση που δέχονται από τα αστικά ΜΜΕ την τελευταία εβδομάδα, εμφανίζονται οι εργαζόμενοι στα Ελληνικά Πετρέλαια.
Μέλη του ΠΣΕΕΠ (Πανελλήνιου Σωματείου Εργαζομένων στα Ελληνικά Πετρέλαια) μίλησαν στον Δρόμο, κάνοντας λόγο για τα μεγάλα ψεύδη που η διοίκηση διαρρέει εντέχνως στα ΜΜΕ, τα οποία δεν θα μπορούσαν παρά να πάρουν το μέρος των «λάτσιων» συμφερόντων που μονοπωλούν την ελληνική αγορά πετρελαίου. Το σωματείο με ανακοίνωσή του στηλιτεύει την επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι, επισημαίνοντας πως «η επιλογή συκοφάντησης των εργαζομένων στοχεύει στη γνωστή πλέον μέθοδο του κοινωνικού αυτοματισμού και στην κάμψη του φρονήματός μας, για να δεχθούμε τις περικοπές που ζητούν. Περικοπές που θα μπουν στις τσέπες των μετόχων σαν επιπλέον κέρδη και όχι στους άνεργους και χαμηλοσυνταξιούχους ή στα ελλείμματα για τα οποία παρουσιάζονται ότι κόπτονται».
Ο Θ. Κώτσιας, εκπρόσωπος Τύπου του σωματείου, επεσήμανε: «Η εργοδοσία προσπαθεί να μας περικόψει δικαιώματα σε 3 άξονες: 1) κατάργηση των προνομίων των «ωριμάνσεων» της σύμβασης, 2) αύξηση του χρόνου εργασίας και κατάργηση των αδειών πολυετίας, 3) σύνδεση των 3 επιπλέον μισθών με αυθαίρετους δείκτες αποδοτικότητας που η διοίκηση θα επιλέγει». Σύμφωνα με τον ίδιο, «πρέπει να ανατρέψουμε τη συκοφάντηση που δεχόμαστε ως εργαζόμενοι. Δεν ζητάμε αυξήσεις. Υπερασπιζόμαστε τη σύμβασή μας».

Μύθοι και αλήθειες
Μύθος 1ος: Οι 17 μισθοί που λαμβάνουν οι εργαζόμενοι δεν ήταν ποτέ επιλογή τους. Ήταν ένα «κόλπο» της εργοδοσίας για να μειώσει το ημερομίσθιο και την αποζημίωση, μετατρέποντας τους κανονικούς μισθούς σε πριμ.
Μύθος 2ος: Τα περί προνομίων και διακοπών σε ξενοδοχεία είναι στο πλαίσιο των κοινωνικών παροχών της εταιρίας (η οποία παγίως εκβιάζει τη συναίνεση των τοπικών παραγόντων και των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής, στα επιχειρηματικά της σχέδια, με πρωτοβουλίες «Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης», όπως βράβευση μαθητών, περιβαλλοντικές πρωτοβουλίες, κοινωνικό τουρισμό κ.λπ.).
Μύθος 3ος: Η δωρεάν σίτιση δεν είναι προνόμιο των εργαζομένων, αλλά υποχρέωση της εταιρίας από το νόμο λόγω του ανθυγιεινού περιβάλλοντος εργασίας.
Μύθος 4ος: Οι προσλήψεις επιβαρύνουν το κόστος μισθοδοσίας. Τα επίσημα στοιχεία αποδεικνύουν ότι παρά τις 550 προσλήψεις των ετών 2008-2009, το κόστος μισθοδοσίας του 2010 μειώθηκε κατά 7%, σε ετήσια βάση, λόγω της μείωσης του κόστους υπερωριών!
Μύθος 5ος: Υψηλόμισθοι εργαζόμενοι. Οι υπέρογκοι μισθοί που εμφανίζουν τα αστικά ΜΜΕ είναι μύθος. Οι προσαυξήσεις οφείλονται στις εξοντωτικές υπερωρίες που αναγκάζονται να κάνουν οι εργαζόμενοι, σε βάρος της υγείας και της ασφάλειάς τους, που φτάνουν έως και τα 25 12ωρα στις νόμιμες 25 εργάσιμες ημέρες του μήνα!

Μια μεγάλη… οικογένεια
Την ίδια ώρα που η διοίκηση των ΕΛ.ΠΕ. διά στόματος Κωστόπουλου επιχειρούσε να κατασυκοφαντήσει τους εργαζόμενους, που αντιδρούν στην περαιτέρω φτωχοποίησή τους, ο πρόεδρος του ομίλου, πανεπιστημιακός καθηγητής και υπουργός των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, Τ. Γιαννίτσης, που συνέδεσε το όνομά του με την αποτυχημένη (το 2000) προσπάθεια σαρωτικών αλλαγών στο ασφαλιστικό, μετέτρεψε τις εθιμοτυπικές πασχαλινές ευχές του σε μνημείο παραπλάνησης, χειραγώγησης και τρομοκρατίας. Με μία άκρως συμβολική κίνηση, απέστειλε «προσωπικούς φακέλους» στα σπίτια όλων των εργαζομένων του ομίλου. Σε καιρούς κινητοποιήσεων, οι συγγενείς των εργαζομένων, που έλαβαν τις επιστολές, διάβασαν ότι «όποιος έχει οικογένεια, παιδιά ή νοιάζεται για το αύριο, καταλαβαίνει ότι οι καιροί δεν είναι για τέτοια» (σ.σ. για κινητοποιήσεις). Στην επιστολή του, που συνοδευόταν από συστημική ανάλυση της κρίσης, ο πρόεδρος το μόνο που θεώρησε σκόπιμο να αναλύσει ήταν οι συνθήκες που «πιέζουν» τα κέρδη της εταιρίας, (τα οποία, ωστόσο, εν μέσω της κρίσης αλλά και τεράστιων επενδύσεων, παραμένουν υψηλά). Ωστόσο, η συμπόνια του προέδρου για τα κέρδη δεν συνοδεύεται από αντίστοιχη αγωνία για τους εργαζόμενους της χώρας, που δοκιμάζονται από την ανεργία, τους φόρους, τις μειώσεις μισθών, την πανάκριβη υγεία και παιδεία, τις χαμηλές συντάξεις… και φυσικά τις δυσθεώρητες τιμές των καυσίμων.  

Μ.Ε.

 

Σχόλια

Exit mobile version